bütün bildiğim

charles bukowski tarafından yazılmış şiir. dilimize pansiyon manzumeleri olarak çevrilmiş olan the roominghouse madrigals kitabının 49. sayfasında yer alıyor.* bütün bildiğim olarak çevrilen şiirin orijinal ismi ise all i know. özünde şiir bana kalırsa ölüm anının bir temsili olsa bile tam olarak bana ne hissettirdiği hakkında karmakarışık durumdayım. ölüm hakkında pek çok şiir okudum hepsinden öte ölüm şairi olarak anılan cahit sıtkı tarancı şiirleri ile geçti ömrüm ama bukowski beni tamamen düşüncelerle dolu bir yer altı mezarlığına hapsediyor bu şiiri ile. "bir şeyi yanlış anlamış olmalıyım." tek düşündüğüm açıkçası bu. yine de sandığım ve hatta umduğum gibi ölüm üzerineyse eğer oldukça etkileyici bir şekilde kaleme alınmış. insan gözlerini kapatıp kendi kendine mırıldandığı zaman bu şiirin dizelerini, gözlerini açtığı andan itibaren kısa süre burada olmuyor. bir anlamda yalnızca bir kere yaşayabileceğimiz ölümün kötü dekorlara sahip, tamamen acemice yapılmış hazırlıksız bir provası gibi. ya ben şiirlere fazla anlam yüklüyor, onları fazla içselleştiriyorum ya da şairler sahiden insanı hangi cümleler ile başka masalların ve kabusların içine sürükleyeceğini çok iyi biliyor.