ciddi bir sorunu olmayıp mutsuz olan insanlar

rahat batan, can sıkıntısından dolayı keyfi ve kontrolsüzce depresif takılan bünyeler. hoş değil.

mutsuz olmak için herhangi bir sorununun olması gerektiğine inanmayan insanlardır. inanır mısınız aynısı mutlu olmak için de geçerli.

fen bölümünde newton 'ın bir sözü yazıyordu, doğru mudur bilmem

mutsuzluk, mutlu olduğumuz halde kendimize sorduğumuz "acaba mutlu muyum" sorusunun cevabıdır.

böyle yazınca yalan gibi geldi ya.. bilemedim

ciddi ciddi rahatı batan insanlardir. borcumu var, kredisi mi gecikti, atanamamis mi vs. noldu? tırnağım kırıldı. yürü git diyesim var.

genellikle sizi de mutsuz eden insanlardır.

ciddi bir sorunum yok. bakacağım ailem, ödeyeceğim faturam ve kredim yok. ama iki tane ilaç kullanıyorum. çünkü dışarı çıkınca ya da günüm herhangi bir bölümünde çığlık atıp ağlamak istiyorum ya da kendime zarar vermek bu işin keyif depresifliğimi yoksa gerçekten mi mutsuzluk bilmiyorum. ve insanlar çocukken travma yaşıyorlar belki de ben de ki travma bolluğudur.

zirveye giden yol dibi görmekten geçer.

fakirliğin rahatsızlığını görmeyen adam bolluğun getirdiği konforu ve mutluluğu anlayamaz.

ne insanlar var, parası yok şiddete maruz kalmış hor görülmüş vs... sesleri çıkmıyor.
kimi insanlar var, babam bana sevgi göstermedi psikolojim bozuuuğğk diye 3 tane antidepresan kullanıyor.

insan beyni gerçekten çok ilginç.

t: ciddi ve ağır saçmalama içeren başlık. bir insan mutsuz ise ciddi bir sorunu vardır!

mutsuzluk her şeyi etkiler.

mesela neyi?

özgüvenini, fırsatlara hazırlıklı olma durumunu, kişisel bakımını, kariyerini, sevgili durumlarını, maddi refahını, ruhunu, kalbini, ailevi ilişkilerini, toplumsal ilişkilerini, iş durumlarını...

daha fazla saymama gerek var mı?

lütfen kendinize yardım edin ve cidden iyiliği, iyi niyetinizi minimum da olsa korumaya gayret edin.

hiçbir şey olmasa bile değerler i yaşatıyor/yaşatır insanı.

normal bir insandır. robot değiliz sonuçta vücudumuzda çeşit çeşit hormonlar var ve birinin seviyesinin düşmesi=mutsuzluk olabilir. mutluluk çoğu zaman bir seçimdir (belki)tamam peki ama bunun için efor sarfetmek gerek ve yapamayabiliriz çok normal.

bir sorunun ciddi olup olmadığına kim karar veriyor bilmiyorum ama sorun diyebileceğimiz bir şeyse önemli değil midir zaten?
mutsuz olabilmek için de mutlaka birinin ölmesi falan gerekmiyor, ortada bu kadar büyük bir olay olmasına gerek yok. ben mesela kaygılıyım , sinirliyim, panik biriyim ve sadece bunların var olması bile beni mutsuz etmeye yetiyor.
kimine ciddi gelir kimine gelmez ama küçük bir şey olarak gördüğümüz sorunları başlarda önemsemezsek o sorunlar büyüyüp hayatımızın içine edebilirler gibi geliyor bana.

çok üzücü bir soru vardır. buna mı kırıldın?

başlık da ona benziyor. insan mutsuz ise mutsuzdur yani. bizim için ciddi olmayan bir şey onlar için büyük bir sorun olabilir. o zaman varoluş sancısı çeken, rahatı yerinde olduğu halde en sonunda intihar eden yazarları yerden yere vuralım. ne de olsa ciddi bir sorunları yoktu.

bir insanın mutsuz olması için bir soruna ihtiyacı yoktur. mutsuz olmak, sorunların dışında biyolojik faktörlerden tutun da (örn; beynin mutluluk hormonu sağlayan kısmının arızalı olması gibi.) çocukken yaşanan travmalara kadar uzanabilir. dolaylı olarak tabi ki bunlar da sorundur ama sizin kastettiğiniz sığ sorunlardan değildir diyebilirim.

etrafından ilgi bekleyen, hep onunla ilgilenilsin isteyen insan tipidir. muhtemelen çocukluğunda aileden göremediği sevgi ve şefkati bu yöntemle tamamlamaya çalışır.

insan olmak, sorun bulup onu çözmekten gelir.

milyonlarca yıldır sorun bulup, o soruna en uygun çözüm yöntemini arıyoruz. buna avcılık diyin, mevcut evi korumak diyin, çoğalmak diyin, kafanıza göre.

bazı insanlarda bu sorun çözme eğilimi daha yüksek. bu insanlar benim gözlemlerimle ikiye ayrılıyor;

1- gerçekten fayda sağlamak için çözüm üretmeye çalışan insanlar.
2- başka derdi olmayıp, dert bulmaya çalışanlar.
3- sadece mızmızlanmak için şikayet edenler, soruna "bağımlı" olmuş kişiler.

sorun, bir gerçekse eğer sorun olmaktan çıkar. havanın çok sıcak olması sorun değildir. giyecek bir kıyafetinin olmaması bir sorun değildir. aynı iş görevine sahip olduğun insanla farklı maaşlar alıyor oluşun bir sorun değildir.

bir gerçektir.

o noktada seçim sana aittir. kalıp kabul edebilirsin, ya da hak ettiğini arayabilirsin.

ancak mutsuz olup, mutsuz olduğun konularda hiçbir şey yapamayacak konumda isen, konumunu değiştirmek en uygunu gibi.

*

kime göre veya neye före ciddi? bu kavram görecelidir. birisinin anne veya babasının ölmesi çok büyük etki yaparken başka birine o kadar koymaz. kardeşler arasında bile değişir bu, örneğini gördüm. sevgilisinden ayrılan biri senelerini heba edebilir ama başka birisinin umrunda olmaz ertesi gün başkasıyla takılır. bu mutsuzluk endeksini kıyaslamayın veya göreceli olan bu konulara girmeyin. dert yarıştırmak gibi bir olay bu. arkadaş sahibi olmamak dertken başka insanda sosyal çevresi geniş olması derttir. iki zıt faktör ama iki mutsuz kişi...

belki kronik mutsuzluk yaşıyordur bilemeyiz ne kadar dışarıdan şımarıklık olarak gözükse de

benim de mensubu olduğum topluluk olabilir
yıkıklık başlı başına ciddi bir sorun zaten ki hiçbir şey yolunda değil...

herkesin derdi kendine. bizim için gereksiz görünen başkası için büyük dert. dağına göre kar veriyor mevla. haliyle çok şe yapmamak lazım.

benim mutsuzluğumun haklı bir gerekçesi var. genel olarak mutsuzum ama farkında değilim, şu an mutsuzluğumun farkında olduğum konu da baş ağrım. bu ağrı gözlerime vuruyor ve uykuyu zehir edecek. zaten sıcaktan uyuyamıyorum.