ciddi bir sorunu olmayıp mutsuz olan insanlar

bu dert kıyasından nefret ediyorum. kusura bakmayın ya daha ciddi bir dert bulamadım a* k diyesim geliyor.
soruyorlar mesela; anlatıyorum bu sefer de buna mı üzülüyorsun, buna mı takıldın insanlar ne sorunlarla ne dertlerle uğraşıyor cart curt diye bir sürü şey sıralıyorlar.
sizin küçük gördüğünüz şeyler bana kocaman mutsuzluk sebebi oluyor, dert oluyor. hatta çoğu zaman mutsuzluktan ölesim geliyor. herkesin acı eşiği ve olaylara dayanma gücü farklıdır. kimsenin iç dünyasını da bilemeyiz. bu yüzden ne kimsenin sorununu küçümserim ne de eleştiririm. sadece elimden geldiği kadar sorununa çare olmaya çalışırım. çünkü kimse bana olmuyor.

meseleleri mesele edince mesele haline geliyor. bir büyük düşünürün de dediği gibi meseleleri mesele haline getirmezseniz mesele kalmaz.

dertler şey gibidir derler.
herkes en büyüğü kendininki zanneder falan işte.

bazen bazı şeylerin eksikliğini katı haliyle görmese de hissedebilir insan. belki ismini cismini bilmediği bir eksiklik istemeden mutsuz ediyordur. ya da küçük bir problemde bile kendini yıpratan biridir. konunun ciddiyeti ve üzülebilirliği de göreceli bir şey. buna mı üzülüyorsun diyip yargılamamak gerek kimseyi. herkesin derdi kendine.

arasın hallederiz

mutsuz olmanın kendisi ciddi bir sorun değil mi diyorsunuz..??

(bkz: gebeş)

mutsuzluğu sizin "ciddi sorun" algınıza göre yaşamayan insanlardır.

şimdi öncelikle sürdürülebilir ve sürekli mutluluk diye bir kavram yoktur. mutluluk, olaylara göre değişen bir duygudur. örneğin, iyi bir haber aldığın için mutlu olursun. yeni biri ile tanıştığın için mutlu olursun gibi. yani sürekli mutlu olamazsın. huzurlu olabilirsin ama mutluluk sürekliliği olan bir duygu değildir.

mutsuzluk da aynı şekilde olaylara bağlıdır. sürekli mutsuzluk diye bir kavram yoktur. huzursuzluk vardır. hayatınızdaki kötü gidişat sizi mutsuz ediyor olabilir. hiçbir işiniz yolunda gitmiyor olabilir. bunlar sizi huzursuz bir birey yapar.

tanımları bir kenara bırakırsak, hayatında hiçbir sorunu olmayan insanların sürekli mutsuz ya da huzursuz bir tavır takınması biraz şımarıklık gibi geliyor bana. herkes için aynı şeyi söyleyemesem de genele ait fikrim bu yönde.

küçük şeylerle ya da yaşadığı an ile mutlu olan insanlara bakarsanız, geçmişinde gerçek mutsuzluğu ve huzursuzluğu tatmış olduğunu görürsünüz. bir şeyin kıymetini bilmek için, öncelikle ondan yoksun olmanız gerekir. yoksun olduğunuz şeye sahip olduğunuz anda da gerçekten ona hak ettiği değeri vermiş olursunuz.

çok neşeli insanlarda da aynı şekildedir. gerçek mücadeleyi onların geçmişinde bulursunuz. bulduğu her şeye tutunarak mutlu ve huzurlu hissettiğini görürsünüz.

o yüzden de ciddi bir sorunu olmayıp, sürekli mutsuz ve huzursuz görünen insanların gerçek duyguları henüz yaşamadığını ve hayata hiç tutunamadığını düşünürüm.