bölge adliye mahkemeleri

türkiye de adli yargıda ilk derece mahkemelerinin bir üst düzeyinde yer alan mahkemelerdir. aslında 2004 yılında yasalaşmış olmalarına rağmen 2016' da faaliyet göstermeye başlamışlardır. başlangıçta yedi ilde kurulan mahkemelerin sayısı yapılan eklemelerle on beşe yükselmiştir. bu mahkemeler ilk derece mahkemeleri kararlarına karşı yapılan itirazları değerlendirmektedir. bulundukları iller sırayla:

1. adana bölge adliye mahkemesi
2.ankara bölge adliye mahkemesi
3. antalya bölge adliye mahkemesi
4. bursa bölge adliye mahkemesi
5. diyarbakır bölge adliye mahkemesi
6. erzurum bölge adliye mahkemesi
7. gaziantep bölge adliye mahkemesi
8. istanbul bölge adliye mahkemesi
9. izmir bölge adliye mahkemesi
10. kayseri bölge adliye mahkemesi
11. konya bölge adliye mahkemesi
12. sakarya bölge adliye mahkemesi
13. samsun bölge adliye mahkemesi
14. trabzon bölge adliye mahkemesi
15. van bölge adliye mahkemesi

diğer adıyla istinaf mahkemeleri. ilk derece mahkemelerinin kararlarının temyiz aşamasının ilk durağı diyebiliriz. istinaf mahkemeleri kararları belli yasal kosullar sağlanmış ise yargıtay'a temyiz edilebilir. nihai karar mercii değildir.

yerel mahkemenin kararına itiraz sonucu istinaf yolu açık olan dava dosyasının gönderildiği bir üst mahkemedir. ön inceleme yapılması, karara bağlanması ortalama 1 yıl sürdükten sonra karar bozulur tekrar yerel mahkemeye dönerse ve oradan da karar çıktıktan sonra tekrar itiraz yoluyla bölge adliye mahkemesine gönderilirse yeniden 1 yıllık daha süreç başlamış olur. 2017 yılında açmış olduğum ve 2019 yılında kazandığım tazminat davası(iş mahkemesi) bu anlattığım sebeplerden dolayı 2024 yılı olmasına rağmen halen bölge adliye mahkemesinde beklemektedir. yargı sisteminin müthiş performansına da zaten böyle bir sistem yakışırdı.