dayak yemek

eğer başıma gelicekse, yüzüme vurmamaları için rica ederdim dayak atıcak kişilerden, cemiyette oldukça yüksek mertebede bir entel olduğum için bunu ekşi sözlüğe de çekinmeden yazacağımdır.

nush ile uslanmayanın hakkı tekrir, tekrir ile uslanmayanın hakkı kötektir.
neden aklıma geldi bilmiyorum

dayak atmayı öğrenmek için yapılması gerekendir.

çok acil ihtiyacım olan faaliyet.
ve evet fight club izledim.*

bir eşiği var ki o eşik geçilirse tatlı gelmeye başlıyor.

bağırarak şarkı söylediğimiz için fena sopa yemiştik . öyle ki sopa yediğimiz için teşekkür ettik .

kotu bir semtte buyudum sacma sapan sebepler yuzunden cok dayak yedim. kimseden korkmaz bir bully olduk artik

insan gelişimine faydası olduğunu söylenen durum.

hiç unutmuyorum,
ortaokulda iken bir akşam karanlıkta okul çıkışında eve gidecekken okulun meşhur itlerinden yaşar diye bir lavuk önümü kesmiş ve daha ne oluyor demeden allah ne verdiyse bir güzel tertemiz yerleştirmişti.
bir de yanında yerden bitme bir yancı vardı, o da aradan tekme atıyordu.
sonra dövme işi bitince, dayağı neden yediğimi anlamadan çekti gitti zaten.

sonradan öğrendim ki benim birlikte takıldığım ( adı taylan olsun) taylan isimli yavşak bunun sevgilisine yazmış.
bunun da kulağına gidince karıştırıp taylan yerine beni dövmüş.

yediğim dayağa yanmam da ulan o kız hiç güzel de değildi.
bari güzel olaydı da dayağın bir anlamı olsaydı.

ama kusursuz dört dörlük mükemmel bir dayaktı hakkını yememeyim şimdi.

en son lisede idim dayak yediğim de. kız arkadaşımın abisi adam topladı ve yol üstünde bana saldırmıştı. ilk başta tek başına saldırdı, yatırdım yere döverken diğerleri saldırdı bana ve bir yumruk yedim ki kendimden geçtim. diğer arkadaşlar ayırdı. sonra nasıl eve gittim bilmiyorum. ulan hatice senin için dayak bile yedim. ah ah kızıl kısa saçları vardı ve çok güzeldi. satranç kursunda tanışmıştık, ne günlerdi be.

bir rahatlama gelir dayağın ardından. yenen yumruk tepiklerin ince ince uyuşturması bi mallık kaldırımda oturup yerlere bi boş bakış.

sonra eve gidince bi utanma dayağı da yedik geldik diyemezsin. evden yükselen aşırı tepkiler aaaaaaaa vah vah vah! ne oldu ! ardından tüh elleri kırılsın kar bu kısım genelde bok gibidir.

gençken çok dayak yedikte attıkta yeğen

babam tarafından kitapsızca yapılan.
al baba kazandım tıpı ne oldu şimdi? nefret ediyor herkes benden;

belkide bugun bu durumda olmamın sebebidir, artık refaha erişmemin bir önemi yok o gün rahat bırakmalıydın, minik ellerimi yakmadan ,boynumdan bodruma asmadan, demir nasrettin hoca büstüyle ayaklarıma annemin olmadıgı gün sabaha kadar vurmadan,arkadaşlarımın yanında tekme atmadan önce kibar olmalıydın,belki o zaman karakteristik gelişimim daha farklı olur ve sevilirdim.ama artık yoktum ben.tıpkı şuan saclarımı alnımdan alan rüzgar gibi. ortalıkta kurtarıcı arayışına girmiş bir yoklutan ibaretim,eğlenceliydim aslında,aslında,aslında.. ne dönemlerdi ama diyeceğim zamanları bekliyorum,ah gelmedi boynuzlu iblis, vazgeçemeyeceğim bir teklifi hiç yapmadı bana...

sabah sabah uykuyu dayak yiyerek açtım. haklarını yemeyelim, güzel dövdüler iyi dövdüler.
belli bir aşamadan sonra dayak yeme tatlılığı olur ya, bunu hissettim.
tamam beni dövdüler ama bir de onları görün sözlük. *

en son yaklaşık 2 3 sene önce benim hiç alakam olmadığı halde 3 kişiden dayak yedim. ikisi sarhoştu ve kısalardı benden, normalde yemezdim adam 3. şahıs baltayla geldi. köşeye sıkıştırdılar, baktım baltalı şahıs ben kafayı kaldırmadıkça baltanın sivri ucuyla vurmuyor, kapandım. şikayetçi oldum ama burası norveç değil, dava falan açılmadı.

dayak atmakta yemekte hayatın içinde var normal bir durumdur.

erkeklerin 1 kez de olsa tatması gerektiği hazlı bir eylem. beni ortaokulda voleybol maçı çıkışı 3 kişi sopayla dövmüştü ilk. o gün anladım hayatın anlamını mesela.
not:babadan yediklerimi saysam boludan düzceye yol olur.

lise yıllarında çok afili bir dayak yemiştim.

her sene yapılan sınıflar arası futbol turnuvasında bize 11. sınıflar çıkmıştı o sene. biz 10. sınıftık ama onlar için kolay lokma değildik. maçı çok farklı kazanmamız gerekiyordu finale çıkmak için. rakibe ise beraberlik yetiyordu. gergin bir maçtı, en azından onlar için.

maç uzun süre berabere gitti. rakip kalede okul basketbol takımının kaptanı vardı. bizim takımın golcüsü de bendim. saha çok uzun olmadığı için her aut atışında ceza sahası çizgisinin önünde durup topu oyuna sokmasını zorlaştırmaya çalışıyordum. o esnada bir de gol attım ve öne geçtik zaten filmin kopmaya başlaması da bu anda oldu.

kaleci bana önünde durmamı yoksa beni döveceğini söyledi. ben de gelip dövmesini söyledim. ve çocuk cidden sözünün eriymiş. biz birbirimize doğru yürüyüne hakemlik yapan beden eğitimi öğretmeni araya girdi. ama boyu iki metrenin biraz üzerinde olan kaleci aramızdaki öğretmenin yanından bana tekmeler savurmaya başladı. onun her tekmesi bana isabet ederken benim tekmelerim boşa gidiyordu.

o sırada yanımdan uçarak bir şey geçti. belki bir uçak, belki bir kuş ya da takımın stoperi alper. alper uçarak attığı tekme ile kaleciyi yere serince saha tamamen karıştı. bizim takım toplu bir şekilde rakip takıma saldırdı. herkes birilerini dövüyordu ama ben o esnada iki rakip oyuncu arasında kalmış dayak yiyordum.

sonunda 11. sınıfların diğer şubesinden bir çocuk beni çekip çıkardı dayak yediğim yerden. sonuçta sınıf maçını kazandık, bizim takım rakip takımı dövdü. tek golü atan ben ise bizim takımdan dayak diyen tek kişi olarak kayıtlara geçtim.

şimdi yıllar sonra bakınca çok havalı bir dayak yemiş olduğumu düşünüyorum.