cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi

güzel ülkemizde cumhuriyet anlayışını harcamak için 2017 referandumuyla uygulanmaya başlanmış, güya halihazırdaki parlamenter sistemimizin revize edilmiş halidir.

bu sistemle başbakanlık makamı kaldırılmış, istibdat... (çok pardon) partili cumhurbaşkanlığının yürütmenin başı olması sağlanmıştır. bu değişiklikle bir adayın en fazla iki kez cumhurbaşkanı olabileceği şerhi konmuştur.

ancak 2023 seçimlerine de çok az kalmışken, katakulliye getirilip, "öncekinde farklı bir yönetim rejimi vardı" denip "saylanmaz, bana ne, bana ne" salya sümük ağlanacağı vakit eli kulağındadır.

hukuk camiasında ucube olarak adlandırılan mevcut t.c. hükümet sistemi. ucube olarak adlandırılmasının en temel sebeplerinden biri yürütme erkinin hem parti başkanı olması hem de eski sistemdeki cumhurbaşkanın tarafsızlık yetkilerini çatır çatır kullanmasıdır. başkanlık sisteminin en büyük avantajı sert kuvvetler ayrılığı olmasına rağmen cumhurbaşkanlığı hükümet sistemi sert kuvvetler birliği ortaya çıkarıyor.

1 kişinin gecenin köründe yayımlattığı "kanun hükmünde kararnameler/cumhurbaşkanlığı kararnameleri" ile yönetilen ülkenin sistemine denir.

işlevsiz bir meclis, hiçe sayılan halk iradesi ve görmezden gelinen yasalar ile koskoca devletin yönetimi 1 kişinin kalemine bakmaktadır.

osmanlı sistemine en çok benzeyen sistem dediler başbakanlığı kaldırdılar halbuki bilmezler mi osmanlıda bile başbakan vardı .. (bkz: sadrazam)

türkiye'nin 2018 yılından bu yana düşüşündeki temel etken. tabi sistemin temeli 2007 referandumunda atıldı. cumhurbaşkanını halkın seçmesi için halk oylaması yapıldı ve evet çıktı. 2014 yılında rte ilk kez halk tarafından seçilen cb oldu ancak parlamenter sistem devam ettiği için yetkileri kısıtlıydı. davutoğlu ile hep çatıştı ve bildiğim kadarıyla akp'de yolsuzluk ve rüşvet ile anılan 4 bakanın yargılanması konusunda yani şeffaflık konusunda anlaşamadılar. bu yüzden davutoğlu istifa ettirildi (2016). bu sırada kurultay sorunu ile koltuğu kaybetmek üzere olan devlet bahçeli ne olduysa yavaş yavaş akp'ye yanlamaya başladı. erdoğan ile sarayda görüşmeler yaptı. başkanlık sistemine zamanında en çok karşı çıkan bahçeli bir anda başkanlık sistemi lehinde açıklamalar yapmaya başladı ve nihayet 16 nisan 2017 gecesi muratlarına erdiler. 1 sene sonra da erken seçim yaptılar ve başkanlık sistemi uygulamaya geçti. ancak abd dışında herhangi bir ülkede istikrarlı bir demokrasi yaratamayan ve yönetimleri gereksiz bir şekilde otoriterliğe sevk eden bu sistemle birlikte türkiye ekonomik, siyasi ve sosyal anlamda çöküşün eşiğine geldi. hatta çöküşü yaşamaya başladık bile.

kesinlikle türkiye'ye uyan bir sistem olduğunu düşünmüyorum. türkiye'nin ne sosyal ne de siyasal yapısına uygun değil. 2018 ağustos ayından bu yana bakın ekonomik kriz nasıl giderek derinleşti, otoriterlik nasıl arttı görüyoruz.

halihazırda ülkemizin hükümet sistemi olmasına rağmen ne hikmetse tek aday saplantısıyla ittifak dağıtmış sistem.

ülkemizde bu sistem, ilk turda oyların salt çoğunluğunu alan bir aday olmaz ise, ilk ve ikinci sıradaki adayları karşı karşıya getiriyor.

hal böyle iken, neden 6'lı masa, bu karar halkın kararıdır diyip 5-6 aday gösterip, hem 2. tura kalmayı garantileyip, hem en benimsenen adayı seçime sokmuş olmayı düşünmüyor?

şunun farkına halen varılmış değil. seçim sonucunu ak parti seçmeni belirleyecek.
ak partiye oy veren kimse fikrini değiştirmez ise, muhalefetin seçilme şansı sıfır.

yani bu kesimden mansur yavaş, mhp kökenli ve iktidara kızgın kesimin oyunu alabilir, ama kürt kökenli vatandaşlar kendisini benimsemeyebilir.
ha keza ekrem imamoğlu kürt oylarını alabilirken ak partiden devşireceği oy daha azdır.

durum böyle iken neden herkesi aday gösterip garantilemek varken kıvranıyorlar anlamak güç.

buradaki tek sıkıntı, aday gösterilenlerden seçilemeyen güruhun önümüzdeki dönem açıkta kalması mıdır? neyin neden dert edildiğini anlaması yine güç.

parlamenter sistemi değil mum ışıldak ile aratmıştır. keşke getirilmeseydi. getirildiği tarihten beri ülkede iyi bir şey olmadı.