benlik gidince geriye kalan

çoğu zaman yitiririz aslında bu olguyu, sosyal toplum düzenidir bizi buna iten. bazı duygular kayıtsız teslimiyet ve huzur getirir, anne rahminde hissederiz kendimizi işte o noktada... "ben" giderse geriye ne kaldı? gitmesin kardeşim, teslim olmayalım "ben" olalım ki bizlere sebep olsun.

"biz" bununda başka başlıkta konuşuruz.

benlik giderse eğer; her gün gördüğünüz insanlar kalır geriye, neden mi? çünkü benliklerini kaybettiler onlar. aynı giyinerek modaya uyduklarını sandılar. aynı düşünerek kendi düşünceleri olduğunu sandılar, fakat yaptıkları şey öğrendikleri şeyi aynen aktarmaktı düşünmek değil. aynı konuşarak. kitap okuyup kelime dağarcıklarını geliştirmek yerine her gün aynı kelimeleri papağandan farksız tekrar ederek... yanlış da olsa eksik de olsa kendiniz olun efendim, kendiniz.

"bir ben var bende, benden içeri" demiş yunus emre.
demek ki benlik gidince kalan da içlik oluyor. bu sene kış pek soğuk yapmadı ama içlik önemli.