crossfit

bir spor markası. ancak bir spor yapma çeşiti olarak da algılanması pek mümkün, pimapen mevzusu gibi. olimpik halter, temel jimlastik, atletik kondisyon gibi prensiplere dayalı bir sistemi kullanmaktadır. fonksiyonel fitness denince akla gelen ilk şeylerdendir. 4 aydır yapıyorum, hayat tarzınızı baştan sona değiştirebilecek bir şey. sakatlar mı, akıl yoksunu olmak lazım.

her şeyden biraz olsun. karışık kuruyemiş gibi olan bu çalışma metodu milenyum ile birlikte pörtlemis powerlifterlar strongmanler ve halterciler tarafından genellikle alay konusu olmuş bir tarzdır. neden sorusuna gelecek olursak diğer disiplinlerden kopyaladigi ve bünyesine kattığı egzersizlerin hiç birinde bir yeterlilik elde etmeden nasıl yaparsan yap da hızlı yap mentalitesini benimsedigi için kuvvet sporcuları tarafından genelde eziklenir. çünkü hareketleri performe ediş biçimleri göz kanatır. aynı şekilde kullanılan ağırlıklar komik seviyelerde olsa dahi girilen tripler ise özellikle türk crossfitterlarda ayrı bir sosyolojik incelemedir. bir de rpe veren falan var ahshshd. deadliftte 300 kg görmeden bu terimleri kullanmak yasaklanmalı. 100 kg silkmeye rpe veriyor. komik yani anlatabiliyor muyum oturmayan bir kumaş. calisthenics cilerde ulan bir barfiksimiz vardı onun da ırzına geçtiniz diye oradan vurur.

çeşitli sebeplerle ara verdiğim, greg glassman isimli değişik bir sporcu tarafından bulunmuş spor.

evet powerlifterlar crossfit ile dalga geçiyor, sonra ikisi birleşip body buildingcilerle dalga geçiyor. çok takmamak lazım. neden?

bir kere herkesin vücut yapısı, beklentisi farklı. ben daha fit ve daha güçlü olmak için başladım. kickboks temel yaptığım, en sevdiğim spor. crossfite başlarken de kickboksta daha iyi olabilmek için başladım.

kickboskta bana gerekli olan güç, kondisyon/hız ve dengeyi en iyi crossfit sağlıyor. evet ağır kaldırmak ya da fit bir vücuda sahip olmak güzel ama benim temel amacım o değil, bunlar benim için araç.

neyse velasıl zor spor bence, örneğin squatlarda kalça esnekliğini kazanıp hareketi doğru yapabilmek zorken bir yandan ağırlık arttırmak zorlayıcı oluyordu.

bir de kendi jargonları var. ne bilim spor salonuna box diyorlar, antrenmanlar wod, 40 yıllık silkme clean, 40 yıllık koparma snatch olmuş. emom'u, metcon'u bir sürü havalı isim vermişler.

gibip ebesinin dağına yerleştiğim için bir traktör lastiği biraz halat ve bir torba çimento ile başlayacağım spordur.

bakın yapım gereği spor seven bir insan değilim ama birleşik krallık'ta yaşadığım sürede haftanın 4 günü severek gittiğim spor salonu bir crossfit salonuydu. yanındaki parkta zaman zaman koşu yaptığımız, yokuşta egzersizler gerçekleştirdiğimiz, yaşlısı genci kilolusu fit i herkesin dahil olduğu bir yerdi. annem de crossfit in gücüne inanmazdı ama karadeniz yolculuğunda dağ tepe gezerken vücudumun esnekliğine inanılmaz şaşırmış ve destek vermiştir. bana sporu sevdirmiştir. bir dönem reebok crossfit serisiyle çok ünlenmiştir ama nike ta metconla beraber güçlü bir rakip olarak öne çıkmaktadır.

bir zamanlar yapmayı düşündüğüm spor türü. enerji gerektirir, mutfağınıza ayıracak çok paranız olmalı, çok fazla efor gerektiren bir işte çalışmamalısınız.

crossfit bence ekip ruhunu içinde barındırması ve kişinin bünyesini geliştirmeyi odaklanması sebebiyle çok anlamlı bir spordur. türkiye'de gördüğüm biraz daha kaslı amcalar abilerin sporu gibi ama örneğin benim birleşik krallık'tayken uzunca bir süre gittiğim crossfit salonunda yaşlısı genci kilolusu kadını erkeği herkes vardı. ben faydasını çok gördüm. pandemi sonrasında da yazılmayı düşünüyorum tekrardan.

bundan tam bir yıl önce başıma hiç beklemediğim bir şey geldi. yeni iş yeri için sağlık raporu almam gerekiyordu. evimin 2 sokak üstündeki sağlık kurumuna yürüyerek gittim. kapıdan içeriye girdiğimde acil durum sanarak beni sedyeye yatırmaya çalıştılar. aslında sadece rapor almaya gelmiştim. ancak nefesim o kadar kesilmişti ki yanlış anlaşılmam normaldi.

