bildiklerinin ağır gelmesi

bilmediklerim daha ağır.


rahatsız ukdesi.

hayatımda bir kez deneyimlediğim durumdur. uzun zamandır birlikte olan bir çift vardı, erkek kişisinin kızı sürekli aldatmakta olduğunu ve kızın haberi olmadığını duymuştum fakat bunu söyleyebilecek kadar da yakın değildim kızla. aldatma olayını bilmeme rağmen aynı toplu ortamda kızın "ne kadar güzel bir ilişkisi olduğunu" mutlu mutlu anlatmasını defalarca dinledim.

bazen sessizlik bir çığlık gibi gelir

keşke hiç bilmeseydim, hiç hatırlamasaydım, hiç yaşamasaydım dedirtir.

bazı bilinen gerçekler ağırlık yapar. genelde insanlarda bu gerçeği bilmesi gereken kişiye söylemeli miyim, söylememeli miyim ikilemi yaratan türden bilgilerin ağırlığıdır.

bildikleri değildir insanı aslında ağırlığı altında ezen,
farkı görmek ve farklı görebilmektir.

bilmiş olsa dayanamazdı,
aldığı nefesin kaç solukta gezerek ciğerine can verdiğini...

mümkünü yok ağrısı geçmezdi,
dünya üzerindeki çaresizliğin çığlığını duyabilen yüreğinin..

anlamak olmalı onun adı daha çok.
anladığını,
kendi benliğine anlatamamak olmalı en ağır yükü..