çıkmaza girmek

son 3 senedir neye elimi atsam cansız manken gibi elimde kalıyor. bir insanın hiçbir konuda mi yüzü gülmez abi? sorgu sual vs. varsa yaradan "taam taam yıkık, senin üstüne çok geldik o son olaylara ben de olsam dayanamazdim. geç kısık ateşte pembelesinceye kadar yan" der gönderir. yani nasıl anlatsam bilemiyorum sabun buyusu haricinde her şey ustumde denenmiş gibi. fırsat yok yaratmaya çalışıyorum tak tuz buz yine puff oldu her şey. tamam dağına göre kar biraz ama güçlüyüz diye de bu kadar üstüne gelinmez ki bir kulun canım ya. hayır tamam direksiyonu sen tut kardeşim deyince de ortalıkta görünmez kader mi, alın yazısı mi her ne haltsa. eee o zaman önümden cekil kardeşim önümden cekilll.

en çok sesini duyurmak istediğin en sağır yer olur, en çok koşmak istediğin varılmaz yol olur, en çok sığınmak istediğin yer hicranın olur. çünkü burası dünya neyi çok istersen hep onunla sınanırsın o yüzdendir ki dünya hep yarım kalmış şeylerin yeridir, gurbetimiz bundandır..

yapmak ve yapmamak arasında kalırız ya bazen o durumdayım işte. her şeye rağmen istediğimi yapmak, duygusal düşünüp kendimi biraz olsun mutlu hissetmek mi yoksa her türlü kötü ihtimali göz önüne alıp girdiğim çıkmazda hiçbir şey yapmadan öylece durmak mı ? bilmiyorum. hayatım boyunca hiç ileri gitmedim hep gittiğimi sandım, evet fiziksel olarak büyüdüm evet belki daha rasyonel kararlar almaya başladım ama ben hep yerimde kaldım. hiçbir şey yapmadım hep durdum, bekledim,
seyrettim ben hiç başrol olamadım.

çıkmaza girdim, girmezden çıkamıyorum.