1.
bir netflix belgeseli.
her şeyden önce şunu söylemek isterim ki ben bu cibilliyetsiz ucube karıya o...pu desem o...pular rahatlıkla itibarımızı zedeliyor diye bana dava açabilirler ve çok da haklı olurlar... şimdi düşüncelerimi paylaşmaya geçebilirim diye düşünüyorum.
3 bölümlük mini belgesel bir çocuk influencer grubunun şöhret basamaklarını tırmanırken ödediği bedel üzerinde duruyor. şu anda 11 aile bu tiffany denen ucubeye dava açıp tazminat almayı başarmışlar. ama yaşadıklarını anlatarak daha fazla insanı uyarmayı ve seslerini duyurmayı amaçladıklarını beyan ediyorlar. tüm izlediklerim karşısında o kadar kanım dondu ve o kadar şüpheliyim ki şu anda lise çağlarında olan bu ergenler bu belgesel çekimi için de zorlandılar mı diye endişe etmeden edemiyorum.
tiffany'nin ufak kızı piper'ın göz önünde olmasıyla alakalı bir saplantısı var. her şey böyle başlıyor. çok küçük yaşlarda (kreş çağı küçük yaş dediğim de a ve de kü) güzellik yarışmalarına falan sokuyor çocuğu. sosyal medyada komik videolar çekmesi ve ilgi görmesi ile karının iştahı artıyor.
böylece piper'ın ünü arttıkça başka çocuk içerik üreticileri ile de iletişime geçip çocuklardan oluşan bir ekip kuruyor. çocukların da eğlendiği bir macera olarak başlayan bu olay bu haysiyetsiz karının sapık ve manyak olmasıyla sarpa sarıyor. zaten işler büyüdükçe de içerikler içtenliğini yitiriyor ve çocukların yönlendirildikleri ve rol yaptıkları bir şeye dönüşüyor.
çocuklar kadının evinde kalıyorlar çekim zamanları ve çekimlerde ebeveynlerinin bulunması yasak. zaten belgeseldeki ebeveynler hakkında da ne düşüneceğimi şaşırmış durumdayım. kadına karşı çıkan herkes sosyal medyada nefret lincine uğruyor. kendi hayatlarını ve çocuklarının hayatlarını mahvetmesinden çekindikleri için sustuklarını ve olayları normalleştirdiklerini ifade ediyor anneler. bunu yapmayıp kadının ekibinden çocuğunu çıkaran anneler de olmuş ve itibar suikastine maruz kalmış bu 10 yaşındaki çocuklar.
hasta ruhlu karının yaptıkları keşke sosyal medyada onu bunu linçletmekle sınırlı olsa. belgeselde ilerledikçe kendi öz kızı ve 9 yaşındaki öz yeğeni de dahil olmak üzere kız ve oğlan farketmeksizin çocuklara cinsel istismarda bulunduğu da ortaya çıkıyor allahın belası ucubenin.
gelinen son durumda 15 yaşındaki kızının bikinili fotoğraflarını pedofil götleklere satarak geçimini sağlıyormuş anladığım kadarıyla haysiyetsiz karı.
çocuklar yaşadıkları istismarın yeni yeni farkına varıyorlar, ergenliğe yeni girdikleri için. tüm bunlar olurken o kadar küçükler ki ne cinsel imaları ne de tacizkar dokunuşları ayırt edebilecek durumdalar. sadece rahatsız olduklarını biliyorlar ama zihinlerinde tabii ki neden rahatsız olduklarını bile anlamlandıramamışlar o yaşta.
piper ise annesine destek olmak ve evini geçindirmek için elinden geleni yapıyormuş ve kadını tümüyle normalleştirmiş anladığım kadarıyla.
allahım tansiyonum tepeme fırladı, midem falan bulandı bu çirkinlikler karşısında. ve o kadar da normal ki 15 yaşında bir kızın annesinin kendisini bile her anlamda istismar eden sosyopat bir sapık olduğunu düşünmek istememesi.
