buhran

genelde herkese bir dönem uğrayıp sonra bir sabah gidiveren ruh hâli...
enerjiyi emip, insanı hayattan soyutlayan bir durum, baş etmesi can sıkıcı, başarısızlıkla doğru orantılı.
insanın içinden bir şeyler alıp götürüyor, uykusunu bile elinden alıyor uykusuz gecelerini düşünen sen böyle dönemlerde insan çare aramak yerine yalnızca geçmesini bekliyor.
beklemek yerine; enerjinizi kaybetmeyin. *

arapça kökenli, bunalım, bunluk, kriz anlamına gelen sözcük.

kendinde değilsindir. adeta bir duygusal çöküştür. isteksizsindir, duymak, görmek, bilmek istemezsin hiçbir şeyi. yüzüne ufak bir tebessüm bile fazla gelir. sanki sadece mutsuz olmayı hak ediyormuşsun..

belki öldürmüyor seni. düşündürüyor. düşün dur diyor. beyninin tam ortasından baktığın her noktaya doğru şiddetle gülümsüyor. müstehzi bakışları timsahlara tövbe ettiriyor. uykularına hasret kalıyorsun. hadi, lütfen, bir yarım saat daha anne, bugün okula gitmesem? yarının meçhul. eksildiğin ne varsa artık sayılamıyor. sinsi sinsi sürünüyor. süründürüyor. öleceksin de nihayetinde; ne acı ki an geliyor, mümkünse hadi demeni bekliyor. kendine ayna tutup sırtına yaslanman bile sana yetmiyor.

başlıkta yazanlardan ayrıca güzel tınısı olan bir şarkı, sedat anar söylüyor.