bir insana vazgeçilmez olduğunu hissettirmek

sizden kolaylıkla vazgeçmesi için eline ilk fırsatı verdiğiniz andır, nadiren kıymetinizi bilirler ama genelde üzerler.

son yıllarda yaptığım şey. eskiden "hiç kimse vazgeçilmez değildir" derdim. şimdi de bı ayağı kapıda olan hallerimi özlüyorum

o insana asik olmaktir. evet.

mezarlıklar kendilerini vazgeçilmez sananlarla doludur. nerede duydum nerede okudum kim söylemiş bilmiyorum. kimse vazgeçilmez değildir, vazgeçilmez olduğunu hissettirmiyoruz bence, biz vazgeçmekten korkuyoruz. koskoca bir belirsizlikle baş etme ihtimalini düşünmek mesela neyse ya böyle devam etsin kafası yaşatıyor. hayat bitmiş hayattın sonu artık gelmiş bu iş buradan dönmez psikolojisi ile asla vazgeçemezsiniz algısı geçiyor karşı tarafa. neysseee çok dağıldım. öyle işte.

zararlı eylem. sadece ilişkiler değil hiçkimseye yapmayın bunu. s.kin anasını sallayın gitsin. böyle hissetsin.

eskiden çok yaptığım şey ancak şimdilerde birine vazgeçilmez olduğunu hissetirmeyi veya birinin benim için vazgeçilmez olduğunu düşünmeyi bırakın, en ufak bir şey hissetmeye değer olup olmadığını bile o kadar çok sorguluyorum ki. yani vazgeçilmez olmaya gelene kadar çoktan yitip gitmiş oluyor bende. sanırım ikisi de insana zararlı. biri bile bile lades demek gibi, diğeri ise kötü bir şey olmaması için iyi şeylerden bile kaçmak gibi.

hayatının hatasını yapmaktır. vazgeçilmez olmak, en çok seni vazgeçilebilir kılar.