turab yazar profili

arapça ismi mihver-ul mukaveme olan, 7 cepheden oluşan, ortadoğu’da emperyalist ve siyonist yayılmacılığın tam karşısında duran, toprakların ve kimliklerin korunması için silahlı mücadeleyi savunan islami hareket.

direniş cephesi; filistin gazze’de hamas (sünni), filistin batı şeria’da islami cihad (sünni), lübnan’da hizbullah (şii), yemen’de ensarullah (zeydi), suriye’de zeynebiyyun(şii), ırak’ta haşdi şa’abi(şii) ve merkezi konumda iran islam cumhuriyeti’nin(şii) yer aldığı geniş bir cephedir. nitekim direniş cephesinin varlığı ile ilgili birçok açıklamayı hem siyonist cephe, hem de emperyalist cephe dile getirmiştir.

suriye cephesi ne yazık ki cihatçı selefi grupların eliyle emperyal hedeflere yenik düşmüştür. suriye meselesi önemlidir. çünkü suriye cephesi, silah lojistiğinin geçiş güzergahı idi. suriye cephesi düşünce; lübnan cephesi ve batı şeria’daki islami cihad cephesi de düşmüş oldu. bugün siyonistlerin elini kolunu sallaya sallaya bölge ülkelerini bombalaması suriye hava sahasının tamamen siyonist cephenin elinde olmasından kaynaklanmaktadır.

direniş cephesi yemen’in bir kısmında, gazze’de ve iran’da devlet mekanizması haline gelmiştir. diğer cephelerde ise silahlı direniş grupları olarak hareket etmektedir.

kaosu tanımlayabilmenin adıdır düzen. evrende kaosun olduğunu iddia etmek dahi bir düzenin varlığına delildir.

üstad ali şeriati bu durumu şöyle özetler;

“evrende bilinç olmadığını iddia eden bilinçli bir varlık!!!”

dinlerin biteceği tarih, ancak insan ırkının bitmesi ile mümkün olabilir. inanç ve iştiyak; insani birer cevherdir. sonradan oluşan toplumsal, çevresel, veya tarihsel alışkanlıklar ile elde edilen cevherler değildir.

bu nedenle dinlerin biteceği tarih ile ilgili sosyolojik ( toplum bilim ) çıkarım yapabilmek için; psikoloji (birey bilim ) açısından doğru analizler yapmak gerekir. din tarihi insanlık kadar eskidir. animizm , totemizm vs vs gibi antik çağ dinlerinde dahi inanç ve iştiyak gibi insani cevherlerin delilleri mevcuttur.

hz ömer döneminde nisa suresinde miras ayetlerinde geçen miras paylaşımı için getirilen düzenleme.

esasında hz peygamber (saa) döneminde miras hukuku ile ilgili hiç bir problem söz konusu olmamış iken; islam hukukçularının iş bilmezliği yüzünden geliştirilen bu düzenleme; günümüz ateist camiasının islama saldırılarının ana argümanlarından biri haline gelmiştir.

hz. ömer bugün yaşıyor olsaydı; benimsediği miras paylaşım yönteminin ateist argüman haline geldiğini görünce; belki kendi döneminde yaşayan ahkam alimlerinin boynunu vurdururdu.

sünni alimlerin geneli avliye yöntemini kabul ediyor iken; şii ulema bu konu hakkında hz muhammed(saa) in kendi dönemindeki uygulamasını baz alıyor. hz peygamber döneminde ana miras paylaşılmadan önce ölen kişinin eşi 1/8 lik mirasını aldıktan sonra geriye kalan miras kalan çocuklara ve diğer mirasta hak sahiplerine dağıtılır idi. ayetin sünnete uyarlanması bu şekilde idi.

peygamber(saa) sonrası islami uygulamalarda geliştirilen bu uygulama, günümüz islami hukukçuları için örtbas edilen bir sorun olarak yerini koruyor. şii islam hukukçularının islamın ilk dönemlerinden günümüze uzanan yaklaşımı daha gerçekçi ve daha elle tutulur bir yöntem olarak kabul etmek gerekir.

