bir üstteki tanımı okumadan tanım giren yazar

pek nadiren okurum. amacım birşeyler yazmak okumak değil. he diyeceksiniz neden oy veriyorsun mutlu olsun diye oylar veririm. (bkz: swh) sanat keyfim içindir.

eski güzel günlerde sözlüklerde format vardı. işte o zamanlar döyzb * doğrudan girdi silme gerekçesiydi. çok sık tekrarlanırsa yazar çaylak edilir daha olmadı uçurulurdu bile. tabii bunlar sözlük formatı. burası gibi aman tadımız kaçmasın endişesiyle eksi oy bile kullandırmayan sözlük görünümlü çocuk parklarında böyle bir şey beklemiyoruz. bırakıyoruz çocuklar eğlensin. noolmuş yani aynı başlık altında aynı şey yetmişiki defa yazılmışsa. netice itibariyle yazmaya geliyoruz. okumaya değil. okuma alışkankanlığı olmayan insanlardan okunacak kalitede bir şey çıkması da zor ama neyssse.

çoğu zaman okurum aynı şeyi yazmamak açısında da çoğunluğa göz atarım.
okuduğumu artılamamdan anlarsınız.

okumadım ne yazıyoruz?

bırak son yazılmış olanı, açılan bir başlığın ilk tanımını dahi okumuyorum ben..

akış'ta görüyorum başlığı ve hemen o an aklıma bir şeyler geliyor, yazmaya değecek...
başlığa girdiğim gibi de yazmaya başlıyorum...

bazen ters gelebiliyor, evet.. üstteki yazar üzerine alınabiliyor..
bazen de pişti oluyorum mesela başka bir yazarla..
yazmak istediğim şeyin hemen hemen aynısının daha önceden yazılmış olduğunu görürüm ve bu durum pek hoşuma gitmez..
silerim hemen kendi yazdığımı..

biraz da bu nedenle uzun yazarım ben..
ne kadar uzun yazarsam, o kadar özgür hissederim kendimi.

(bkz: beni tanıdılar siz kaçın)