bir anda hayatının değişebilmesi

ya hayatınızdan biri çıkar ya da hayatınıza yeni biri girer. genelde değişiklikler böyle başlar.

eskişehirde yaşamakta ve gittikçe düzenli bir hayata doğru ilerlemekte iken, tam gidilmeyecek zamanda memleketime dönerek hayatımı geriye doğru değiştirdim. neden böyle bir şey yaptım bilmiyorum, bazen bir anda öyle karar veriyorsunuz ki, sonrasında bu kararı ben nasıl verdim yahut verebildim diyerek kendinizi sorguluyorsunuz. hayatta özellikle geriye doğru bir karar verirken bir değil birkaç kez hatta birçok kez düşünmek gerek diye düşünüyorum. en azından artık bu benim için öyle.

türkiye’de her an olabilecek durumdur. türkiye için 24 saat çok uzun bir zaman dilimidir.

hayatının değişmesi derken bile kötü yönde değişim diye algılıyorum. öyle bir bahtsızlık benimkisi.

çok yakın bir arkadaşım 3 ay önce birisi ile tanıştı ve işler hızlı ilerledi. tabi bizim yaşlarda, 35+, ilişkiler açısından daha çabuk yol alınabiliyor.
eylül sonu nişan olacaktı, ekim sonunda da evleneceklerdi.
"vay be, ne kadar hızlı her şey değişti." derken birkaç akşam önce arkadaşım bir trafik kazasına karıştı.
maalesef sebep olduğu kazada bir insan hayatını kaybetti ve nöbetçi mahkeme tutuklu yargılanmasına karar verdi.

diğer tarafta vefat eden gencecik bir anne ve annesini kaybetmiş 2 çocuk var. hayatın böyle değişebilmesi, bir anda her şeyin tepetaklak olması inanılmaz bir durum.
arkadaşı olarak ve her zaman doğru yaşamaya çalışan bir insan olarak bildiğim her şeyi önüme koyduğum, ama aslında hiç de bir şey bilmediğimi anladığım zamanlar yaşıyorum.
bu haberi taraf olmadan okusam; "manyağın biri gelip kadına çarpmış ve hayatına sebep olmuş" derdim. şimdi arkadaşımın manyak olmadığını, kahrolduğunu biliyorum. ama bunlar başka şeyleri yoluna koymuyor, yine elde bilinmezler kalıyor.

arkadaşım ve ölen kişinin ailesi için bu durum ömür boyu taşıyacakları bir kambur. bir taraf için vicdan azabı, diğer taraf için de binlerce duygu; öfke, özlem, eksiklik, yalnızlık...

ben ve diğer arkadaşlarımız tabi ki unutacağız olanları, bugünkü şokumuz geçecek ama ben kendi vicdanım açısından şöyle düşünüyorum;
hepimiz insanız, kasti ya da değil başımıza her şey gelebilir. her şeyimiz bir ipe bağlı ve o ip kopabiliyor.
gördük ki birine de zarar verebiliriz; hatta onu hayattan koparabiliriz. sadece olanlardan sonraki süreci nasıl omuzladığımız, nasıl bir insan olduğumuzu gösterecek. burada da "adalet neyse ona razıyım." diyebilmek işin en kolay ve net kısmı.
ha adalet ne derse desin hiçbir şey telafi olmayacak ama dediğim gibi; "sen kimsin, nasıl birisisin?" sorusunun cevabı bu yükü taşırken bedel ödemeye ne kadar razı geldiğin olacak.

eger1 anda meshur olursan mumkun olandir.