çengelli iğne

hiç bu kadar küçüğünü görmemiştim... büyüyücen mi çen? çengelli mi olacan?

(bkz: şamanizm ve punk kültürlerinde sembolizm) çengelli iğnede görünür. çengelli iğnenin ham maddesi metaldir, bakır, alüminyum, çelik, gümüş, altın gibi doğadaki saf maddelerin birleşeni ile eğilip bükülerek şekle girmiştir. şamanizm inanışları arasında şamanlar; kumaş, hayvan derisi, ağaç kalıntıları, metal gibi cansız yaşamayan ve günümüz modern yazı dili edebiyatında sıkça kullanılan "hazır nesne" ifadesi; müzik, dans, ayin, büyü, avcılık, gibi eylemlerde kullanılmıştır. şaman inanışına göre tıpkı uzak doğu kültürlerindeki ki gibi iyi ve kötü ruhların olduğuna inanılır. (bilimde ve bazı felsefi düşünürlerin kitapları arasında "ruh- tin" kavramı akıl ve beynin benzetilmesi olarak anlaşılır.) ruh şamanlar için bir semavi dinlerdeki gibi algılanmaz insan- hayvan ruhları dışında ağaç, cam, metal ve ya günümüzde görünen aşırı derecede üretilen plastik bir madde gibi her şeyin bir ruhu olduğuna inanılır, ırmakların, ateşin, havanın, toprağın ruhları ile iletişime geçilip izin alınarak ağaç kesilirdi, su içilirdi, bizonlar öldürülürdü. ruh sonsuz ve ölümsüz bir döngüde ilerler ve her ölen ruhların arasında kötü olan ruhlar uzaklaştırılırdı, kötü ruhları ve kötü enerjiyi uzaklaştırma yöntemleri arasında ise en bilinen nazar sembolleri; çengelli iğnedir. bilinenin aksine nazar boncuğu sizi nazardan korumadığı belirtilmiştir asıl koruyan şeyin onu tutturabilmek için kullanılan çengelli iğne olduğuna inanılır.

çengelli iğne punk kültüründe ve yine bir sembolizm şekilde karşımıza sıkça çıkar, punk ve şamanizm arasındaki derin bağlantılar müzik aracılığı ile karşımıza çıkar her ikisinin de tek ortak noktası doğadır. her iki inanış ve kültürde doğa bozulmamalı ve asla değiştirilmemeleridir.

şamanizm de anlatılan hikayeler ve ya şamanlar sorgulanabilir bir biçimde savsata olarak görünebilir. doğa üzerine kitaplar yazmış ve şimdilerde ölü olarak görünen bir kaç yazarın kitapları arasında alay konusu olmuştur. (ölü yazarın sevenleri hala hapishanelerde yaşamaktadır.)

"doğa sensin!" ve insanlar dünyada korkunç bir varlıkmış gibi anlatılır, bir fikir ve ya düşünce uğruna izinsiz bir şekilde öldürülür, oysaki şamanlar bir insanda olduğu gibi, yaşayan bir ağacı kesebilmek için etrafında dönüp dans edip, müzikler söyleyip, ağaçtan izin alınırdı, müzik eşliğinde ağaca şunlar söylenirdi; "ısınmak ve yemeklerimizi pişirebilmek için seni kesmek zorundayız ve senin kabuklarını bile atmayacağız onları gece yatarken toprağın üstünde yatak olarak kullanacağız, senin dallarından bizi koruması için değnek yapacağız, sen bizim yaşayabilmemiz için bize iyilik eden iyi bir ruh olarak kalacaksın, her zaman bizimle yaşayacaksın." gibi buna benzer sözler söylenirdi. izinsiz kesilen ağaçlar zamanla kötü ruh olarak kalıp kesen kişilere kötülük ettiğine inanılırdı. hatta eskiden ağaçların, şamanlarla konuştuğuna inanılır. iyi bir şaman ağaçla iletişime geçilebildiği söylenilir. ağaçların konuştuğu dönemi bizler doğruluğunu hiç kuşkusuz tartışmayız bile gülerek geçeriz, o zamanlar kaydedilmiş bir hazır nesne kullanımı belki vardı ya da yoktu günümüz teknolojileri ve çağında konuşan bir ağaç görmüş olsaydık bilim der ve işte şimdi oldu der ve inanırdık. savsata ve ya denildiği gibi kadim bilgi. benimde var bir çengelli iğnem. 10 sene önce punk eski kız arkadaşım bana nazar değmesin diye takmıştı. iğnenin üzerinde nazar boncuğu ve plastikten yapılmış küçük bir kaplumbağa figürü vardı. arkadaşımdan ayrıldığımda eve dönerken yolda nazar boncuğu patlamış ve sadece kaplumbağa ve iğnesi kalmıştı. arkadaşımı yıllar oldu görmeyeli ve 10 sene boyunca üzerimden hiç ayırmadığım çengelli iğnemi bir hafta önce kaybetmiştim, düşmüş evin her yerine baktım ve bulmadım. bir hafta boyunca şunları içimden geçirdim; belki de 11/ 12 sene oldu ben başka çengelli iğneyi istemiyorum, o çengelli iğneyi bulmam lazım, benimle 11 sene boyunca durdu ve ardından ölen su kaplumbağasını hatırladım. ürkmez' de akan ırmakta bir su kaplumbağası görmüştüm, adına da ürkmez koymuştum. ürkmez çok feci bir şekilde öldü. yaz sıcağı neredeyse 40 derece olan bir havada susuz kalıp damağı yapışık bir şekilde can vermişti. ürkmezi doğal yaşam alanından uzaklaştırıp yapayalnız ve sahte kıytırık bir havuzun içine atmıştım evimde besliyordum. çocukluk arkadaşımın sevgilisi bana, "kaplumbağayı gittiğin yere götürme ben bakarım ona" demişti ve çok ısrar etmişti. aşırı ısrardan sonra kaplumbağayı ona emanet ettim ve eve geldiğimde ürkmez kurumuş susuz bir havuzda duruyordu. kurumuş bacakları, kuyruğu, kabuğu, çenesi hala odamda duruyor. ürkmezi arada yiğenim gördüğünde ürküyor. son nefesini verdiği anı birebir duruyor. çengelli iğnemin ucunda da, plastikten yapılmış bir kaplumbağa figürü vardı, üzerindeki boyaları soyuldu ve şekli bozulsa da hala iğnenin üzerinde duruyordu. dün annem balkonda yerde çengelli iğnemi bulmuş ve bana getirdi taktım ve aşırı huzurluyum.

eskiden uzun yola çıkanların çantasında iğne iplik ,tırnak makası ,çakı, kibrit veya çakmak mutlak bulunurdu ve üzerinde çörek otu bulunan ufacık kese ve çengelli iğne omazsa olmazdır. çengelli iğne ve çörek otu tılsım etkiyle müsemma olduğundan diğerleri de illaki lazım olur mukabili taşınırdı.

bizim oralarda firkete de diyorlar. aslında firkete başka bir şey ama olsun.

zayıflıktan, donumu, pantulumu tutturduğum mucize araç...

mutlaka kendime batırdığım aparat. kullanmayı sevmem.