sure ezberlemek

çocukken herkesin az çok yaptığı ezberlerden biri. çocukken ezberlenen çoğu şey unutulmuyor. daha kötüsü bunun dini bir baskısı da olduğu için çocuk genellikle bunları travmatik bir şekilde ezberliyor. asla öğrenmek yok. 5 6 yaşındaki bir çocuk bırakın ezberlemesin ya o kısa sureleri. bilmezlerse ateist olmazlar. ergenliğe girince öğrenir, acelesi yok.

sonra o çocuklar ateist oluyor. şimdi yan daireden gelen bağırışlı ezber dersine eşlik ediyorum istemsiz. üzücü.

aklıma istemsizce bu geldi, özür diliyorum.

kendimi bildim bileli kur'an kursu hikâyesinin içinde tutuldum. beş yaşından on yaşına kadar cami imamı, on yaşından on yedi yaşına kadar süleymancı kursları, şimdi beynimin her yerine işleyen bu mikrobu silmeyi o kadar çok istiyorum ki. yıllarca din kaynaklı şeyleri ezberleyip durdum. hayatıma da en ufak bir artısı olmadı.

şairin de dediği gibi:
"gözlerinden sürgün oldum bu hayatın yâr,
boşa geçen günlerime kim ağlasın vay!

çocukluğumuzda yengem zorla ezberletiyordu o zamanlar da ezberim kuvvetli tabii hemen ezberliyordum. kuzenim bir tane öğrenene kadar ben diğerine geçiyordum sinirlenirdi bana. şimdi hiçbirini hatırlamıyorum bile.

benim şöyle bir avantajım oldu ve bunun lisede bile ekmeğini yedim.

abim benden 2 yaş büyük. o hazırlığı geçip orta 1'e başladığında ben ilkokul 5'teydim. abimle aynı odada kalıyorduk o zamanlar. abime epey sayıda sure ve dua ezberlettiler ortaokulda. o sesli okuyup ezberlerken aynı odada olduğumuzdan ben de hepsini ister istemez ezberledim. lise 2 veya 3'te bile bir keresinde din dersinde bildiğiniz dualar ve sureler nelerdir diye sormuştu din hocamız. ben bildiklerimi su gibi söyledim. diğer arkadaşların çoğu zaten unutmuş, hatırlayanlar da öyle tek tük... bu, hafızamın da bir başarısıydı tabii. hoca da beni çok dindar falan sandı sanırım ve sonra bana bakışları değişmişti. maksimum 50/100 alabileceğim bir sınavdan 90 aldım. tüm sınavda kopya çeken bir arkadaşım da 50 aldı. teneffüste ben 30-40, maksimum 50 alabilirim. soruların yarısına hiç yanıt bile veremedim demiştim arkadaşlarıma. o full kitaptan geçiren arkadaş da 90-100 alırım demişti. notlar okunup ben 90 bu eleman da 50 alınca arkadaşım ayağa kalktı ve "hocam, ben nasıl 50 aldım?" dedi. hoca da buna böyle "aldın işte" dedi. arkadaş böyle köpürdü ve sonunda, "peki özgür nasıl 90 aldı???" dedi. hoca da "sen kendini özgür'le bir mi tutuyorsun?" dedi. lakjdlakjdlkadj.

adımı gizlemiyorum ben arkadaşlar. geçen de böyle bir anımda adımı söyledim diye bir yazar bayağı taktı buna da, takılmayın. profilimde facebook adresim bile var. anonim takılmıyorum yani. raad olun, sıkıntı yok. *

bu arada o sureler ve dualar hala ezberimde. sayıları çok da değil tabii. ama hep işime yaradılar. ehehe.

öldüğünde herkes rahat rahat küfler bakteriler tarafından yenilirken seni uçan hamam böcekleri, yassı solucanlar yesin iiişallah dediğim din dersi hocam yüzünden orta ikide on sure ezberlemiştim.
ben o zaman ateist değilim ama iman zayıf. yani şoorada mevzu var, haytalık var derken ulvi işlere hiç gelemiyorum. camiye sadece evden uzakta haytalık yaparken çişim gelirse gidiyorum. babam (müslümandı kendisi, rakı içen türden)
o koşullarda ezberlediğim surelerden aklımda sadece besmele kısmları kaldı. bari onu söyleyeyim size: euzu.

"r" harflerini söylemeye zorlandığım dönemde eziyet gibiydi.. bir de ezberletirler iyi peki de bir sefer de türkçe anlamını söyle demezlerdi yani bilmediğin şeyi ezberle söyle gerisi mühim değil.

elhamdülillah ki, evimde bir hafız, bir de hafizemiz var. ortanca oğlumuz "ben hafızlık yapmaya devam etmek istemiyorum" dedi, üstelemedik, nasıl istersen dedik! abilerinin üst düzey arapça bilgisi yanında, hepsinin arapça bilgisi kifayet ediyor! hele hafizemiz ile kur'an ayetlerini müteala etmenin hazzı bir başka oluyor? rabb el-alemine ne kadar şükretsek az!.

anladigim kadariyla hicbiriniz kuran'dan, bisey bilmiyor. e siz nasi ateist oldunuz oglum. hani sorguluyoduk, gelecek bilimde ilimde irfandaydi noldu lan.