bu yaz ayrılığın ilk yazı olacak

bilinç akışı tekniğini kullanmasına rağmen anlamını yitirmeyen, acıyı ayrılığı, karakterlerin tüm sancılarını hissettiren bir roman. selim ileri okunacaksa ilk kitap bu olmamalı ama bence. diğer eserlerine öncelik verip bu sona saklanmalı, zirve olmalı.
okuyunca anlıyorsunuz, ödülü boş yere almamış.
ayyyyrılıııııkkkk ayyyyrılıııııkkkk amaaannn ayyyyrılıııııkkkk.

bir selim ileri kitabıdır.

orhan kemal roman armağanı kazanmış olan bu çok da hacimli olmayan kitap okuduğum selim ileri imzalı ikinci kitap oldu. çok yakın zamanda aramızdan ayrılmış olan ve türk edebiyatına büyük katkıları bulunan yazarı rahmetle anıyorum. ama ben bu romanı beğenmedim.

bu beğenmeme durumunun yazarla ilgisi yok elbette. çünkü yazılan eser yorgun bir otobiyografi, uzunca bir şiir olarak okunabilir. yazar insanın içine işleyen muhteşem cümleler kurmuş. ama bilinç akışı tekniği ile yazılan eserlerle ilgili bir derdim var benim. bir türlü tam anlamıyla içine giremiyorum bu tür eserlerin.

yalnızlığın pençesinde ya da sıcak kollarında olan bir yazarın yazamadığı kahramanları ile yürüdüğümüz bir yol bu roman. yanımızda başkaları da var elbette. gerçek insanlar ve halit ziya uşaklıgil ve anton çehov gibi gerçeküstü insanlar.

beni içine tam olarak almasa da kurgu ve yazım tekniği açısından çok iyi bir kitaptı. ama nedense ikinci kez selim ileri romanı okuyorum ve ikinci kez romanın iyi olduğunu görsem de okumaktan keyif alamıyorum.