çiçek abbas

aynı adlı şarkısı olan film. beste yine cahit berkay.* aynı zamanda yan flütle çaldığım ilk şarkı.
ayrıca minibüsü de kült olmuştur bu filmin.

çok sevdiklerimden bir filmdir ancak şakir her ne kadar haksız olsa da abbas, şakir karakterini kıyafetlerine kadar taklit etmiş ve ayrıca öyle ya da böyle sevdiği kadına göz koymuştur. en sevdiğim sahnesini de bırakayım:
atışma :)

ne diyem mahmut mu diyem repliği ile ilyas salman'ın kırıp geçirdiği şaheserdir. hele bir çiçek abbas - şakir sahnesi vardır ki bu filmde, anlatılmaz gözlerden yaş gelene kadar gülünür çaresiz.

ayrıca ayşen guruda'nın canlandırdığı karakterin dallas ile kafayı bozmuş olması ayrı bir alemdir. kesinlikle koleksiyonluk bir film.

bir sinan çetin filmidir.

filmin senaryosunu yavuz turgul usta yazmıştır. filmin başrollerinde ise ilyas salman, şener şen, ayşen gruda, ahmet mekin, ihsan yüce ve pembe mutlu oynamıştır. film en iyi senaryo dalında altın portakal kazanmıştır.

bu film türk sinema tarihinde en sevdiğim filmlerden biridir. kaç kez izlediğimi hatırlamıyorum bile. daha önce filmde geçen bu gördüğün şahsiyetin sözü üzerine bir başlık açıp tanım da yazmıştım.

muavinlik yapan ve bir gün bir minibüs alıp aşık olduğu nazlı'ya kavuşmak isteyen abbas çok çalışkan bir adamdır ama bir yandan içinde gizliden gizliye bir kibir ve hırs da barındırır. şakir ise nazlı'nın nişanlısıdır, kendine ait bir minibüsü vardır ve de ziyadesiyle çapkındır.

bu ikili arasında nazlı için sürüp giden savaş filmin temel konusudur. aksaray, aksaray, aksaray çatışması bence bu savaşın en önemli anıdır. elbette biz taraf tutup şakir'e mahmut demeyeceğiz ama yine de içimiz biraz abbas'a doğru akıyor mazlum olduğu için.

bu film benim için en güzel kahvaltılık filmlerden biridir.

neden bilmem bu filmde bir tutukluk, bir kasvetli hava hissetmişimdir hep.
oysa davaro yada çöpçüler kralı filminde de hemen hemen aynı aktörler vardır ama o kasvetli hava yoktur.
film kötü değildir, diyaloglar akılda kalıcıdır ama kasvetlidir. çok güldürmez.
şener şen bile burda sanki şener şen değildir, bir başkasıdır.

muavin olarak başlayan abbas'ın kendisine minibüs alıp kendi ustasının karşısına dikilmesi sonrası gelişen olaylar ile usta çırak kavgası üzerinden film yürür aynı zamanda aralarında atışma yıllar boyu akıllarda ve dillerde kalmıştır. efsaneleşen filmlerimizden.

ne restorasyonlu ne de diğer versiyonlarında olmayan ama benim çok eski senelerde izlediğim versiyonlarında bulunan kesilmiş sahneler var. bir kere filmin hem başında hem de sonunda barış manço'nun dönence şarkısı çalıyor. yine şakir, abbas'la dalga geçerken '' yürü ulan fortçu'' diyor ki bu sözcüğün argodaki manası bellidir. yeni versiyonların çoğunda şakir'in minibüste kadınla yiyişme sahnesi kesilmiştir. yine şakir, abbas'ın kendisi gibi giyinmesine atıf yaparak ''o kıyafetlerle şebeğe dönmüşsün ayı'' der ki hakikaten şener şen söylediği için çok güldürür. bunların hiç biri yok. belki daha fazla kesilen replikler de vardır.

kaç kere izlediğimi hatırlamıyorum tekrar tekrar izlemişimdir bu filmi bir efsanedir.bu filmin benim için en büyük anekdotlarından biri film alibeyköy-karadolap semtinde çekilmiş ve tam filmin çekildiği dönem (1982) rahmetli dedemin orada lokanta işletiyor olması ve filmin çekimlerine denk gelmeleri,ahmet mekin'le falan set arası oturup çay içmişler babamla amcam o zaman genç tabiki.hatta lokanta tam olarak o çekilen kahvenin yanındaymış.ve daha büyük bomba şener şen'in (şakir) filmde kullandığı minibüsün gerçek sahibi babamların çok yakın dostu.hatta o zaman dedeme bir sahnede siz de çıkın falan demişler de dedem kabul etmemiş... keşke çıksaymış mesela o efsane atışma sahnesinde çıksaymış çok büyük anı olarak kalırmış ama galiba dedem o tür konuları pek önemsemiyormuş.ama yıllar sonra o kadar izlememize rağmen göremediğimiz çok sonra keşfettiğimiz dedemin bir sahnede şans eseri kısmen görünüyor olması ve 'vay be' dediğimiz bir durum oldu.

kadınların efendi erkek yerine babası belli olmayan erkek tercihi genellemesini boşa çıkaran film olur kendisi. şakir’in yanında efendi, gariban muavin olarak çalışan abbas’ın kadınlara bir dönem rol model olarak sunulmasıdır.