“hep birlikte allah’ın ipine sımsıkı sarılın tefrikaya düşmeyin." (aliimran 103)

ümmet kavramının çıkış noktası yukarıda belirtilen ayetin tecellisidir. ümmet kelimesi allah(cc) ın alelade seçtiği bir kavram değildir. halk, millet, zümre, cemiyet, kabile, soy vs vs gibi kavramların üstünde bir kavramdır.

soyculuk ve toprakçılık gibi sosyolojik açıdan olumsuzluk ve çatışma meydana getirecek durumların önüne geçen islami düşünce sistemi, daha kapsayıcı bir bakış açısı ile müslüman bireyleri “kardeş”olarak addetmiştir.

meselenin özü şudur ki ümmetçilik bakış açısı türkçülük, ingilizcilik, fransızcılık, arapçılık vs vs gibi küçük ve ayrıştırıcı kavramların toplumsal yıkımın temel sebebini oluşturduğunu varsaymasıdır. ve tarih islami düşünce sisteminin tarih içinde ümmetçilik kavramının insani açıdan daha makul bir düşünce olduğunu kanıtlamıştır.

daha geniş, derin ve anlaşılır anlatı için şehit doktor ali şeriati nin ümmet ve imamet kitabını tavsiye ederim.

birçok fark mevcuttur. ancak en belirgin fark bence hilafet ve imamet meselesidir.

sünni müslümanlar, hilafet makamının toplumun maslahatına uygun liderin seçilmesi ile, islam ümmetinin liderlerinin seçilebileceği tezini savunurken; şii müslümanlar, ideal toplum oluşmadan hilafet makamının 12 imam(as) ile yönetileceği düşüncesini savunurlar.

bu durum önemlidir, çünkü; sünni doktrine göre, hilafet makamında oturan liderin ismet (masum) sıfatına sahip olmasına gerek yoktur. ancak şii doktrine göre ise; 12 imam (as), ismet (masum) sıfatına sahiptir. ismet sıfatı önemlidir. şii müslümanlar, ümmet liderinin masum olması gerektiğini ve bu durumun eğri ile doğru yolun apaçık ayrılması için gerekli olduğunu savunur. eğer lider hata yapabilme noktasında zaafiyet gösterme ihtimali taşıyor ise eğri ile doğru birbirinden ayrılmaz. eşyanın doğası gereği, mevcut otoritenin hata yapma olasılığı, otoritenin acziyetine delildir. hal böyle olunca; sünni islam, genel islami toplum tarafından daha anlaşılır ve kabul görmüş olsa da; şii islam kendi içinde daha tutarlı ve canlı bir anlayıştır.

sorunumuzun deprem değil, ahlak olduğunu hatırlatan büyük doğa olayı.

müteahhit işini yapmaz, yapı denetim hakkıyla denetleme yapmaz, dönemin siyasi figürleri özeleştiri yapmaz, yardım yapmaya çalışan yardımı ulaştıramaz, ulaştıran kendi meşrebine ve kimliğine yakın olana öncelik tanır. velhasıl mesele deprem değil; ahlak meselesidir.

resmi olmayan rakamlara göre 100 bini aşkın vatandaşımızın şehit olduğu, ne yazık ki herhangi büyük bir depremde aynı kayıpların tekrar yaşanacağını bilmek çok acı.

allah böyle babaya da, böyle imama da lanet etsin.

hukuk, bu adamın idam edilmesini engellese de, adalet bu adamın idam edilmesini istemektir. bu gibi suçların işlenmeye devam edilmemesi için idam gelmelidir.

ulan çocuk, baba evinde güvende değilse, nerede güvende olacak? bunu yapan mahlukun imam olması ise ayrı bir vakıa.

bir insan bu haberi duyunca kahrından ölürse ölümünü yadırgamam.

ne yazık ki günümüz dünyası ve günümüz koşulları açısından doğru bir tespittir.

günümüz insanının en büyük sıkıntısı, geçmiş dönem insanının şahit olmadığı bazı güzelliklere şahit olmasıdır.
şimdi bu nokta önemli, çünkü; geçmiş dönem insanı, kadın ve erkek farketmeksizin, görsel medya ve sosyal medyanın dayattığı güzel evler, lüks arabalar, uçuk kaçık tatil beldelerinde tatil yapanlar, lüks restorantlarda yeme içme kültürü vs vs gibi birçok şeye, olur olmaz her yerde maruz kalmıyordu. göz görmeyince de gönül katlanıyordu. günümüz insanı ise yukarıda değindiğimiz, gezip tozmalar ve sahip olunacaklar listesine her gün bir yenisini ekliyor.

hâl böyle olunca, her insan kadın erkek farketmeksizin kendinden daha iyi koşullara sahip insanlarla ilişki kurmak, onların bulunduğu koşullara sahip olmak ve bu durumu tabiri caizse diğer insanların gözüne sokmak için yarış halinde.

bu koşturmaca sosyolojisi, günümüz sosyal ilişkilerini sadece güç eksenli bir evreye soktu. güçlü kadın ve güçlü erkek birlikteliği, arzu edilen ve ulaşılmak istenen en ideal yaşam biçimi halini aldı. sahip olunulan şeyleri çeşitli yöntemlerle başka insanlara gösterme hastalığı; görgüsüzlük tanımı dışında degerlendirilip, bir çeşit seremoni şekli halini aldı.

