bir demet tiyatro

mükremin çıtır, laz bakkal, tirbişon, feriştah yenge ve en önemlisi saldıray abi ("çıkar şu üstündekileri ne dediğin anlaşılmıyor!" gibi replikleri olan) gibi kült karakterlerin hayat bulduğu güzel bir tiyatro/dizi konseptiydi.

şimdi bkm nin geldiği duruma bakıyorum da nereden nereye.

hatırlıyorum bir demet tiyatro var diye saatlerimize filan bakıp, kadıköyü bırakıp eve giderdik, onu izliycez diye...

ilk aklıma gelen sahnelerden,
lütfiye, kapıda duran kişiye,
kışın soba yakılan bölümlerden biri
"kapıyı kapatıcam çünkü dışarısı ısınıyor"
gibi birşey söylüyordu.

*yılmaz erdoğan ve demet akbağın birlikte bir demet tiyatro izlediği bir video var youtube da tavsiye ederim

edit : o zamanlar o kadar izlendiğine göre, mizah anlayışı, güldüğümüz espriler, zakice, kaliteli, yazması da, gülmesi de zeka isteyen işlermiş diye de düşündürdü beni şimdi...
birde şimdiki dizilere bakın, özellikle trt dekiler, aman allahım, 0-6 yaş resmen, yanlışlıkla denk gelince bile izleyemiyorum, bilen bilir eski trt2 nin belgeselleri, sanat programları hala izlenir.

o zamandan bu zamana oyuncu kadrosu ciddi kayıp yaşamış efsane dizi.

(bkz: gürdal tosun)
(bkz: erdal tosun)
(bkz: ayberk atilla)
(bkz: aydın tolan)
(bkz: erdoğan dikmen)

edit: (bkz: sinan bengier)'in* bu kategori dışında olduğunu hatırlatan "yalandantehlike" mahlaslı yazara teşekkürler.

fekat niçün niçün niçün lutfiye
diyen mücver abla'sını hatırladığım üniversite yıllarımın dizisi.
salı günleri oynardı çarşambaları kantinde sadece ondan bahsederdik.
ehe ehe diye gülen mükremin abi gibi gülerdik.

repliği
saldıray abinin ikiz yatak fantesizi
feriştahın bitmek bilmeyen romantik aşk hikayeleri
fadılın elinden düşmeyen telefonu
telviye hanımın tatlı sevimli saf halleri
mükremin abinin delikanlılığı
lütfiyenin her hali...
yaşlanmışım be

saldıray abi, feriştah yenge, tombalak, vampir irfan, mükremin … aslında hepsi harikaydı.dizi çok eğlenceliydi.espri kalitesi de şimdiki dizilerin çok üzerindeydi.iyi ki yazılmış ve oynanmış

bir demet tiyatro, ilk kez 1995 yılbaşı gecesi meclis tv (mtv) de yayınlandı. başrolünde yılmaz erdoğan ve demet akbağ, zerrin sümer gibi sanatçıların olduğu ve 14 ocak 1995 de başlayarak 24 nisan 2007'ye kadar 8 sezon çekilmiştir. toplamda 156 bölüm süren bir demet tiyatro her akla geldiğinde eski programlara daha fazla özlem duymamızı sağlıyor. keşke yeniden böyle kaliteli programlar görebilsek.

pazar günleri bir kanalda tekrarı olan dizi.*
kardeşim arıyor her başladığında.
o ne kaliteli espiri diyorum her duyduğum espiride.
oğlum her kütüphaneye giderken,
şu espiriyi yapmama sebep oluyor,
kalın kitapların orda mı olacam?.
t:bir nesle espiri zekası yükleyen dizi.

2007 yılında yayınlanan son sezonunda çok güzel hareketler bunlar isimli programın ilk kuşağındaki oyuncuların büyük bir kısmını küçük rollerde görmek mümkündür. kendilerinin aldıkları eğitimin son zamanları idi sanırım.

en sevdiğim.

yılmaz erdoğan hayranı bir insanım ve her eserini ağzım açık izliyorum. adamın konuşma tarzına bayılıyorum, öyle saatlerce karşımda hiç konuşmadan dikilse izlerim.

bir demet tiyatro'nun yeri çok başka. kitaplarını aldım izmir'den, bir bakmışım her yerini çizivermişim. bazen açıp açıp izliyorum, hatta kuşumun adını mükremin koydum, o da tam bir delikanlı.

iyi ki böyle bir şey yapmışlar, gelmiş geçmiş en iyi proglamlardan biriydi. teşekkür ederim yılmaz erdoğan.

