birini günden güne mi kaybetmek daha zor aniden mi sorusu

ben kararsız kaldım birden ellerinden kayması hiç beklemediğin anda varken hep yanında sanarken kaybetmek çok zor ama bunun yanı sıra her gün biraz daha senden gidişini izlemekte çok zor

günden güne kaybetmek daha zor sanırım o tanıdığın insanın her gün yabancılaştığına şahit olmaktansa bi anda gitsin en azından tanıdığım bildiğim haliyle hatırlarım

aslında bu durum ‘günden güne kaybetmek’ şekilde gerçekleşir. öyle çok büyük nedenler yoksa kimse durduk yere gitmez zaten. hal ve hareketleri, tavırları,söylemleri kendini belli eder. o an fark etmezsiniz ama iş ayrılık vaktine gelince anlarsınız. birini seviyorsanız ve değer veriyorsanız kaybetmeyin bence. çok klişe bir cümle olacak ama insan elindekinin kıymetini ancak gidince anlıyor. o an saçma sapan birşey de gelse ‘kaybedince’ o saçmalıkları bile arıyorsunuz.

günden güne kaybetmenin acısı daha katlanılmaz olur. tamamen yok olduğunda, hatırladığınız şey kopan parçalardır. çünkü artık bir bütün olarak görme yetisini de kaybetmiş olursunuz.

işin en acı tarafı da günden güne erimesini görmek istemeyecek kıvama geldiğinizde, kendinizden tiksinebileceğiniz bir bencillik duygusuna kapılıp, yok olmasını istemenizdir.

her gün gözünün önünde ölmesi yerine bi anda kaybetmek daha mantıklı geliyor bana ama sonuç olarak her gün üzülücem acı verici bi olay.

günden güne kaybetmek daha zordur fikrimce. bir andanın etkisi uzun sürebilir yine ama en azından yaşanan günler daha güzel hatırlanır. biri; bi zamanlar yakınınızda yanınızda her şeyi anlattığınız insandan, artık bi şeyleri paylaşmak istemediğiniz insana dönüşüyorsa ya da o sizi bu şekilde görüp ona da göre böyle davranıyorsa acının birkaç tanımından biri olmaya layık bi durum olur.

vefat, olum gibi bir durumdan bahsediliyorsa, 3 gun yatak 4. gun toprak derim

ha olum gibi bir sey olup kimsenin olmedigi durum ise bahsedilen, gun gun kaybetmek sanki daha alisilabilir. yoksa bir anda kucaginizda cevapsiz sorularla tek basiniza kaliyorsunuz. *