dağlar seni delik delik delerim

eğer erdal erzincan'dan dinliyorsanız bütün kemiklerinizin, kolunuzun kanadınızın kırılmasına hazır olmanız gerektiği hususunda uyarmak konusunda sorumluluk hissettiğim türküdür. bu ağırının tıpta da çaresi yoktur. inileyin, inileyin durun belki geçer.
erdal abi, türküyü söylerken mızrabı öyle bir değdirir ki tele, iliğinizi çıkarttığını hissedersiniz. hissedin, inileyin durun. lazımdır bu hisler. bir daha böyle acılara gark olmamak için gereklidir. işin kötüsü, gerçek kemiklerinizin yanı sıra, kalbiniz ve beyninizde de kemik var sanarsınız. korkmayın artık, hepsi bir süre sonra daha iyi kaynayacaktır.

el alemin vatani var yurdu var yurdu var
benim yurtsuz kalışıma nedeyim aman aman
nedeyim aman aman dumanlı dağlar...

benim için çocukluğumu anlatan türküdür. çocukluğumun geçtiği evde pencerenin önünde duran bir divanimiz vardı. annem perdeyi açar, güneşe sırtını verir, siyah etamin üzerine kanaviçe islerdi. ben de yanına oturur küçük renkli yumaklar ile oynardım. annem o sırada bu türküyü söyler sonunda da mutlaka ela gözlerinden bir iki damlayi o işlediği renkli güllerin üzerine bırakırdı ki solmasinlar... hayatının 25 yılıni (anne babasindan uzakta, ablasının ve babasının cenazesine yetişemeden) gurbette hergun ölüm haberi gelecek sinirli bir eşin peşinde kuzu gibi meleyerek geçirmiş ve bu sürede hayattan tüm hıncını sinirini elişlerinden alan bir kadın için oldukça anlamlı bir türküdür. biz de belkıs akkale ve arif sağ ile olanı bırakalım çünkü 80'li yıllar trt demek, trt demek belkıs akkale demekti.
buradan

dağlarda yaşarken çığırdığımız türküydü.*

dağlar seni delik delik delerim, delerim
kalbur alır toprağını elerim aman aman
elerim aman aman, dumanlı dağlar...

o işler öyle kolay değil yeğen.