bir ilişkiyi başlatmak için gereken şey

iletişim demeye gelmiştim, her şeyiniz olsun ama bunu beceremiyorsan olmaz.

karşılıklı istek diye cevap vermek isterim.
aşk, sevgi fasafiso. hepsi olabilir ama ben bu insanla bir ilişki istiyorum kararı alınmayabilir.
bu dizilerin mizilerin çılgın aşk öyküleri pompaladığına inanıyorum insanlara. pembe dizi gibi hayatlar yaşamaya kalkıp abidik gubidik dramalara savruluyorlar.

bana diyo, baktı diyo. ee diyorum, cesaret edemiyor diyo açılmaya. niçin edemesin diyorum yaş farkı diyo. sanırsın ki kadın 50 yaşında oğlan yirmi. yaş farkı dediği 3-5 yaş. ikna edemiyorum bizim yaşımızdaki insanların normal normal deyt eyleyip, sevişip, takıldığına. bir yeşilçam romance'i istiyor, istenmediği ile yüzleşmekten kaçıyor çünkü.

aptal saptal bir erkeği maymun edicem saplantısı var kadın arkadaşkarımın bazılarında. bir ilişkide kalıp aylaaaaarca psikolojik şiddete uğruyor, adamlara da dur gitme diye yalvarıyorlar. sonra eninde sonunda bitiyor, e bu sefer aylarca kurban olduğu ilişkinin zorbası olmak istiyor. adam için kırk takla atmalat, karaktersiz işler. değer mi aminyum ya, hiç mi öz değerin yok? bir adamın sorunu olduğunu ilk günden, ilk haftadan, ilk aydan anlamayabilirsin. ama 3 senedir beraber olduğun adamın bok gibi biri olduğunu 3 senelik ilişki bitince mi fark ediyorsun? sonra hınçlar, daha büyük dramalar.

doğru düzgün sakince sevilmeye de tahammülü yok kimsenin. bir kaosun başrolü olmayınca değerli hissedemiyor çünkü. üstelik o kaos bitimsizce sürsün diye sadece partnerine değil eşine dostuna herkese sıvıyor. harcayamayacağı kimse yok mağduriyetten şefkat devşirmek için bu arada. ya sektir git manyak desen de mağdur zaten, sen anlayışsız ve acımasızsın.

bu insanlar narsistleri sevmez. farkında değil kendisi seçiyor narsisti. bu döngü istediği dramı da baş rol olma duygusunu da yaşatıyor.

bir eleman vardı. seks harikaydı. kendisi de iyiydi, iletişim de süper. bence muazzamdı her şey yani. paranoya yapıyor adam ama. kuruyor bi şey ve inanıyor, duymuyor da seni, anlamıyor da. saplanıyor oraya. 1 ay sonra yanlış anlamışım diye gelebiliyor. ya saol en azından beyan ettin de 1 ay ağzıma sıçtın durduk yere? çok farkındayım, onun da isteyerek yaptığı bir şey değil. çok da üzgünüm bunun için ama insan da en azından bir çözüm arayışı bekliyor. adam gelip demiyor mesela ben psikiyatrdan randevu aldım, ikimizi de yıpratıyorum diye. bu niyetsizliktir. niyetli olup şunu yapamıyorsa da dümdüz salaktır. daha bunu romantize etmenin, dramatize etmenin, terapistliğe soyunmanın, anne olmanın manası yok. bu şefkat göstermen gereken geçici bi durum değil, adamın olduğu şey. bu özürleri her defasında kabul etmek, her defasında böyle olmana okeyim demek, değilsin ama. olsan sorun çıkmaz. nedir yani seni orda tutan, çıkarın ne? onu bulacaksın ve değer mi diye bakacaksın bi takkeni önüne koyup.

kimse kimsenin aşkından ölmüyor artık.
gerek de yok buna. aşk illa ki kavuşmak da olmak zorunda değil. kendine sahip çıkıp hobi olarak aşık olabilirsin yine. ilişki taraflar arasındadır, tarafların isteği ve çabasıyla kurulur, öyle de yürür. bu tür aptal romantizmleri yirmili yaşlarda anlarım. ama eşşek kadar insanların kendiyle baş başa kalamıyorlar diye herkese karın ağrısı olmasını anlamam mümkün değil.

ilişki ilişkilenmeye iki tarafın da istekli olması ile kurulur. her aşk, her zaman bunu garanti etmez. bununla barışın ya, insanlar mağazada gördüğünüz çanta değil abi. daha çok yatırım yapmakla (para biriktirmekle yani bu benzetmede) insanları alamazsınız. gelesi olan gelir, beraber bir şey inşa edilir.

iletisim baslatmak icin degil devam etmesi icin gerekir bence. baslatmak anlik begeniyle bile olabilir. muhim olan arkasinin gelmesi.