canım anam dövmesi

daha kuul bir seçenek için...

kolumdaki latince dövmeyi ve bileğimdeki batman dövmesinden sonra annemin gazabından korkup kendimi affettirmek için yaptırmayı düşündüğüm proje.

hâkir görülür.

ben de görürdüm. yaş geçince bir parça, ananın kıymeti anlaşılınca, hele ki allah gecinden versin, ana ölürse, bunu yaptırmak abes değil.

yaşadığın topluma iyi bakacaksın.

mom love dövmesi gitmez burada.



bu zaten bir old school dövmedir. selahattin özdemir dinleyen ekseriyetten böyle dövme beklemezsin.

bu toplumda ana sevgisi, dövme yaptıranlar içim, canım anam dövmesidir.

uzun dönem askerlik dönemlerinde dolu mermi kovanlarıyla "canım anam" yazılıp resim çektirilmesi de çok trend olmuştu.

annem dövme yapmama kızıyordur. ilk önce onun gönlünü alıyım dövmesi.

keşke askere gitsem de koluma kocaman canım anam yazdırsam.
annesinin biricik oğluşu olarak yaşasam. oh keyif be.
şehirli kızları elden geçiririm falan.
annem çok yaşlanınca da bir tane toy köylü kızı alırım.
sür sefasını hayatın lan. yaşıyorsunuz bu hayatı.

içeri girip çıkanların vaz geçilmez dövmesi.

bazı mahallelerde bazı semtlerde tehlikeli tiplerin vücudunda bulunan dövmedir.

genelde rengi siyah değil yeşile yakındır.

popüler olmaya başlayan dövme.

kimi görsem orasinda burasında canim anam babam dövmesi. gösteriş mi nedir anlamadim. icraatte nasillar acaba.

manitası olmayan mahkum kardeşimizin can sıkıntısıyla yaptığı sanatsal eylem.

en çok alexi laiho’ya yakışmaktadır.

10 yaşındaki oğlum sinirlerimi hoplattığında kendisine savurduğum tehdittir.
- en kalın puntoyla koluna “canım anam” yazdırırım dövmeyle görürsün o zaman sen - şeklinde.

askerde mermi ile yazmaya kalkanlara ciddi cezalar verirdim. askersin sen, binlerce mermi var. bu kadar vasıfsız olamazsın.

freud olsa neler neler söylerdi, rahmetli... nur içinde yatsın. *

ben dövme fikrine kesinlikle sıcak bakan biri değilim.


insanlar olarak hepimiz , her gün yaşadıklarımız sayesinde büyüyoruz, gelişiyoruz ve elde ettiğimiz deneyimler “yetişkin” olmamıza rehberlik ediyor. bizi etkileyen her olayın bizimle kalma süresi var. her çektiğimiz acı/ üzüntü/ kayıp zamana yeniliyor. hiç bir duygu ilk çektiğiniz günkü gibi kalmayabiliyor.

dolayısıyla duygunun kendisini en güçlü hissettirdiği zamanda bir dövme yaptırdığınızda ve o duygunun etkisi geçtiğinde, o dövme artık eskisi kadar anlamlı olmuyor. işin en korkunç tarafı: sürekli vücudunuzda gördüğünüz, ne yaparsanız yapın asla çıkmayacak bir figür/ motto ile geziyorsunuz.

günümüzde cogu erkek özellikle sırf kas yaptırdığında güzel gözüküyor diye anlamsız bir sürü figürü koluna, ,bacagına, gögsüne yaptırıyor. bununla karşılaştığım oldu. kolunun yarısını kapatmış eski erkek arkadaşıma sordugumda, anlamı olmadığını begendiğini söylemişti.. amaç sadece dışarıdan güzel gözükmek. insan böyle bir eziyeti vücuduna çektirir mi? saatlerce iğne batırıyorlar vücudunuza, derinizin altına bir sürü boya ile figür işletiyorsunuz.. kusura bakmayın ama bence biraz sadistlik bu.dikkat çekici olmak, zeka işidir. dövme ile bağlantısı yok. cok materialist yaklaşımlar bunlar.

ayrıca dövme yaptırmanın ciddi bir “psikolojik dadanma” olduğu kanısındayım.bir kere yaptırdığınızda, sürekli yaptırmaya başlıyorsunuz bazen dozunu kaçırıp, tüm vücuduna yaptıranlar bile oluyor. maalesef ki bir cok arkadasım berlin duvarına döndü. vücutlarının her yerinde, birbirlerinden bağımsız bir sürü figürler var. baktıkça gözü yoruluyor insanın. hele kadınlar.. güzellikleri kayboluyor o karmaşanın içerisinde.


tabi yaptıran insanları yadırgamam ve eleştirmem. sadece bunun popüler kültür özentiliği olduğunu anlatmak istiyorum. her toplum, kendi döneminin özelliklerini yansıtıyor maalesef. avrupa için rönesans 15 yy’da başlar hatta aydınlanma çağı 18yy’dır. insanlarda bu kadar yaygın dövme görülüyor mu? o dönemin içerisinde bu algı yok toplumda çünkü.

dövme dediğiniz şey m.ö. 2000’li yıllarda mısırlılarda dahi var. antik mısır topluluğunun mumyalarında bu belirgin görülüyor. peki niye 14-15-16 yy’da bu kadar bariz görülmüyor toplumda? basit:

insanlar sadece birer kobay. sistem ne sunarsa, onu tekrarlıyorlar. dövme şu an bu kadar yaygın cünkü toplumda bunu yaptıran insan sayısı çok fazla. herkes birbirinden özeniyor ve düşünmeden eylemi tekrarlıyor.

yaptıranlara “moda” , yapanlara “ticaret” oldu..
merhaba 21. yy..

ya asker ocağında yada cezaevinde yakılmış tükenmez kalem ucu ile yapılır/yaptırılır.

gavurlar güzel oldschool "mom", "dad" dövmeleri yaptırıyorlar. çok da hoş oluyor.


yani şimdi niçin ben iyi bir tasarımla canım anam yazdırmayayım? aklımdadır uzun süredir bu "canım anam" dövmesi. çok da iyi olacak çok güzel olacak. yaptırırsam atarım. *

kola yapilan dovme. boyna da bedel odendi yazilir. jilet. harikasin adamim, korkulur senden, gercek gangsta.