birinin olduğunu sandığı kişi olmamak

birinin, olduğu sanıldığı biri gibi olmamasına göre daha güzeldir. bu kez karşının karar mekanizmasına gebeyiz çünkü.
olduğunu sandığı kişi olmadığımızı düşünmeye başlamış. çok da sikimde diyoruz. çünkü üşengeçiz.

onun, olduğunu sandığı biri haline gelmek için dolaptan yalancı gömleklerimizden birini çıkarıp ütüleyeceğiz, giyeceğiz. böylece, olduğunu sandığı kişi portresi belirginleşecek kafasında. bizim olacak. elde edeceğiz onu. onu elde eden biz değiliz ki. olduğunu sandığı biri elde etti. teknik olarak, tyler'ın marla'yla sevişmesi kadar karışık bir durum.

ama eğer karşıdaki kişi, "olduğunu sandığımız biri" çıkmazsa o zaman durumlar kötü. çünkü bu kez kararı biz verdik. süper analiz yeteneğimize ve egomuza kesinlikle güveniyoruz. hoşlandığımız kişi tırt çıktı ve ondan uzaklaşıyoruz. bunun çaresi yok işte. insanın kendi beynine laf geçirmesi imkansız.

kendinizin zannettiği kişi olmaktır önemli olan.
kendiniz bir çizgi belirleyin ve onun dışına çıkmadan takılın.
başkasına göre yaşarsan olmaz zaten keyif alamazsın.
birinin kafasındaki muhteşem karakter asla olamazsınız zaten.

kimsenin olduğumu sandığı kişi degilimdir aslında. herkes beni masum, kibir tutmayan, sinirlenmeyen, herkesi anlayışla karşılayan, herkesin düşüncesine ortak olan, herkesi seven biri olarak biliyor. aslında içimde ne kıyametler kopuyor.

yargıların önüne örülmüş duvarların yıkımı mı olur bu ¿

ilk tanışmalarda başıma sık sık gelen hadisedir. soğuk ve yapmacık zannedilirim ama sonuç tam tersi çıkar.