çocukluk oyunlarını salakça görmek

az once bir baslikta farkina vardigim garip durum. ortada sican oynamak, sek sek oynamak, bisikletin arka lastigine sise koymak, ip atlamak... bunlar bizi sosyallestirmiyo muydu, hareket etmemizi saglamiyo muydu? eglendirmiyo muydu? bunlarin nesi salakca? bu kadar kotu durumda misiniz be mubarekler!

böyle bir şey olabilir mi ya?

bak şerefsiz evladıyım, şimdi bile geliştirilmiş isim şehir oyunu, milyoner, lego vs. çocukluk oyunlarımı oynayabilirim.

uzun eşek kadar haylazca oyun var mı ya? 9 aylık ya da 21 aylık en sevdiğim futbol oyunudur, çok komikli geçer.

salak olduğunu kabul etmektir. zira çocukken kendileri de oynamıştır. bu durumda onlar da salaktır.

ilkokulda sırf bu yüzden beden eğitimi dersinden az çekmedim.
karelerin üstünde tek ayakla zıplayıp zıplayıp durunca ne olacak*, neden ipin üstünde olduğum yerde sayarak atlayıp duruyorum? gibi sorularım yüzünden karnede 3ü görmüştüm. ilkokul bittene kadar oynatılan her oyunu aptalca bulup, alay ettiğim için en düşük dersim beden eğitimiydi.*

hiç çamurdan pasta yapmamış gibi, hiç yapraklardan sarma sarmamış gibi, hiç kiremit ufalamamış gibi kötüsünüz. püü.

çocukluğu yok ve salakça görme salaklığı değilse nedir..!