insanlar arasında ilişki kurma konusunda bu denli vahşice bir eğilim ilk dönem insanına özgü bir hâl olsa da, günümüz insanı ilginç bir şekilde bu durumdan memnun.

güçlünün yanında durmak ve güçlü olmak insanidir ve doğal isteklerdir. değindiğim nokta güçlü olmak isterken ahlâki çöküşü görmezden gelmemizdir.

ehlisünnet müslümanlığı çizgisinde olduğunu beyan eden ve bu durumu benimseyen müslüman bireylerin genel adı.

sünni islam mantalite olarak iki gruptan oluşur. bu gruplar
ehli hadis ekolü ve ehli rey ekolü olarak adlandırılır.

ehli hadis ekolü; kur'an-ı kerim ayetlerinin ve hz. muhammed (saa)'in sözünün* ve uygulamalarının* te'vil* katılmadan yapılması gerektiğini savunan ekolün genel adıdır. maliki mezhebine tabii müslümanların bir kısmı, şafii mezhebi ve hanbeli mezhebine tabii müslümanların tamamı bu kategoride değerlendirilir.

ehli hadis ekolü şunu savunmaktadır; "dinin özünden sapmasını önlemek için; peygamberimiz, sahabe ve tabiinlerin uygulamaları yorumlanmadan uygulanmalıdır. eğer dini konulara yorum katılır ise; allah'ın emirleri, yorum katıla katıla kendi zemininden sapmış olur. bu yüzden ayet, hadis ve sünnetin te'vili doğru bir yaklaşım değildir."

ehli rey ekolü ise; allah'ın sözü * peygamberimizin sözü *, paygamberimizin uygulamaları *, akıl ve icmanın* üzerinde bir tutum sergiler. maliki mezhebinin bir kısmı ve hanefi mezhebine tabii müslümanların tamamı bu kategoride değerlendirilir.

ehli rey ekolü; "dinin, günümüz insanının ihtiyaçlarını karşılaması için, dini uygulamalarda ortak fayda gözetilerek bazı dini kuralları fetvalarla güncel tutmak için aklı ve toplumun ortak kararlarını uygulamak gerekir. nitekim iyilik ve toplumun ortak maslahatı, dinin emrine uygundur. bu durumun yazılı kaynağa ihtiyacı yoktur." der.

ehlisünnet, fıkhi açıdan 4 mezhebin olduğuna inanır. bu mezhepler numan ibn sabit'e nispet edilen hanefilik, muhammed ibn idris'e atfedilen şafiilik, malik ibn enes' e atfedilen malikilik ve ahmed ibn hanbel'e atfedilen hanbelilik mezhepleridir.

ehlisünnet mezhep imamları içinde en erken dünyaya gelen imam, numan ibn sabittir. hicri 80 yılında dünyaya gelen numan ibn sabit peygamber sonrası 4. kuşak müslümanlardan kabul edilir. yani ehlisünnet müslümanların mezhep imamı olarak kabul ettiği imamlar, peygamber döneminden çok sonraları dünyaya gelmiştir. kaldı ki numan ibn sabit, hanefi mezhebinin kurucusu değildir. kendi döneminde iktidarın sofrasında oturmadığı için, iktidar tarafından zindanlarda şehit edilmiştir. hanefi mezhebinin kurucusu imam hanefi'nin öğrencileri ebu yusuf ve ebu muhammed'dir. ebu yusuf ve ebu muhammed ise imam ebu hanefi'nin aksine mevcut iktidarın sofrasından kalkmamıştır.

selefilik ekolü ise fıkhi açıdan keskin bir zorunluluk ortaya koymasa da, genel tutumu hanbeli mezhebinin fıkhına yatkınlık gösterir. ehlisünnet ekolleri içinde itikadi açıdan en sert tutumu sergileyen bu mezhep mensupları ise takiyyudin ibn-i teymiyye'nin fikirlerinden etkilenmiştir.

bu gibi suçlarda idam cezası gelmelidir. eğer çocukların güvenliği sağlanamıyor ise; ne yazık ki toplumun bir geleceği söz konusu olamaz.

bu tür haberleri sadece bizim gibi bu durumları kınayan ve üzülen insanlar okumuyor maalesef. bu tarz haberler ne yazık ki birçok sapkın ve hastalıklı zihniyet için de ilham oluyor. eğer keskin ve caydırıcı cezalar uygulanmaz ise; sapkın düşünceler manipule olmaya devam edecek ve ne yazık ki biz de bu tip haberler yüzünden üzülmeye devam edeceğiz.

