1.
bir kulüpte standup yapan bir şovmen öleceğini anladığında sıradaki şovunu sanki yapacağı son şovmuşçasına hayatından enstantanelerle yapmaya karar veriyor. gösteriye de kırk yıldır konuşmadığı çocukluk arkadaşını davet edip kritisize etmesini istiyor. dram ve komedi bir arada.
devamını gör...
2.
2017 yılı man booker ödüllü - bu ödülün yeni adı international booker prize oldu- david grossman kitabı. siren yayınları tarafından basıldı.
kitap bir komedyenin iki saatlik stand-up gösterisini anlatıyor. anlatıcı komedyen yıllar boyu görüşmediği en yakın arkadaşı. anlatıcının komedyenin kendisi olmaması, birinci tekil anlatıcıdan dinlemiyor olmamız yazarın bilinçli ve takdire şayan tercihi. bu hem en yakın arkadaş hem de yıllardır görüşülmemiş olan tanıdık-yabancı anlatıcı fikri dahiyane. komedyenin sahnede sergilediği performans travmatik geçmişin ta kendisi ve elbette bu geçmiş yalnızca bir komedyen kişinin geçmişi değil. bir ailenin, yuttaşlık bağı ile birbirine bağlanan bir toplumun ve en nihayetinde insanlığın geçmişi yüzleşilen. okuyucunun da geçmişi elbette. bu yüzden anlatıyı doğrudan komedyenin kendisinden değil de onun hem en yakını hem de yıllardır uzak kaldığı ve bir bakıma yabancılaştığı arkadaşından dinliyoruz. hem yakında hem uzakta hem de hikayedeki yerimizi arar halde buluyoruz kendimizi. performans alışıldık bir stand-up gösterisi gibi değil, kötü şakalarla başlayıp giderek daha da sert ve saldırgan hale geliyor. izleyicisini hedef alıp onlara öfkesini kusuyor. salon git gide boşalıyor. kendi hikayesinden kırılgan ve sorunlu annesinden, zorba ve şiddet uygulayan babasından, askerde gördüğü zorbalıktan geçerek yahudi tarihi, israil’in sorunlu yapısı ve halkı, politik travmaların izlerine ulaşıyor. bireysel olandan toplumsal olana varırken salon boşalıyor. okurlar olarak sahnedeki bu acayip şovu kendimize bir ayna tutularak tamamlıyoruz. okuması zaman zaman zorlayıcı olsa da aynı anda hem mizah hem dramın içinde olmak, üstelik kurmacanın stand-up metin tekniklerini harfiyen takip ederek bunu yapması büyük başarı.
kitap bir komedyenin iki saatlik stand-up gösterisini anlatıyor. anlatıcı komedyen yıllar boyu görüşmediği en yakın arkadaşı. anlatıcının komedyenin kendisi olmaması, birinci tekil anlatıcıdan dinlemiyor olmamız yazarın bilinçli ve takdire şayan tercihi. bu hem en yakın arkadaş hem de yıllardır görüşülmemiş olan tanıdık-yabancı anlatıcı fikri dahiyane. komedyenin sahnede sergilediği performans travmatik geçmişin ta kendisi ve elbette bu geçmiş yalnızca bir komedyen kişinin geçmişi değil. bir ailenin, yuttaşlık bağı ile birbirine bağlanan bir toplumun ve en nihayetinde insanlığın geçmişi yüzleşilen. okuyucunun da geçmişi elbette. bu yüzden anlatıyı doğrudan komedyenin kendisinden değil de onun hem en yakını hem de yıllardır uzak kaldığı ve bir bakıma yabancılaştığı arkadaşından dinliyoruz. hem yakında hem uzakta hem de hikayedeki yerimizi arar halde buluyoruz kendimizi. performans alışıldık bir stand-up gösterisi gibi değil, kötü şakalarla başlayıp giderek daha da sert ve saldırgan hale geliyor. izleyicisini hedef alıp onlara öfkesini kusuyor. salon git gide boşalıyor. kendi hikayesinden kırılgan ve sorunlu annesinden, zorba ve şiddet uygulayan babasından, askerde gördüğü zorbalıktan geçerek yahudi tarihi, israil’in sorunlu yapısı ve halkı, politik travmaların izlerine ulaşıyor. bireysel olandan toplumsal olana varırken salon boşalıyor. okurlar olarak sahnedeki bu acayip şovu kendimize bir ayna tutularak tamamlıyoruz. okuması zaman zaman zorlayıcı olsa da aynı anda hem mizah hem dramın içinde olmak, üstelik kurmacanın stand-up metin tekniklerini harfiyen takip ederek bunu yapması büyük başarı.
devamını gör...
"bir at bara girmiş" ile benzer başlıklar
bara gitmek
16