1.
bizimkiler dizisinde hikmet karagöz tarafından canlandırılan çaycı abbas karakterinin klişe repliği. "cıvık müdürüm afedersin", " cıvık babam afedersin" gibi versiyonları da mevcuttur. çaycı hüseyin yokken çaycı abbas vardı.
devamını gör...
2.
trt nostaljisinin kireçli çay bardaklarında demlenmiş, memur mizacının pasif-agresif manifestosudur. çaycı abbas’ın ağzından dökülen bu replik, aslında yalnızca bir uyarı değil; bir toplumun "rahatsız etmeyeyim ama rahatsızım" duruşunun kelimelere dökülmüş hâlidir.
"cıvık bacım afedersin" dedi mi birisi, bilin ki sınır ihlali vardır ama kimse hudut karakoluna rapor tutmak istemiyordur. hem susmak istemeyen, hem de kavgaya girmemeye çalışan bir kuşak- neoliberal kırılganlık öncesi son çıkış. içine atmanın ironik, çaya katığın pasif bir çığlığı.
buradaki "cıvık", sadece fiziksel bir kıvamı değil, sosyal ilişkilerdeki kıvam kaybını da temsil eder. ortam sıvılaşmış, sohbet sulanmıştır. samimiyet, haddini aşmış ve "çaycıya laf düşürmüştür." bacım ise burada bir akrabalık terimi değil, kalabalıkta yalnız kalmanın hitap şeklidir. yani abbas, muhtemelen kadını tanımıyordur; ama toplumun her kadını, biraz "bacı"dır, çünkü "hanımefendi" fazla resmi, "abla" fazla sıcak, "kadın" ise fazla doğrudur.
bu repliği günümüzde duymazsınız; çünkü artık kimse ne cıvıklığını fark eder, ne de af dileyecek inceliğe sahiptir. herkes podcast, herkes kendi dizisinin başrolü. çaycı kalmadı, barista var. abbas yok, bir de "kanka kahveye gidelim mi" diyen yapay samimiyetin neferleri var. herkes başkası ile ilgili karar mercii, herkesin çok önemli fikirleri var ve herkes bastırılmış cinselliği, gevşekliği bir şekilde "hanımefendi-beyefendi" sunumuyla parlatıyor.
bu replik, sadece bir karakterin lafı değil; bir dönem insanının sosyal mesafe protokolüdür. ve o dönem çoktan bitmiştir. cıvıklar çoğalmış, abbaslar istifa etmiştir.
"cıvık bacım afedersin" dedi mi birisi, bilin ki sınır ihlali vardır ama kimse hudut karakoluna rapor tutmak istemiyordur. hem susmak istemeyen, hem de kavgaya girmemeye çalışan bir kuşak- neoliberal kırılganlık öncesi son çıkış. içine atmanın ironik, çaya katığın pasif bir çığlığı.
buradaki "cıvık", sadece fiziksel bir kıvamı değil, sosyal ilişkilerdeki kıvam kaybını da temsil eder. ortam sıvılaşmış, sohbet sulanmıştır. samimiyet, haddini aşmış ve "çaycıya laf düşürmüştür." bacım ise burada bir akrabalık terimi değil, kalabalıkta yalnız kalmanın hitap şeklidir. yani abbas, muhtemelen kadını tanımıyordur; ama toplumun her kadını, biraz "bacı"dır, çünkü "hanımefendi" fazla resmi, "abla" fazla sıcak, "kadın" ise fazla doğrudur.
bu repliği günümüzde duymazsınız; çünkü artık kimse ne cıvıklığını fark eder, ne de af dileyecek inceliğe sahiptir. herkes podcast, herkes kendi dizisinin başrolü. çaycı kalmadı, barista var. abbas yok, bir de "kanka kahveye gidelim mi" diyen yapay samimiyetin neferleri var. herkes başkası ile ilgili karar mercii, herkesin çok önemli fikirleri var ve herkes bastırılmış cinselliği, gevşekliği bir şekilde "hanımefendi-beyefendi" sunumuyla parlatıyor.
bu replik, sadece bir karakterin lafı değil; bir dönem insanının sosyal mesafe protokolüdür. ve o dönem çoktan bitmiştir. cıvıklar çoğalmış, abbaslar istifa etmiştir.
devamını gör...