çocuk sömürüsündeki en tahrip edici şeylerden biri bu zaten, özellikle bu sömürüyü yapan aileden biri ise. çocuk hiçbir zaman kendisine bakım veren kişinin kötü olduğunu düşünmek istemez çünkü çocuk yaşlarda bunu düşünmek yaşamımızın da tehlikede olduğunu sezdiğimiz (annemiz bize bakmasa ölürüz çünkü) büyük bir stres yaşamak demektir. o yüzden ebeveynler ne yaparlarsa yapsınlar çocuklar için her zaman aklanır ve affedilebilir durumdadır. bu kadar yoğun bir istismara maruz kaldıktan sonra (ruhsal, fiziksel ve cinsel anasını satayım) bir insan ömrü boyunca bununla yüzleşemese yine haklı.
ben hayatımda ilk kez tacize uğradığımda 8 veya 9 yaşındaydım. bunu farkettiğimde de 15 yaşındaydım. annemle paylaştığımda da 17 yaşındaydım. babama annem söyledi mi bilmiyorum. hayatımda sadece bir kez böyle bir şey başıma gelmişti, o o...pu evladı herif de oyun oynama kisvesi altında kendi kızlarına da kerkinen bir cibiliyetsizdi belli ki. allahtan dik başlı bir çocukmuşum da ucubeye "bu oyunu hiç sevmediğimi" söyleyip kendimi sıyırmıştım. bir de ikna etmek için beni "oyunbozanlıkla" suçlamıştı. o yaşta çok mühim bişi bu arada mızıkçı olmamak :d. neyse, beni zorlarsan seni babama söylerim diyerek yırtmıştım. bi daha da bulaşmadı bana zaten. bu kadar ucuz atlatılmış bir olayın bile bende gerçekten etkisi olmuştu. ben lisedeyken insanların bana bırakın dokunmayı sarılmayı, yanlışlıkla "çarpmasından" bile müthiş rahatsız oluyordum. bütün bedenim kaskatı kesiliyordu kafamdan aşağı bir kova su dökmüşler gibi. bu çocukların yaşadığı travmayı hayal bile edemiyorum.
allah hepinizin belasını versin sapık ucubeler diyerek entrymi sonlandırmak istiyorum.
dediğim gibi tansiyonum tepeme fırladı şimdi gidip biraz örgü örücem ya da duş da alabilirim.
tekrar acılar içinde gebermelerini diliyorum cibilliyetsiz ırz düşmanı sapıkların hepsinin.
her şeyden önce şunu söylemek isterim ki ben bu cibilliyetsiz ucube karıya o...pu desem o...pular rahatlıkla itibarımızı zedeliyor diye bana dava açabilirler ve çok da haklı olurlar... şimdi düşüncelerimi paylaşmaya geçebilirim diye düşünüyorum.
3 bölümlük mini belgesel bir çocuk influencer grubunun şöhret basamaklarını tırmanırken ödediği bedel üzerinde duruyor. şu anda 11 aile bu tiffany denen ucubeye dava açıp tazminat almayı başarmışlar. ama yaşadıklarını anlatarak daha fazla insanı uyarmayı ve seslerini duyurmayı amaçladıklarını beyan ediyorlar. tüm izlediklerim karşısında o kadar kanım dondu ve o kadar şüpheliyim ki şu anda lise çağlarında olan bu ergenler bu belgesel çekimi için de zorlandılar mı diye endişe etmeden edemiyorum.
tiffany'nin ufak kızı piper'ın göz önünde olmasıyla alakalı bir saplantısı var. her şey böyle başlıyor. çok küçük yaşlarda (kreş çağı küçük yaş dediğim de a ve de kü) güzellik yarışmalarına falan sokuyor çocuğu. sosyal medyada komik videolar çekmesi ve ilgi görmesi ile karının iştahı artıyor.
böylece piper'ın ünü arttıkça başka çocuk içerik üreticileri ile de iletişime geçip çocuklardan oluşan bir ekip kuruyor. çocukların da eğlendiği bir macera olarak başlayan bu olay bu haysiyetsiz karının sapık ve manyak olmasıyla sarpa sarıyor. zaten işler büyüdükçe de içerikler içtenliğini yitiriyor ve çocukların yönlendirildikleri ve rol yaptıkları bir şeye dönüşüyor.
