cüzdandan atmaya kıyılamayan o resim

yarım kalan bir hikayenin resmidir.hayattan bıktığın, her şeyin üzerine geldiği, ciğerinin üstüne taş bağlamışlar gibi nefesinin daraldığı zamanlarda açıp bakılır.eski güzel günlerin hayaline dalınır.

benim hikayem biraz farklı 2015 tarihinden beri görüşmeyi kati suretle kestiğimiz bir arkadaşın vesikalığı cüzdanımda öyle sessiz sedasız duruyor.
atmaya kıyamamak değil de görmezden gelmek benimkisi. senede bir kere bile bakmamışımdır fotoğrafa ama beynim sanki o konuyla ilgili hiçbir şey yapmak istemiyor. görmezden geliyor ama fotoğrafı mı yoksa yaşanan kopuşu mu bilmiyorum. hiç bilinçi olarak atmayayım ben bunu yahu diye düşünmedim.
tersine deve kuşu sendromu sanırım , bakmazsam yok olduğunu sanıyorum bazı şeylerin hala , evet yaş 30.

bir de şu var tabii…

hayatımda hiç cüzdan kullanmadım. kullansam da oraya fotoğraf koymazdım.

ne cüzdan ne fotoğraf seviyorum. başlığa tepki olarak doğmuşum.

eskilerde kalmış bir şeydi. artık fotoğraflar telefonda ve sil geri yükle veyahut silinenin üzerine yenisini çek modunda. bilmiyorum zaman değişir sevgiler yap boz yenisini bul kıvamında . aklım ermiyor artık bu işlere . bu konularda fersah fersah uzak durmak mantıklı olanı.

leylam vardı lisede iken cüzdanımda taşıdığım. diğerlerinden bahsetmesem daha iyi.