şarkılardaki kalitenin günden güne azalması

"nerede o eski şarkılar!" yakınması büyük oranda kötü şarkıları hatırlamayıp iyi şarkıları hatırlıyor oluşumuzdan kaynaklansa da işin içinde kalitedeki bariz düşüş de var.

bugünün müzisyenleri kendilerini durmaksızın yeni şarkı üretmek ve sunmak zorunda hissediyorlar. eskiden bir albüme koyulacak şarkılar ince elenip sık dokunulurken şimdi biraz daha hızlı bir süreç izleniyor. çok da üzerine düşülmeden üretilen bir şarkı "hım oldu bu!" denilip single olarak hemencecik yayınlanıyor.

spotify, deezer, youtube music bir sürü mecra var. halihazırda yazılmış yüzbinlerce şarkı olmasına rağmen insanlar sürekli yenisini talep ediyor. talebi karşılamak üzere sürekli üretim yapmak işi iyiden iyiye soğuk, ruhsuz bir endüstri hâline getiriyor.

benzer durum dizi-film izleme platformları için de geçerli. içeriği zenginleştirmek üzere vakit kaybı çerçöp birçok dizi-film çekiliyor. netflix'te dakikalarca izleyecek bir şey arayıp bulamamak bundandır.

kalite aramayı bırakalı çok oldu. türkü ve klasik müzik dinliyorum.

sanatçılar mutlu çünkü. mutluluk varsa iyi şarkı çıkaramıyorlar. çünkü üzülmedikleri için artık öyle yazamıyorlar.

arz talep meselesi. ne talep görürse o çoğalır.