büyüdüğünü kabullenmemek

sen kabullensen de içindeki çocuktur büyüdüğünü kabullenmeyen.

yıllar sadece bir rakamdır ona.

(bkz: büyüdün artık yaşına göre hareket et).

kabullenemiyorum. daha demin birine meme uçlarından öperim yazdım.

büyü be oğlum artık.

yaş ilerledikçe yaşanılan durumdur. insan bir türlü büyüdüğünü yeni sorumluluklara atılabileceğini kabullenemez. çünkü konfor alanından çıkmak istemez. eğer iyi bir çocukluk ve gençlik dönemi geçirilmişse ve özellikle iş hayatına atılındığında kan emici zihniyete sahip imkanları kısıtlı bir yerde saçma bir pozisyonda sıkışıp kaldıysanız bir de üstüne evlenmişseniz, vay halinize. sürekli geriye dönüp dönüp ''ya abicim benim keyfim ne güzel yerindeydi'' diye hayıflanıp durursunuz. ama unutmayın başınız geriye dönük yol yürümeye çalışırsanız eğer, önünüzü göremediğiniz için sürekli takılıp düşersiniz. üstelik bazen düştüğünüz yerler çok derin çukurlar olabilir. o yüzden benim naçizane tavsiyem içinde bulunduğunuz durumu salim kafayla iyice değerlendirip hemen önünüze bakmanız ve ''ne yaparsam, nasıl bir yol izlersem daha iyi şartlara sahip olurum'' diye düşünmeniz. yapacak bir şey yok o güzel günler geride kaldı ve şu anda bulunduğunuz durum bu. bunu kabullenip daha iyisi için bir zahmet sıkın kendinizi ve daha iyisi için çalışın. çünkü çalışmadan ol-mu-yor nokta.

küçükken benim şu an ki yaşımda olan insanlar büyük gelirdi. ben niye büyük hissetmiyorum?*