boşanmış ve çocuğu olan bir erkekten hoşlanmak

bir yaşam busesi ukdesi.

insanlardan hoşlanma kriterleriniz olduğunu bilmiyordum.*

birtakım sınırlılıklar olacaktır pek tabii. beyefendi ile paylaşacağınız zamanı çocuğuyla paylaşmak zorundasınızdır bir kere. çocuğun, babasını sizden kıskanması işten değildir zaten. bilemiyorum ya. herkes için çok zor durum. yine de yetişkinler hep bir çözüm yolu bulur. kendinize inanın.

boşanmamış çocuğu olan bir erkekten hoşlanmaktan daha az vahim bir durum.

sevince gerisi hallolur be, cidden.

ben de diyorum ki neden benden hoşlanmıyor. meğerse benim çocuk boşanmamış. dur bi dakka... lan benim çocuk yok ki. baştan kaybettik

boşanmış ve çocuğu olan bir erkeğim ben. en çok beni seveceksiniz.

hoşlanmak için bu özellikleri arayan yoktur ama hoşlandığı kişinin bu özelliklere sahip olması günümüzde oldukça sıradan. acaba insanlara benden hoşlanana kadar boşandığımı söylemesem mi diye düşündüm bir an.

boşanmış olması çok da önemli değil bence ama bir çocuğunun olması eğer ilişkiniz varsa üzerinde düşünülmesi gereken bir konu. gerçekten bunu sürdürebilecek misiniz? onun önceliği her zaman çocuğu olacak ki olması gereken bu, bunu kaldırabilecek misiniz? annesi gibi olmak zorunda değilsiniz elbette ancak sizin de bu ilişkiyle beraber bazı sorumluluklar almanız gerekebilir.

(bkz: türk dizisi klişeleri) )