bara gitmek

ne o yoksa içki mi? *

t: içki içmek için gidilen yer

kısıtlamalar nedeniyle kapalı olan mekanlara gidemeyenlerin atmosferi ayağına getirecek site
(imissmybar.com)

kafasına düşkün olan insan için en iyisi ve sağlıklısı budur .
neye göre iyi neye göre kötü olduğunu siz seçebilirsiniz

aylardır yapamadığım eylem. ulan en son ne zaman gittim hakikaten hatırlamıyorum. erken saatte tek başıma gidip 2-3 bira atmayı özledim.

istanbul’da yazdan kalma bir gün.

fırsatı tepmek olmaz. duşu çakıp yola koyulmalı. çok özledim. özlem giderelim madem.

ne demiş teocuğum ‘hayat bir yarış dersin hep bir meydan savaşı bir kavga, sakın yara alma’

yabancılar arasında içip kafa dinlemek için gerçekleştirilen aktivite.

gerçekten de neyle gideceksin kardeşim neyle?

bar, pub, meyhaneye gitmek artık büzük istiyor.

perşembe günü 3 kişi toplam 2 mekanda 1.700 lira, cumartesi günü 4 kişi tek mekanda 1.100 lira hesap geldi.

eskiden yer içer sıçar bedavaya kalkardık. allah belalarını versin ne diyeyim.

özlediğim aktivite. dağa taşınmak zorunda kaldığımdan beridir gidemiyorum, mutsuzluk.

kafa dağıtmak biraz sohbet ve bira ile demlenmek için yapılan aktivite.

teomancilik oynamak. evet.

pek bir numarası olmayan eylem. ama can sıkıntısında ve ne yapmanız gerektiğini bilemediğiniz zamanlarda gidilebilir.

gece karanlığının ve teknolojik ürünlerin ışıklarının yarattığı atmosfer, lüks bir dekor, spor giyinmiş genç kadın garsonlar, hunharca bira ve fütursuzca futbol maçı seyrinden ibaret.

"bizden geçti" hissiyatı veren eylem. gencecik insanlarız bir şeyler içelim, müzik dinleyelim dedik. kafamız kaldırmadı. bildiğin misafirlikte ayak parmaklarını ve halı desenlerini izleyen utangaç çocuklar gibi kalakaldık. yok yok, bizden geçmiş.

o kocaman gürültünün arasında eğlenme hissiyatını kaç promilden sonra yaşayabiliriz bilmiyorum ama bu aralar mümkün olmadığı kesin.

biz sakin sakin, güzel bir desibelde canlı müziğini icra eden güzel abilerle devam. bar fazla geliyormuş.

bir de biz küçükken bara gittiğimizde çok büyük insanlar olurdu. şimdi bakıyorum herkes minicik, liseli belki ondan hallice. abiler ablalar nereye gittiniz yav?

eskiden çok extrem bir olay gibi gelirdi. şimdi emekli dayılar gibi hadi sohbete iki bir yuvarlayarak devam edelim diye gidiyoruz. konseptli ya da konseptsiz mekan olsun fark ettirmiyor artık.
bu arada yaş 27. 16 yaşında başladı bu serüven. tat vermiyor.

(bkz: bir at bara girmiş)

kontrol edilemeyen bir serbest çağrışım. benim için de böyle bir şey bara gitmek, hususiyetle yalnız gidince.

bar ne yaaa
bar neee
ingiliz misiniz oğlum
burjuva mısınız siz
türk meyhaneye gider meyhaneyee

uzun zamandır yapmadığım çünkü uzun zaman önce artık zevk almadığımı fark ettiğim eylem.

haftanın 5 günü bara giderdik üniversitedeyken, oradan çıkıp ciğerciye gider sabah 4-5 gibi eve girer sonra 8’de ayakta olur, yaşamaya devam ederdik. yahu bu nerenin enerjisiymiş cidden. ben bi’ 5 sene falan durmaksızın hipomanik dönemler yaşamışım bence.
şimdilerde kuzenimin düğününe gitmem elimden gelse. sevmediğimden değil, kafam kaldırmadığından.
iki bira alıp yayla yoluna çıkmak ya da sahilde falezlerde oturmak çok daha huzurlu.

e bar bu. sana gelecek hali yok. mecburen sen gideceksin..