bıkkınlık

ders çalışırken kitabın bilmem kaç yüz sayfasını okuduktan sonra kalan 5-10 sayfayı okuyamamaktır.
bıktım sözlük.

eskiden ara ara gelen, karantina sürecinde had safhaya çıkan his.

yakamızı bırakmayan his.

özellikle bu aralar kime sorsam,kimi görsem istisnasız herkesin yakındığı ruh hali.

hiçbir şeyden tat alalmamanıza sebebiyet veren hissiyat.

tc de doğmanın verdiği his

ruhun dünyaya ait olmadığının bir göstergesi.

rutin işlerden sonra hissedilendir.

bitse de kurtulsak dedirtir.

yorucu ve törpüleyici bir duygu.

yerini bir noktadan sonra boşvermişliğe bırakıyor.

mood.

hööh artık dediğimiz durumdur. bir şeylerden yada bir insandan usanma hissidir.

bu aralar içerisinde bulunduğum his/duygu. bir şeyleri düzeltmeye çalışıyorum ama sürekli sanki ayağımdan tutup geri çekiyor beni bazı insanlar. bambaşka bir şehirde bambaşka bir çevrede yeniden başlayabilmek çok ama çok isterdim.

32 yıldır bir bıkkınlık var ama..! dur bakalım hayırlısı..!

artık sevememek, dayanamamak, sabredememek, alttan alamamak, bırakıp gitmek istemek demek bıkkınlık. benim lügatımda bu anlamda en azından. değer görememek, fedakarlıkların boşuna yapılmış olmasi ile de yakın anlamlı bir sözcük. fiziksel şiddet ile de aynı sayfada yer alıyor ama o kısmı o kadar mühim değil.

bataklık gibidir, adımını attın mı içine çeker seni. devam etsen çıkamaz mısın sen yahu diye gazlarken kendini milin içinde milim milim kaybolursun.

duman gibidir, yayılır gider sanarsın. rüzgarsız zamanında ciğerine dolar, boğar seni. gözünden yaş olur akar.

saat gibidir. döner durur aynı yörüngede aynı eksende. geçti gitti sanarsın, hep aynı çakılı merkezden tutmuştur bacağından, etrafından ayırmaz.

bulut gibidir. şekilden şekile benzetirsin, eylersin kendini ama o özünü bozmadan durur. sen verirsin o saçma anlamları kendini kandırarak. oysa içinin enginliğinde yerini edinmiş, bir p yana bir bu yana kaçar. gitmez senden.

bıkkınlık budur ki yapışıverdi mi hayatına bir kere salgın gibi sarar gününü, geceni, uykunu, düşlerini... değiştirmeye gücün yetmez, uğraşsan takatin kalmaz. ne başa dönebilirsin, ne sonuna gelebilirsin...

hayatımın özlemden sonraki büyük dilimi...

cavlasın bu isimde güzide bir parçası var ve çıkmaza girildikten sonra gelen kasveti çok güzel ifade ediyor kendisi.

zamanım yok ama bekliyorum
kalbim var, kullanmıyorum
mantık çok ama duygu yok
hayatın böyle bir anlamı yok
gücüm kalmadı ama zorluyorum
zorluyorum ama yapamıyorum
hırsım çok, iradem yok
hayatın böyle bir anlamı yok
kendime baktım bitmiştim
kendime baktım gitmiştim
kendime baktım yokmuştum
kendime baktım yalnızdım
kendime baktım bitmiştim
kendime baktım gitmiştim
kendime baktım yokmuştum
kendime baktım yalnızdım
güzel şeyler hep geç kalıyor
zamansız bir ölüm gibi geliyor
gerçekler, tesadüfler
karanlık bir gece gibi bekler
pes ettim artık bırakıyorum
bırakıyorum, çabalayamıyorum
felaketler, solan yüzler
karanlık bir gece gibi bekler
kendime baktım bitmiştim
kendime baktım gitmiştim
kendime baktım yokmuştum
kendime baktım yalnızdım

*

benim sadık dostumdur.

her birinizden herkesten bıkalı çok oldu ve beni bu hale yine en sevdiklerim getirdi.

gün içerisinde sık sık hissettiğim duygudur. her şeye karşı hissedebiliyorum bunu belirli bir konu yok. zengin olsaydım gider dağ mıdır bağ mıdır ne boksa o eve günlerce çıkmazdım. zengin değilim öğrenci evinde beş kişiyi görüyorum. hayat.