cahil ve aptal insanların daha mutlu olması

cehaletten, mutluluktan kastedilenin ne olduğuna bağlı biraz.

mesela bir restorana gittiniz kendinize et ve patates yemeği sipariş ettiniz. öncelikli olarak o yemeği yiyip doymayı mı düşünürsünüz yoksa "acaba et ne eti domuz mu at mı? yemesem mi acaba, patatesler iyice yıkandı mı? ya şef patatesleri yıkarken elini poposuna sildiyse? acaba hijyenik mi?" diye mi düşünürsünüz?

bunları düşünmeyen sadece yiyeceği yemeğin tadını çıkarıp mutlu olacak birine cahil, aptal diyebilir miyiz? veya tam tersi yiyeceği yemeği değil sürekli ayrıntılara takılan birine akıllı diyebilir miyiz?

veya mutlu olduğunuz günleri düşünün büyük ihtimalle hepinizin aklına çocukluğunuz gelecektir. çocukken her insan oldukça cahildir peki madem cehalet ve aptallığa tahammülümüz yok neden birçoğumuz cahil, aptal ama mutlu olduğumuz çocukluğa geri dönmek istiyoruz?

"cehalet mutluluktur." derler ama asıl ikilem insanların "mutluluk" kavramı üzerinde de oldukça "cahilce, aptalca" düşüncelere sahip olmasıdır.

(bkz: ignorance is bliss)

farkında olmadıklarından meydana gelir.

okuyarak daha mutlu hissediyor olmam ama tabi cahil insanlarla muhattap olma konusunu soruyorsan cidden berbat.

canik özgüveni diye birşey var ve ben mutluluklarını buna bağlıyorum bilmemek ayıp değil ama hem konuştuğu konu hakkında zerre fikri olmayıp hemde bunu çok iyi biliyomuş kendisi icat etmiş gibi konuşmaları.. o mutluluk yersiz özgüven geliyor işte.

bu nasıl bi üstünlük ki mutlu olacağı sebebi hem bulamıyor hem o sebebi yaratmak için çalışması gerektiğini bilmiyor. kendinizi daha güçlü hissetmek için girişmeyin böyle saçmalıklara. üstün bir beyin ne yapar eder mutlu olacağı bir sebep bulur. nihilizmi aşar. nihilist duvarı yıkar. niçe buna en iyi örnektir. yıkılmıştır. paramparça olmuştur ve sonra bom. kendi tekrardan yaratmıştır. kasmayın. pesimist triplere girip çok özel ve seçkin olduğunuzu mutsuzluğunuzun da bu sebeple daha gerçekçi olduğunu sanmayın. ayrıca cehalet mutluluk getirmez. bilakis asıl cehalet kişiyi mutsuz eder. ama tabii siz küçük dahiler her şeyin en iyisini biliyorsunuz.

çünkü; aldıkları bir sorumluluk yok. kafaları rahat.

yine çok büyük tespit gelmiş özgür demirtaş sitede yazıyo zannediyorum bazen.

hayatın gerçeklerinin farkında olmadıkları içindir.

buna benzer başka bir veya birkaç başlıkta da bahsetmiştim; tamamen zırvalıktır.

cahil ve aptal insanların mutlu olduğu tezi doğru olsa dünyanın en mutlu ülkeleri afganistan, bangladeş, kuzey kore, türkiye v.b. ülkeler olurdu.

sayın yazarlar; mutluluğun formülü aslında önce kendini sonra da mutlu olabilmeyi bilmektir.

insana sormazlar mı "sen kendi cahilliğine bak lan" diye? belki de aptal ve cahildi eleştirenler. bilinmez tabi orası. belki de biline-de-bilir maaşallah herkes birbirine laf sokma derdinde.

ne demiş ünlü bir düşünür: ''cehalet mutluluktur. bilgili insan ise huzursuzdur.''

işin garibi çok kolay yoldan zengin de oluyorlar. ınstagram, youtube, facebook böyle insanlarla dolu.

bu başlığa katılıyorum. hic bir konuda fikri olmayan yonetilmezsem halim nice olur diyen .okumayı ögrenmeyi reddeden okusa da anlamayi reddeden sorgulamiyi soru sormayı kabul etmeyen.herseye evet onlar büyük onlar bilir deyip boyun eğen.köhne zihniyet siz mutlu olmayacaksiniz da kim mutlu olacak oyle değil mi.

genele yayarsak evet cahil insanlar mutlu gibi.fakat her cehaletin bi bedeli de var.bazen sadece öğrenmemek değil bilmemek de ayıptır.