çocuğu olmadan ölen kişinin varlık sebebi

insan hayatı bireysel olarak anlamsız ve kötü yasanmissa bile çocukları yoluyla işlevsel sayılabilir. peki ya bekar ve çocuksuz yaşayıp ölen birinin yaşamı ?

gayet güzel bir yaşamı olmuş olabilir, arkada neslini devam ettirecek bir çocuk bırakmaması mutlu olmaması için bir sebep değildir.

çocuğu olup olmaması yalnızca kendini ve eğer varsa evlendiği insanı ilgilendirir.

varlık sebebi ise her insanın varlık sebebi neyse odur.

ben pesimist adamım. şu an için arkamdan, lan bu nasıl ülke?, bu nasıl dünya?, ben neden geldim buraya alüminyum? diyecek bir bireyin günahına girmek istemediğim için, işte geldik var olduk başka sebebi yok diyeceğim sorunsal. fikrim değişirse editlerim sözlük.

anlamlı ve iyi bir yaşamdır.
insanlar kendi yapamadıklarını çocuklarından bekler. eğer ölen kişi doğduğunda dünyada bir şeyler olumlu anlamda değişmişse anlamsız ve kötü bir yaşamı olmamıştır.

hayatını kimseye adamaksızın varoluşunun gerekliliğini yerine getirmiştir.
üremenin yaşam için birinci gaye olmasının saçmalığından haberdardır.

her şey çocuk değildir. çocuk yapsa belki ona ayıracak vakti olmayacaktı.
sevgisiz büyümek zorunda olan çocuktansa çocuk sahibi olmamayı tercih etmiştir.

(bkz: ne salak salak başlıklar bunlar ya)

insanların üremesine zaten temelde karşı olduğum için on numara hareket bana göre. kendi eliyle bu dünyada eziyet çekecek bir başka kişi bırakmayarak simülasyonu başarıyla tamamlayan kişidir yaşamı amacı da varlık sebebi de tamamen kendisidir ki zaten böyle olmalıdır. kararını vermeden elde ettiğimiz bu haytta varlığımızın tek sebebi bizizdir başkasının olması mantıklı gelmiyor bana

çocuk sahibi olmak isteyen ama olamayan insanlar var. böyle başlıklar açtıkça onları üzüyor olabilirsiniz.

çocuklular ve çocuksuzlar neden hep birbirine sarıyor? bu ne ya salsın herkes birbirini.

olmak zorunda mı? onca çocuğu olan insanlar öldü, kim hatırlıyor, hiç çocuğu olmadığı için varlığı anlamsız sanılan atatürk'ü kim unutabildi?

hayat çok garip çocuk sahibi olup çocuğuna bakmayıp terk edenler ve çocuk sahibi olmak isteyip olamamak neden böyle bir düzen var ki neden yani herkese bi nebzede eşit davranılsa keşke hayat ne kadarr güzel olacak.

hayatın tadını çıkarmak olabilir mesela.

kuzum cidden yaşama amacınız sokaktaki kedi ve köpekle aynı mı sizin?

dünyada, 20 yıl boyunca döllenmiş bir yumurtayı büyütüp ona bakıp adam etmeye çalışmaktan çok daha iyi birer varlık sebebi olabilecek binlerce güzel şey var.*

ayrıca sırf bu boktan zihniyet yüzünden evli-bekâr, çocuklu-çocuksuz gibi sınıfsal ayrımlar oluştu insanlar arasında. özel sektörde bile bekâr ve çocuğu olmayan çalışanlar diğerlerinin çocuğunu bahane ederek yırttığı iş yükünü sırtlamak zorunda kalıyor. hatta bazen ücretleri bile daha düşük oluyor.

ayrıca bir çocuğa harcanacak enerji ve kaynaklar ile dünyaya çok daha faydalı birçok şey yapılabilir ama tabii bunun için vizyon sahibi olmak lazım. vizyonsuxluğun olası sonuçlarını ise bu gibi başlıklarda fazlasıyla görmekteyiz.

bayılıyorum bu sözlüğe. hergün yeni bi kafa yapısı görüyorum. hayret ediyorum. dünyaya geliş amacımızın çocuk doğurmak olduğunu düşünmek de çok ulvi bir düşünceymiş. tebrik ettim.

günün birinde, geninizi taşıyan herkes yok olacak. şu an olması ya da yüzlerce yıl sonra olması arasında bir fark göremiyorum. biz(köleler) zaten ölmek için doğduk, yaşamak için değil.