eğer adalet, mazlum çocukları korumaktan aciz ise; hükümetin meşruluğu söz konusu değildir.

eskiler; "kadın göze, erkek kulağa hitap eder" demiş.

her ne kadar birçok kriter sıralansa da; en önemli kriter kadının erkeğin gözüne hitap etmesidir. bu durum insanlık tarihi kadar eskidir.

haa ilk kavga, kadın yüzünden çıkmamıştır bu arada. kabil puştu, habil'i kıskançlık dolayısıyla öldürmüştür. kabil, habil'i kıskanıyordu. habil'in müstakbel eşini değil.

eğer gazze halkı seviniyor ise; bu durum, dini dili farketmeksizin her insanlığını kaybetmemiş insanlar için, sevinç vesilesidir.

bu anlaşma israil'in savaşı kaybettiğini de ilan etmiş olduğu bir anlaşmadır.

çünkü terörist başı netenyahu, savaş hedeflerini açıkladığı zaman; hamas'ın yok edilmesi, gazze halkının mısır'da tampon bölgeye sürülmesi, esir alınan askerlerinin kayıpsız geri getirilmesi gibi birçok hedef açıklanmıştı. ancak görünen anlaşma koşullarında, hedeflediği hiçbir şartı dayatamadan anlaşma koşullarını kabul etmek zorunda kaldı.

nitekim savaşın başında, toplumsal bağlamda antisemitizm ve antisiyonizm kavramlarının anlaşılamaması halklar arasında belirgin iken; günümüz koşullarında, bilinçli halklar nezdinde antisemitizm ve antisiyonizm kavramları birbirinden ayrılmış oldu. yani merhum roger garaudy 'nin yaklaşık 50 yıl önce öne sürdüğü ve iddialarının da siyonist yapı öncesi kayıtlara dayandırdığı, yahudi toplumunun nasıl siyonistleştiği ile ilgili iddiaları bugün halklar nezdinde anlaşılmış oldu.

bu nokta çok önemlidir. çünkü hukuki bağlamda siyonist varlığa eleştiri yapıldığı zaman "semitizm" maskesine sığınan siyonizm artık semitizm maskesine sığınamayacaktır. çünkü bugün işlediği tescilli savaş suçları önümüzdeki zamanlarda başına bela olacaktır. bu durum ispanya irlanda gibi avrupa ülkelerinin gündemindedir.

ileriki zamanlarda göreceğimiz iç karışıklar da israil'i bekliyor. çünkü kendi içinde aşırı siyonist smotrich ve bengvir gibi savaşın dozunu arttırmayı hedefleyen sözde bakanlar iç karışıklık sinyali veriyor.

yani her halükarda anlaşma şartlarına uyulur ise israil bu savaşın kaybeden tarafıdır. anlaşmanın yapılmasında amerikan etkisinden bahsedilse de asıl etken israil'in savaş hedefinden sapması ve hedeflerinden uzaklaşmasıdır.

birçok dinde olduğu gibi islam dininde de yasaklanmış bir eylemdir. uzun süreli devam etmesi ve alışkanlık haline getirilmesi durumunda görme sorunları, beyinde küçülme ve cinsel hasarlara yol açtığı varsayılmaktadır.

sünni islam anlayışı içinde zinaya yol açmamak için yapılması konusunda esneklik olsa da; şii islam nezdinde kesinlikle zina hükmündedir. hatta imam cafer es sadık (as), bu eylemi yaptığı bilinen bir insanın oturduğu sofraya oturmanın caiz olmadığı ile ilgili fetva dahi vermiştir.

evlilik oranında düşme ve eşler arasında soğukluk gibi sosyolojik birçok sorun yine bu alışkanlık ile ilişkilendirilmiştir.

elit kesimin sözlükte ne işi var denilesi başlık.

elit kesim, hiç bir zaman toplumsal kaygı taşımayan kesimdir. elit kesim kimsenin fikri ve genel durumu ile ilgilenmeyen kesimin genel adıdır.

eğer bir sözlükte yazıyor isen elit değilsindir. çünkü yazmak gibi bir derdin vardır. topluma itirazların vardır. olana değil, olması gerekene inancın vardır. ve birilerinin de senin gibi düşünmesini ve seni okumasını istiyorsundur.

taraf olmaya veya taraftar toplamaya çalışmak bile kaygılarımızı tek başımıza yenmeye gücümüzün yetmediğine işarettir. oysa elit kesimin kaygısı yoktur.

