yazarların büyüdüğünü anladığı an

sade maden suyundan zevk almaya başladığım, aynı zamanda zehir gibi kahveden de zevk almaya başladığım anda.

bugün kuş dili esprisini yaptığım öğrencim bana bön bön baktı. nasıl ya dedim aganigi falan bilmiyo mu bu şimdi? yaşlandım...

16 saat doğum sancısı çektikten sonra doğurmak..
artık annesin ve oğlunu kucağına aldın.
ama bunlar değil seni büyüten.
onu ilk emzirdiğin an bir canlının artık senin himayende, sorumluluğunda olduğunu, sonsuza kadar onun her anında yanında olman gerektiğini anlıyor ve büyüyorsun.
bir canlı beslemekle kesinlikle aynı şey değil.
çünkü sadece fiziksel ihtiyaçlar için değil, duygusal ve zihinsel ihtiyaçlar için de sana muhtaç bir canlı.
her yönden onu besleyebilmek için bazen kendinden feragat etmen, fedakarlık yapman gerekiyor.
işte o zaman tek gayenin kendini yaşatmak, kendin için yaşamak olmadığını fark ediyorsun.
o zaman büyüyorsun.
ve büyümenin ne kadar güzel, bir o kadar da yorucu olduğunu anlıyorsun.

depremde 3 gün göçük altında kaldığında orada panik yapmayıp; tüm süre boyunca sağlıklı düşünüp, minimum hareket çabası, minimum enerji sarfiyatı (gereksiz bağırma vs), maksimum kendini şarj etme ( çevreden ses alamadığım her an uyumaya çalıştım ki metabolizma yavaşlasın) sonrası oradan çıktığın an ambulansa binerken diyorsun kendine. ben büyüdüm diye.

saçlarımda beyazlar artmaya başladığını fark ettiğim an.

şöyle bir sorgulamaya başladım ee bundan sonra ne olacak, yapmak istediklerime zamanım var mı yoksa çok mu geç kaldım. bilmiyorum.

birkaç hafta evvel çok kıymet verdiğim birinin bana doğruyu söyleyecek kadar bile değer vermediğini anladığım vakit kendimden beklemediğim bir tepki verdim.
eskiden olsa üzülürdüm şekerim falan yükselirdi. fakat bu sefer birkac gün üzüldüm sonra birden bir sakinlik geldi. ondan nefret bile etmeyecek kadar soğudum.
öyle ki nötr bir duygudayım. bu gezegende o ha var, ha yok. demek ki insan böyle böyle büyüyormuş.

küçükken ağlayınca her şey çözülüyordu?

üç arkadaş biraraya geldiğinizde, "komşuların zillerini çalıp çalıp kaçalım mı" dediğinizde, size tuhaf tuhaf bakılıyorsa , ya artık büyümüşsünüz demektir, ya da arkadaşlarınız kafadengi ve eğlenceden anlayan tipler değil demektir.

cenaze helallik için kapının önüne geldiğinde. yüzünü gördüğümde. çocukluğu orada bıraktım.

(bkz: babanın ölmesi)

ha bi de iflah olmaz yaşlandıranı var;

(bkz: annenin ölmesi)

babam öldü