salı akşamı izleyip ertesi gün esprilerine tekrar tekrar güldüğümüz efsane komedi dizisi ya da oyunu.
çıtır ailesi bir yanıyla başka hiçbir aileye benzemeyen ama öte yandan da hepimizin ailesinin benzeriydi.
burhan bey memurdu. özellikle hayırsız oğluna karşı tahammülsüz oluşuyla dikkat çekerdi ama idrak yolları aşırı tıkalı eşi telviye hanıma karşı son derece sabırla davranırdı. mekanı cennet olsun erdoğan dikmen 2002'de vefat etti.
telviye hanım için kelimeler yetersiz, sözcükler anlatmaya yetmez. zerrin sümer öyle bir kadın oynardı ki bazen acıyıp şefkatle sarılmak bazen de kendine gel be kadın diye sarsmak isterdim.
mükremin nam-ı diğer delikanlı mükremin, mahallenin bıçkın delikanlısı, işe yaramaz gibi görünse de dertlilere derman olmak için kendini paralayan, güçlüye karşı güçsüzü ölümüne savunan biriydi. yılmaz erdoğan'ın oynadığı en unutulmaz karakter olduğu gerçeği tartışılmaz.
gelelim ailenin asıl kahramanına, lütfiye çtır fıdıllıoğlu.
zekasını yenemeyen, şahane esprilerle karşısındakini yerden alıp yere çarpan, fedakar, mükremin'in hem dostu hem düşmanı olan nefis bir kadındı. demet akbağ da rolü yaşamıştı.
en başta postacı ile bir gönül ilişkisi vardı, hıdır dır sonrasında kayboldu ya da ben unuttum. sonrasında siyasetçi cumhur beyin sağ kolu fadıl'a gönül vermişti. sonra evlendiler, çocukları oldu. bican günalan elinde cep telefonu, dilinden düşürmediği patronu cumhur abiye hayran fadıl'a hepimizi inandırmıştı.
canım asuman, yıllarca evlenme hayali kurduğu mükremin'den dizi boyunca kazık yiyen tek kişidir belki de. ali desidero'nun entel kızını seslendiren deniz özerman hep benim favorim olmuştur.
berkant yani tirbişon rolüyle serhat özcan unutulabilir mi, unutulmaz.
laz bakkal ve çırağı tombalak, irmik teyze ve kızı elmas, zabıta irfan, saldıray abi, spartaküs
vedat, iri hikmet, eyvah nejdet, numan amca ve karısı feriştah yenge ayrıca fentezileri, mücver abla ve sevdalısı kudbettin, züleyha ve unutulmaz şarkısı gözümün önünden film şeridi gibi geçiyorlar.
erdal ve gürdal tosun kardeşler, caner alkaya, olgun şimşek, neslihan yeldan, engin günaydın, figen evren, emine şans umar, ayberk atilla, binnur kaya hatta iclal aydın ve demet şener ne kadroymuş be.
şimdilerde gibi, leyla & mecnun esprileri nasıl dillerde dolaşıyorsa işte bir döneme de yılmaz erdoğan'ın yazdığı espriler damga vurmuştu.
bittiği günse içimize lise son sınıfın son cumasının ince hüznünü bırakmadı desem yalan olur.

kurduğu uzun cümlelerin lütfiye'nin ömrünü kısalttığı, abisi mükremin tarafından deklare edilen 90'ların kült dizisi.
gülmek kadar güldürmenin de saygın anlamını koruyup hedef kitleye sadık kalmanın gözetildiği, yılmaz erdoğan'ın da henüz kalması gereken sularda olduğu bir dönem enstantanesidir. şimdi eski bölümleri açıp izleseniz ne siz eskisi kadar keyif alıp gülebilirsiniz ne de yapım eski aynı kalitesindedir. bilemiyoruz tabii, bu süre boyunca belki içimizden bir şeyler sökülüp alındı ya da icracılarının samimiyet perdesi fazla aşındı.

şahane edebi anlatımların olduğu, 90'lı yıllardan milenyuma uzanan ve ailecek huzurla izleyebildiğimiz televizyon yapımlarından biri. hangi gün yayınlandığını bilemeyecek kadar küçüktüm başlarda. bu nedenle sürekli birilerine sorardım. yılmaz erdoğan'ın deri yeleği, zerrin sümer'in rengarenk yemenileri ya da demet akbağ'ın neredeyse yüzünü kaplayan doğum lekesini gördüğümde anlardım izlediğim şeyin bir demet tiyatro olduğunu. sonra biraz büyüdüm okula başladım, gazetenin sayfalarının arasındaki televizyon program listesini ya da ekranın sağ alt köşesindeki bir demet tiyatro yazısını okuyabilmeye başladım. ödevlerimi yapmayı bir demet tiyatro izleyebileceğim şekilde ayarladım. biraz daha büyüdüm ve repliklerin edebi yönlerini algılamaya, dolayısıyla replikleri ezberlemeye başladım. neredeyse tüm çocukluğuma şahit oldu bir demet tiyatro.

ve o unutulmaz sahne, fon müziği...