calvary

2014 yapımı film.
yönetmen: john michael mcdonagh

oyuncular: brendan gleeson, chriso'dowd, kelly reilly, aidan gillen, dylan moran,ısaach de bankolé, m. emmet wals, marie-josée croze, domhnall gleeson, david wilmot, pat shortt, gary lydon, killian scott, orla o'rourke, owen sharpe, michael og lane, mark o'halloran, declan conlon, anabel sweeney

benim son yıllarda izlediğim iyi filmlerden biri calvary.

konusuna gelirsek; irlanda'nın küçük bir kasabasında yaşayan peder james lavelle derinlerde bir yerde inançsız , ailesi ile doğru iletişim kuramamış ama yine de dünyayı daha iyi bir yer haline getirmenin hayallerini kuran , iyi kalpli bir rahiptir. ancak kötü şeylerin iyi insanları bulması talihsizliğiyle karşılaşmasıyla hayatı alt üst olur. kendisini ziyaret eden ve yüzünü göremediği bir adam başından geçenleri ve bu yüzdende bir hafta içerisinde rahibi öldüreceğini v itiraf etmiştir. şimdi rahip james'in bir an önce diğer rahip arkadaşlarını bu konuda ikna etmek, gelecekteki katilinin kimliğini teşhis etmek ve bir anda çıkıp gelen “baba sorunsalı” denizinde yüzen kızıyla baş etmek zorundadır. dahası bunların hiçbirini becerememesi durumunda yüzleşmek zorunda kalacağı ölümü ve yapmaya başladığı hazırlıkları vardır. filmde özellikle peder james, kızı fiona ve dr.harte arasında geçen - film boyunca tüm diyaloglar- diyalogların uyarıcı doğası ve entelektüel derinliği, öte yandan inanç, cinsellik , insan doğası ve ölümün/ cinayetin toplumsal bozulmada kendine açtığı alanlar ve bu alanlarda bir şekilde yer tutmuş insanların yaşadığı yabancılaşma duygusu çok iyi bir kurgu ile verilmiş.

duygusal olarak bakınca peder james hemen fark edilen naif düşünce yapısı, kötü niyetten uzak tavırları ve samimiyeti ile son derece sempatik ve öne çıkan bir karater. brendan gleeson güçlü bir oyuncu olarak rolün hakkını tamamıyla vermiş. doktorumuz hakkında da birkaç kelam etmek gerek. “harte” yazılışı ve okunuşu ile kalp (sevgi) ve nefret gibi iki ayrı duygu durumunu çağrıştırıyor diyebiliriz. insanların hayatını kurtarmaya yemin etmiş bir doktorun, üstelik nefret zehri ile bulanmış kelimelerini film boyunca tüm karakterlere bir ok gibi batıran bir kalp cerrahının soyadının harte olması bence iyi düşünülmüş bir ayrıntı.

genel olarak birkaç sekansa iliştirilmiş gerilim öğeleri, müzik ve doğa unsurlarının dozunda kullanıldığı bir filmin, eğer irlanda’da geçiyorsa bana göre klişelerden kurtulması pek mümkün değildir ama calvary diyaloglarıyla bu uçuruma düşmekten kendini bir adımla kurtarıyor.

filmin müziklerini patrick cassidy yapmış. neden beni daha giriş sahnesinde olduğum yere çaktığını, sonradan anladım; kill the irishman, the front line, ashes and snow, csı , hannibal serisi gibi film ve dizilerin kompozörlüğünü de yapan cassidy ayakta alkışlanılası bir dahi. dinginlikle zihin açıklığını aynı anda veren müziği ile insana filmi, ayıraçlar koyar gibi geri sararak yeniden , yeniden izlettiriyor.

son olarak filmin sonuca bağlanan bir film olduğunu söylemek gerekir, havada kalan hiçbir unsur olmayacağını bilerek izleyin. filmden alıntı yapmak gerekirse; belki de filmin can alıcı noktası olan ve filmin tamamını son sahneye bağlayan meşhur baba- kız arasındaki telefon konuşmasında geçen o cümle bence sistem içinde sıkışıp kalan bireylerin yaşadığı kişisel azalmaları ve bu azalmanın neden dış dünya ile tamamlanamadığını açıklayabilir. –
“çünkü affedebilmenin küçümsendiğini düşünüyorum!” father james