bir insana hayatın anlamını yüklemek

bir insanı hayatın anlamı haline getirmektir.
o insan gittiğinde bütün nesnelerin anlamı da gider.

bir takım yaşanmışlıklar sonucu vazgeçtiğim yüklem. ortada bırakanları var afedersiniz.

terk edileceğinize işaret olan hareket.

insanlar böyle şeylerden haklı olarak hoşlanmaz. insanlar, kendilerinden başka hayatları da olan kişilere saygı duyarlar. kimseyi hayatın merkezi yapmamak gerek. bunu yaparsam onu ne kadar çok sevdiğimi daha iyi anlar diye düşünmeyin sakın. öyle bir şey yok. doğrudan ters teper. kendi hayatınızı yaşayın. o insana da gerektiği kadar zaman ayırın.

“kesinlikle” si olmayan bir deneyim olduğuna, dahası her insanın hayatı boyunca en az bir kere yapması gerektiğine inanırım.

insan olana çok geliştiricidir hem de kendinizi daha yakından tanırsınız. sonradan çok açar ufkunuzu.

nasıl olur, yolu nasıldır ; size tarif edemem çünkü herkesin sonrası farklılık arz eser. cennet bahçesine çıkanı da var, sarp kayalıklara yuvalananı da. donarak sertleşeni de var. yanarak kül olanı da. o yüzden siz yolu boşverin kafanız dik, nereye varacağınıza odaklanın sadece. insan doğası herşeye alışır bunu aklınızda tutun.

aslı olan tek şey; bazen doğru yola sapabilmemiz için önce yanlış yolları tercih etmemizin gerekliliği.

hangi insan bütün bir hayatın anlamını yüklemeye layık olabilir ki, bu açıdan bakılırsa netlik kazanacaktır.

ilk aşk tecrubesizliğidir. tekrar ediyorsa psikolojik olarak yardım gerektirdiğini düşünüyorum.

kimseyi ilgilendirmez. hayatın anlamını da yüklerim, hayatımı da feda ederim.

seven si...lir derler ama siz bilirsiniz.