hayatımın çok büyük bölümünde kilo almaya çalışan bir insan oldum. o kadar zayıftım ki belki abartı gibi gelecek ama rüzgârlı havalarda yürümekte zorlandığım oluyordu. 30’lu yaşlarıma kadar ortalama 65 kilo ile geldim. fakat ne olduysa 30 yaş sonrasında olmaya başladı. 30 ile 35 yaş aralığında bir anda 80 kiloya çıktım, bel bölgem yağ tuttu. tam 35 yaşımda basmıştım ki pandemi süreci başladı. 2 yıl içerisinde 80 kilonun üzerine 10 kilo daha ekledim ve 90 kiloya geldim.

yaz tatilinden dönüşte, eylül ayı gibi spora başlama kararı aldım. hızlı kilo verdirdiğine inandığım için boks ile başladım. gerçekten çok etkili bir spor. oldukça keyif alarak başladım. ancak ilk günlerde çok zorlandım. uzun zamandır spor yapmamış biri için boksa başlamak performans anlamında zor bir iş. uzunca süre kondisyon için çalışmanız gerekiyor. ilk günler ciddi zorlandığımı itiraf etmeliyim.

boksa keyifli bir biçimde devam ediyordu ancak bir problem vardı. boks derslerine gittiğim salonda grup dersleri pazartesi – çarşamba – cuma günleri 20:00 ile 21:00 arasında yapılıyordu. malum iş hayatındayız ve aile yaşamı da var. program sürekli stabil olamayabiliyor. eğer cuma günü grup dersine katılamazsanız ancak bir sonraki pazartesi günü tekrar antrenman yapabiliyorsunuz. yani bir önceki çarşamba gününden bir sonraki pazartesi gününe kadar sporsuz geçen 4 gün demek! eğer kilo verme gibi bir düşünceniz varsa 4 gün oldukça büyük bir boşluk.

crossfit çok ilgimi çekiyordu. sürekli videolar izleyerek bu sporun ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. ancak bel fıtığı, boyun fıtığı vb. problemleri olan benim için çok zor ve riski görünüyordu. sonradan anladım ki hepsi birer ön yargıdan ibaretmiş.

spora ara vermemek için mahalle arası bir spor salonuna yazıldım ve 2 ay kesintisiz devam ettim. spor hocamın bana vermiş olduğu programı harfiyen uyguladım ve az da olsa verim aldım. ancak burada da eksik olan şey kardiyo çalışmasıydı. kardiyo yapmadan ne yazık ki kilo vermeniz o kadar da hızlı gerçekleşmiyor.

uzun zamandır crossfit ile uzaktan aşkımızı sonunda resmiyete döktüm. bundan 4 ay önce crossfit’e başladım. ilk zamanlar müthiş zorlandığım bir spor oldu. bazen antrenmanlar sonrasında “ben deli miyim? ne işim var bu sporla?” diye kendimi sorguladım. hatta ilk antrenmanlarda birçok kez kusmanın eşiğine geldim. fakat sürekli spordan alacağım verime ve gelecek günlere odaklandım. sanırım spor konusunda motivasyon sağlamanın en önemli yollarından bir tanesi bu.

crossfit antrenmanlarına eş zamanlı olarak diyetisyen ile iyi bir diyet süresine başladık. yemek düzenimi ciddi anlamda değiştirdim. hiçbir zaman aç kalmadım, aksine belki de ara öğünler ile öncesine göre daha fazla yemeye başladım. paketli gıdalardan, asitli içeceklerden ve şekerden uzaklaştım.

bu yazıyı yazdığım gün itibariyle 80 kiloyum. vücut yağ oranım %28’den %23’e indi. hedefim ilk aşamada yağ oranını %20’nin altına indirmek. daha sonra %18 civarına gelerek stabil hale getirmeyi planlıyorum. yağ kaybının yanında kas artımı da başladı, haftadan haftaya ne kadar kas kazandığımı takip edebiliyorum. bu bana ekstra motivasyon sağlıyor.

vücut geliştirme yapan biri gibi kaslı bir vücut hedefim yok. bu yaştan sonra öyle bir hırs benim için faydalı da değil zaten. amacım tamamen fit bir vücuda kavuşmak, ondan da öte sağlıklı bir yaşam sürebilmek. bunun haricinde hırslarım yok. hiçbir zaman da crossfit müsabakalarına katılma düşüncesinde değilim.

crossfit hikayem

inşaatta çalışamayan yumuşak popolu orta sınıfın, hareketsiz postmodern hayatlarına getirdikleri konforlu ve güvenli ortamda tarla, inşaat, avcı-toplayıcı ve bilumum antropolojik hareketleri hayata geçirdikleri spor.

leisure time alanlarının "ayranım dökülmesin ama popom da büzüşmesin" hikayelerinden.

dayanıklılık, güç isteyenlerin tercih etmesi gereken hebele hübeledir. bence bir noktadan sonra insan sıkılıyor ve antrenman değişikliği yapmak istiyor. bana da tam o noktada iyi gelmişti ama crossfit ayrıca bir spor dalı falan değildir. rutini bozan bir antrenman çeşidiyle duygusal bağ kuran insanların olması bana garip geliyor. ayrıca sakatlanma riskini de yüksek buluyorum.