bir işi severek yapma

sevginin yapılan işe yansımasıdır.

bir işi ilk defa da yapıyor olsan bile severek, isteyerek yapınca o işte o sevgi yansıyor. mesela, yemek yapmaya önyargılı olmayan bir kişi ilk yemeğini hevesli bir şekilde yapınca ilginçtir o yemek güzel oluyor. daha sonraları bu işi severek yapmaya devam ettiğinde kötü yemeğe çıktığı görmedim.
sevgi bazen aradığımız lezzet olabiliyor. bir kere yemekteki o lezzeti yakaladık mi yapanın müptelası oluyoruz.

kamu spotu: sevgi lezzet verir.

mesleğim için geçerlidir bu. şu an yaptığım iş için tabiri caizse can alıp can verebilirim.

severek yapıyorsan işin ne kadar zor yada uğraştırıcı olduğunun önemi yoktur.

peki yapmam.

kendi isteğimle yaptığım iştir.

turkiye'de mumkun olmayan seydir.

erken uyanmayı sevmeyen birini sabahın 6'sında yataktan çıkaran tatlı bir motivasyondur. ayrıca ömrünün en az üçte birini çalışarak geçireceğini düşünürsek; bir insanın başına gelebilecek en güzel şeylerden biridir.

tabi bu söylediklerim kişinin mesleği için geçerliydi. ama herhangi bir işi severek yapmak da hemen hemen aynı etkiyi bırakıyor. bir kere o iş mecburiyet olmaktan çıkar. kişi, zamanını heba ediyormuş gibi hissetmez. normal şartlarda zorlanacağı birçok şeyi göz ardı edebilir.

herkes için önemi olmasa da başkalarına yardım edebildiğini, faydalı olduğunu hissetmek de ayrıca güzel. ben sanırım en çok bu kısmı seviyorum.

an itibariyle yaptığım iş. tabii tek yorgunluğu insanlar.

olması gereken şeydir.

sevmeden yapılan hiçbir iş doğru olmaz, bir yerlerde muhakkak bir hata çıkar.

annem çok güzel yemek yapardı.
''eline sağlık çok güzel olmuş, nasıl böyle güzel yapıyorsun'' dediğimiz zaman, ''sevgimi katıyorum'' derdi.

sevginin gücü ıspanak ve pırasayı bile etkiliyor.

harcadığın her atp ye değer bir iştir. insanı mutlu eder, çevrene saçtığın pozitif enerji çevrendekileri mutlu eder. yorularak huzurlu olma sebebidir.