üstad ali şeriati'nin çok doğru bir tespitidir.

sözün tamamı ise şöyledir; "eğer tribünlerden yükselen ses, mazlumun sesini bastırıyorsa futbol afyondur."

nietzsche'nin bu bakış açısı ne yazık ki hitler'in ari ırk kavramının ana felsefesini oluşturur.

hitler bu bakış açısıyla birçok katliam yapmış, "üstün alman" faşizminin ve alman fetişiziminin felsefi dayanağını oluşturmuştur.

söz konusu düşünce, kendi içinde de birçok problem taşır. katolik hristiyanlğa kızıp, dinlerin tamamına savaş açmak bir filozof ve düşünce adamına yakışan bir tavır değildir.

papa ve katolik hıristiyanlık, halkı sömürür iken; hedef katolizm olmalıdır. halkı sömüren din tüccarlarını mahkum etmek yerine; balıkçı ve marangoz olan isa(as)'yı ve isa'nın tanrısını suçlamak ve mahkum etmek ne filozofça ne de adilane bir yaklaşımdır.

aksa tufanı savaşından önce, israil'in abd'yi yönettiği tezi daha güçlü iken; savaşın başlamasından bu yana abd' nin israil'i kukla gibi yönettiği tezi daha güçlü hale geldi.

hatta sadece abd değil; almanya, fransa, ingiltere, italya gibi emperyalist batı ülkelerinin de siyonist israil'i kukla gibi kullandığı tezi belirginleşti. dikkat edilirse savaşın başından bu yana terörist başı netenyahu birkaç defa abd senatosuna hesap vermek için abd ye gitti. bu senato ziyaretlrtinin ardından abd nin izni ve onayı dahilinde saldırının dozunu artırdı veya düşürdü. hatta netenyahu bizzat " biz batı medeniyetinin sahip olduğu değerler için savaşıyoruz. bizi desteklemek zorunluluğuniz sizin menfaatinizedir." minvalinde birkaç beyanda bulundu.

akla gelen asıl sorun şu oldu; eğer abd bu savaşın gerçek patronu ise neden israil savaşın en ön sahnesinde yerini alıyor?

bu sorunun cevabı, birinci dünya savaşından bu yana yürütülen hukuki sorumluluk ve savaş sonrası ödenmesi gereken maddi tazminat ile ilgili bir meseledir. yarın bir gün olur da abd ve batı emperyalizmi güç kaybedip yargılanabilirse, 1. dünya savaşı sonrası almanya'nın başına gelen savaş diyetini ödememek için günümüz savaşları küçük cephelerden minimal düzeyde tutulmaya çalışılır. yani savaş için iki ülkenin adı zikredilir iken; aslında onlarca ülke, askeri ve siyasi düzlemde bu iki savaşan ülkenin adını kullanarak savaşta taraf olur.

israil askeri harekat merkezinde amerikan, alman, fransız, ingiliz ve italyan üst düzey askeri yetkililerinin bulunması iddia ettiğimiz tezi doğrular niteliktedir.

son zamanlarda en çok dinlediğim.

olasılığı kuvvetle muhtemel savaş.

birçok neden sayılabilir, ancak temel neden; amerika'nın ve batı sömürgesinin "namusu" pozisyonundaki israil'in, iç dinamiği haline gelmiş nil ve fırat arasındaki bölgenin israil topraklarına katılması meselesidir.

sosyolojik, ekonomik ve askeri hazırlıkların ardından, israil mutlaka türkiye'ye saldiracaktır. bunun günümüz siyasi, ekonomik ve askeri konjonktür ile ilgisi yoktur. bu durum, siyonizme dini ve etnik kimlik kazandıran talmud ile ilgili bir gerçekliktir.

türkiye ve israil arasında günümüzde siyaseten ortak cikarlar söz konusu olsa da; bu gerçeklik çok belirgin hale gelmiştir.


direniş cephesi dediğimiz, yedi cephenin dört cephesi ne yazık ki düşmüştür. iran destekli gazze, batı şeria, lübnan ve suriye cepheleri düştü. geriye iran, ırak ve yemen'de yer alan üç cephe, israil için artık bir tehlike arz etmiyor.

bu durum dahi türkiye'nin özellikle doğu ve güneydoğu anadolu bölgesinin olası emperyal saldırıların hedefi haline geldiğinin kanıtıdır. bugün nato ülkesi olduğumuz için saldırıya maruz kalmayacağımız düşüncesi çok iyimser bir düşüncedir. batı emperyalizmi israil üniforması ve bayrağı altında bütün gücüyle bize saldıracaktır.

mesele onlarla işbirliği halinde olmamız değil, mesele onların doğal düşmanı olmamız ile ilişkilidir.