çocuklar kadının evinde kalıyorlar çekim zamanları ve çekimlerde ebeveynlerinin bulunması yasak. zaten belgeseldeki ebeveynler hakkında da ne düşüneceğimi şaşırmış durumdayım. kadına karşı çıkan herkes sosyal medyada nefret lincine uğruyor. kendi hayatlarını ve çocuklarının hayatlarını mahvetmesinden çekindikleri için sustuklarını ve olayları normalleştirdiklerini ifade ediyor anneler. bunu yapmayıp kadının ekibinden çocuğunu çıkaran anneler de olmuş ve itibar suikastine maruz kalmış bu 10 yaşındaki çocuklar.
hasta ruhlu karının yaptıkları keşke sosyal medyada onu bunu linçletmekle sınırlı olsa. belgeselde ilerledikçe kendi öz kızı ve 9 yaşındaki öz yeğeni de dahil olmak üzere kız ve oğlan farketmeksizin çocuklara cinsel istismarda bulunduğu da ortaya çıkıyor allahın belası ucubenin.
gelinen son durumda 15 yaşındaki kızının bikinili fotoğraflarını pedofil götleklere satarak geçimini sağlıyormuş anladığım kadarıyla haysiyetsiz karı.
çocuklar yaşadıkları istismarın yeni yeni farkına varıyorlar, ergenliğe yeni girdikleri için. tüm bunlar olurken o kadar küçükler ki ne cinsel imaları ne de tacizkar dokunuşları ayırt edebilecek durumdalar. sadece rahatsız olduklarını biliyorlar ama zihinlerinde tabii ki neden rahatsız olduklarını bile anlamlandıramamışlar o yaşta.
piper ise annesine destek olmak ve evini geçindirmek için elinden geleni yapıyormuş ve kadını tümüyle normalleştirmiş anladığım kadarıyla.
allahım tansiyonum tepeme fırladı, midem falan bulandı bu çirkinlikler karşısında. ve o kadar da normal ki 15 yaşında bir kızın annesinin kendisini bile her anlamda istismar eden sosyopat bir sapık olduğunu düşünmek istememesi.
çocuk sömürüsündeki en tahrip edici şeylerden biri bu zaten, özellikle bu sömürüyü yapan aileden biri ise. çocuk hiçbir zaman kendisine bakım veren kişinin kötü olduğunu düşünmek istemez çünkü çocuk yaşlarda bunu düşünmek yaşamımızın da tehlikede olduğunu sezdiğimiz (annemiz bize bakmasa ölürüz çünkü) büyük bir stres yaşamak demektir. o yüzden ebeveynler ne yaparlarsa yapsınlar çocuklar için her zaman aklanır ve affedilebilir durumdadır. bu kadar yoğun bir istismara maruz kaldıktan sonra (ruhsal, fiziksel ve cinsel anasını satayım) bir insan ömrü boyunca bununla yüzleşemese yine haklı.
ben hayatımda ilk kez tacize uğradığımda 8 veya 9 yaşındaydım. bunu farkettiğimde de 15 yaşındaydım. annemle paylaştığımda da 17 yaşındaydım. babama annem söyledi mi bilmiyorum. hayatımda sadece bir kez böyle bir şey başıma gelmişti, o o...pu evladı herif de oyun oynama kisvesi altında kendi kızlarına da kerkinen bir cibiliyetsizdi belli ki. allahtan dik başlı bir çocukmuşum da ucubeye "bu oyunu hiç sevmediğimi" söyleyip kendimi sıyırmıştım. bir de ikna etmek için beni "oyunbozanlıkla" suçlamıştı. o yaşta çok mühim bişi bu arada mızıkçı olmamak :d. neyse, beni zorlarsan seni babama söylerim diyerek yırtmıştım. bi daha da bulaşmadı bana zaten. bu kadar ucuz atlatılmış bir olayın bile bende gerçekten etkisi olmuştu. ben lisedeyken insanların bana bırakın dokunmayı sarılmayı, yanlışlıkla "çarpmasından" bile müthiş rahatsız oluyordum. bütün bedenim kaskatı kesiliyordu kafamdan aşağı bir kova su dökmüşler gibi. bu çocukların yaşadığı travmayı hayal bile edemiyorum.
allah hepinizin belasını versin sapık ucubeler diyerek entrymi sonlandırmak istiyorum.
dediğim gibi tansiyonum tepeme fırladı şimdi gidip biraz örgü örücem ya da duş da alabilirim.
tekrar acılar içinde gebermelerini diliyorum cibilliyetsiz ırz düşmanı sapıkların hepsinin.
devamını gör...