bisiklet kazası geçirmek

dikkat edilmesi gereken bir durumdur.
hafife alınacak bir şey değil...
sürerken başka bir araca çarpmak da var, kendi kendine yanlış sürerken düşmek de.

t/ bisiklet kazası konulu başlık.

küçükken sık sık yaşadığım kaza çeşidi. o zamanlar dizleri yara bereden harita gibi olmuş çocuğu dikkate bile almazdık* . ilk öğrendiğim zamanlarda gayet güzel sürmekle birlikte durmayı bilmiyordum. tek katlı evin etrafında anneeee anneeee diye döner durur, annemin çıkıp durdurmasını beklerdim. o da ya duymaz ya da duymamazlıktan gelirdi bazen* . haliyle bir yere çarparak durardım hep. büyüğünü görmedim neyse ki, ama bazıları maalesef ciddi yaralanmalara ve kırıklara neden olabiliyor.

defalarca başıma geldi,ama her seferinde ucuz atlattım. ben de 2 tekerli aletleri kullanmaktan vazgeçtim.

büyük kazalara karışmadım diyebilirim.

çocukken bana araba kiteklemişti hafiften. indiydi adam sağolsun bir şeyin var mı diye, mahalledeyiz yani, o zamanda da gerizekalıydım, iyiyim deyip arabada bir şey var mı diye bakmıştım.

bir gün de bir kaymışım asfaltta, üf, hep sıyrıldı kolum bacaklarım, acısı günlerce geçmediydi yav. asfalta yapışmamış çocuk çocuk değildir.

2009 yılında başıma gelen kaza. hiç bisikletim olmadı, haliyle hiç bisiklet kullanma girişimim olmadı.

2009 yılında kızkardeşlerim, bana bisiklet kullanmayı öğretmeye ahd ettiler.

etmeyin kızlar ben beceremem dedim. dinlemediler.

müsait bir alan bulduk, müsait bir bisiklet bulduk. bir iki saat çalıştık. bir baktım gidiyorum.

sonrasında ilerlemeye başladım. bi baktım gidiyorum. sonrası, duramadım ve yere kapaklandım.

yüzümün sol tarafı sürtünmeden dolayı yırtıldı. kardeşim beni koluna aldı. eve doğru yürüdük. bir baktım dünya bembeyaz oldu. bayıldım, bayılacam.

elimi yüzümü yıkadım ve uzandım. bir iki saat yerimden kalkamadım.

kızım daha minnacıktı, annesini öyle görünce çok korktu. yüzüm bir haftada anca kendine geldi.


o gün bir karar aldım. çocuklar, bakıma muhtaç olma halinden çıkana kadar, ekşınlı işe kalkışmıycam.

geçen sene tekrar bisiklet sürmeyi denedim. fena değilim. ama yani hala bu olaydan zevk alacak duruma gelmedim. gelir miyim bilmem. sanırım, ben bisikletçi olmayabilirim.

başlığı görünce bile çok güldüm. konuştuğum biri vardı kuzenimle bisiklete binerken karşılaştık ben hiç hız kesmeden sürerken ona bakarak selaaam demiştim kuzenim de duracağım konuşacağım sanıp durunca bisikletlerle birbirimize girmiştik :) o günden sonra ikimizde birbirimize yazmadık :)

bisikletin hiçbir zaman doğru istikamette gitmeme gibi bir sorunu var. yüksek olasılıkla bunun temel sebebi tepesinde dik duramayan benim olmamdır. ama nedendir bilinmez benim yola girme cabamla bisikletin insanların sırtına çıkma çabası arasında zikzaklar çizip bisikleti kaldırım taşına çarpıp bisikletin beni at misali tepesinden kaldırımın taaa karşı çimlerine atmasıyla son noktayı buldu. sahi, bisikletlerin frenleri vardı değil mi.