çirkin hayvanlara gerekli sevginin verilmeme nedeni

çirkin hayvanların da sevgiye ihtiyacı var. araştırma ve korumaya yardımcı olmak için çirkin hayvanlara olan nefret duygumuzu yenmemiz gerektiğini öğrenin.
çoğu zaman, hayvanlara karşı tepkilerimiz pek de rasyonel değildir. hayatta kalmalarına yönelik tehditlere bakmaksızın, güzel veya sevimli olduğunu düşündüğümüz hayvanları severiz ve onlara yardım etmeye çalışırız. diğerleri içinse pek öyle değildir.
sevdiğimiz hayvanlar genellikle büyük, tüylü ve öne bakan gözlere sahip olma eğilimindedir. özellikle insan bebeklerine benzeyen, büyük kafalı (vücutlarına göre), tombul yüzlü ve büyük yuvarlak gözlü hayvanlara düşkünüz.
dünyayı kurtarmak, sevimlilik tepkimizin ötesine geçmek için çaba sarf etmeyi gerektirebilir - ya da en azından bunun bizi sınırlamasına izin vermemeyi. çirkin hayvanlara da biraz sevgi gösterebiliriz

estetik güzellik her şeydir kim ne derse desin. insan fiziksel olarak güzel olana yönelir ve arzular.

duygusal zekası yüksek olan her hayvana ekstra bir sempatim var.

en sevdiğim hayvanlar çirkin hayvanlardır.

nerede ecüş bücüş hayvan var korur da kollarım.
o sevimli gözüken hayvanlar zarar verince bize koruyoruz kendimizi. sonra bir gören olsa hayvan düşmanı diye linç ediliriz anında.
hayvan sevmiyoruz mu dedik? hayvan ısırmasın bizi dedik aaaaaa!

ayrıca da çirkin denilen hayvanlarla insanlar pek de haşır neşir olmaz dolayısıyla çok daha az zarar verir bir timsah insana orantısal olarak mesela.

ama işte o tatlı hayvanlar ısırıyor bilmiyorsun ki ne kuruyor kafasında da ne korkusu yaşıyor "önce ben saldırayım!!!!!" diyor hışımla.

ben seveyim onu da seveyim de elimi kolumu kaparsa neyle seveyim???

güzelim kuzuları, koyunları, danaları kesip yiyoruz. sevmediklerimizi ya da çirkin olanları mı kesip yiyoruz? hadi bunu geçelim... domuz çirkin bir hayvan. onu da kesiyoruz yemek için. ha keza çoğu deniz ürünü. ıstakozun neresini seveyim? nasıl sevgi vereyim?

böyle bir nedensellik yoktur.

cunku insanoglu her seyde tipe bakar.