1.
oldboy'un yönetmeni park chan-wook'un ilk gösterimi cannes film festivalinde yapılacak olan son filmi. bir cinayet ve arkasında yaşanılanları anlatan suç ve gerilim tarzında ki filmin ilk fragmanı .
decision to leave (heojil kyolshim) new trailer official from cannes film festival 2022 / the upcoming
decision to leave (heojil kyolshim) new trailer official from cannes film festival 2022 / the upcoming
devamını gör...
2.
güney koreli yönetmen park chan-wook'a cannes'da en iyi yönetmen ödülünü kazandıran son filmi.
bu sene filmekimi'nde izlediğim dört filmin bana göre en kötüsü. önce bu konuyla ilgili birkaç bişi söyleyeyim sonra filmi neden sevmediğime geçeyim. birincisi bu sene festival, geçen senelerine göre oldukça sönük geçti. salon seçimleri, düşük bütçeler, ne yazık ki bir şeyin popülerleşmesi ile düşen kalitesi arasındaki engelleyemediğimiz korelasyon, içinde bu filmin de olduğu 6-7 filmin öne çıkmasına sebep oldu yalnızca. ikincisi ve daha da önemlisi ben de dahil olmak üzere eminim birçok sinemaseverin bilet bulamadığı için gidemediği, gittiği ve kapalı gişe olması gereken filmlerde de boş salonlarla karşılaştığı için bir parça sinirlendiği deneyimleri olmuştur bu sene. passo ne allah aşkına? bıktık komisyon derdinizden, üç kuruş hesabınızdan! hep söylüyoruz, programı açıklayın ve kapıda bilet satın. sıra beklemeye razı bu izleyici bunu yaşamaktansa!
filme gelelim; benim çok yakından takip ettiğim bir yönetmen olmasa da (hani bir işine denk geldiğinizce aaa böyle biri vardı sahi dediğiniz ama yokluğunu hissetmediğiniz yönetmenler vardır ya, tam bu tanıma uyuyor benim için park chan-wook) cannes'dan dolayı mutlaka görmem lazım bu filmi dediğim bu yüzden biraz zor olsa da bilet bulmayı başardığım bir film oldu heojil kyolshim. yönetmenin oldeuboi ve nefis bir film olan ah-ga-ssi'sinin yanına yaklaşamasa da en kötü filmi midir, açıkçası bilmiyorum, izlemediğim (şimdi araştırınca fark ettim) 5 uzun metrajlısı var çünkü ama şunu söyleyebilirim; esasında filmde kağıt üzerinde yanlış yapılmış diyebileceğimiz pek bir şey yok. yani belki baş döndürücü hızda flashback-forward takip etmeye çalışır ve senaryonun içinde kaybolmamak için efor sarf ederken, dünyaya pazarlanacak bir filmin korece olan dilini, özellikle mesaj, metin okunan sahnelerde daha uzun sürelerde altyazı okunabilecek şekilde kullanması gerektiğinden bahsedebiliriz ama bu da ne kadar büyük/kritik bir yanlıştır tartışmalı. özellikle filmin ikinci yarısı, sinematografik açıdan çok başarılı. zaten görsellik konusunda rüştünü ispat etmiş bir yönetmen için de bu çok şaşırtıcı değil. başrol kadın oyuncusunun* tel örgü ve sinyal ışıklarının kendisine eşlik ettiği bir duygulanım sahnesi var ki araba içinde oturduğu, etkilenmemek pek mümkün değil. ya da final sahnesi... her neyse, e be miko tüm bunları böyle anlatıyorsun ama filmi sevmedim diyorsun, turşu perhizinden bi' kurtulamadın diyecekleriniz için şöyle açıklamaya çalışayım, film ne bir aşk hikayesi ne bir septik anlatı ne bir suç filmi. tam bir gayesi yok. her şey önce çorba yapılıp sonra açıkça anlatılıyor, dram yönünden çok zayıf; kavuşamayacak olan aşıkların "hikayesinin" duygusunu hakkıyla geçirilemiyor, gizem ögesi nerdeyse hiç işlenmemiş, sadece seyirciyle oynamayı seçmiş yönetmen, o da kısa sürelerle, suç motivasyonu, senaryodaki boşluklar sebebiyle yeterince açıklanamıyor, haliyle gerilim de tırmandırılamamış, gibi gibi... yani kötü desen değil ama asla da iyi değil. bence pek anlatamadım da idare edin. kafam dolu. belki editlerim sonra. 6/10.
bu sene filmekimi'nde izlediğim dört filmin bana göre en kötüsü. önce bu konuyla ilgili birkaç bişi söyleyeyim sonra filmi neden sevmediğime geçeyim. birincisi bu sene festival, geçen senelerine göre oldukça sönük geçti. salon seçimleri, düşük bütçeler, ne yazık ki bir şeyin popülerleşmesi ile düşen kalitesi arasındaki engelleyemediğimiz korelasyon, içinde bu filmin de olduğu 6-7 filmin öne çıkmasına sebep oldu yalnızca. ikincisi ve daha da önemlisi ben de dahil olmak üzere eminim birçok sinemaseverin bilet bulamadığı için gidemediği, gittiği ve kapalı gişe olması gereken filmlerde de boş salonlarla karşılaştığı için bir parça sinirlendiği deneyimleri olmuştur bu sene. passo ne allah aşkına? bıktık komisyon derdinizden, üç kuruş hesabınızdan! hep söylüyoruz, programı açıklayın ve kapıda bilet satın. sıra beklemeye razı bu izleyici bunu yaşamaktansa!
filme gelelim; benim çok yakından takip ettiğim bir yönetmen olmasa da (hani bir işine denk geldiğinizce aaa böyle biri vardı sahi dediğiniz ama yokluğunu hissetmediğiniz yönetmenler vardır ya, tam bu tanıma uyuyor benim için park chan-wook) cannes'dan dolayı mutlaka görmem lazım bu filmi dediğim bu yüzden biraz zor olsa da bilet bulmayı başardığım bir film oldu heojil kyolshim. yönetmenin oldeuboi ve nefis bir film olan ah-ga-ssi'sinin yanına yaklaşamasa da en kötü filmi midir, açıkçası bilmiyorum, izlemediğim (şimdi araştırınca fark ettim) 5 uzun metrajlısı var çünkü ama şunu söyleyebilirim; esasında filmde kağıt üzerinde yanlış yapılmış diyebileceğimiz pek bir şey yok. yani belki baş döndürücü hızda flashback-forward takip etmeye çalışır ve senaryonun içinde kaybolmamak için efor sarf ederken, dünyaya pazarlanacak bir filmin korece olan dilini, özellikle mesaj, metin okunan sahnelerde daha uzun sürelerde altyazı okunabilecek şekilde kullanması gerektiğinden bahsedebiliriz ama bu da ne kadar büyük/kritik bir yanlıştır tartışmalı. özellikle filmin ikinci yarısı, sinematografik açıdan çok başarılı. zaten görsellik konusunda rüştünü ispat etmiş bir yönetmen için de bu çok şaşırtıcı değil. başrol kadın oyuncusunun* tel örgü ve sinyal ışıklarının kendisine eşlik ettiği bir duygulanım sahnesi var ki araba içinde oturduğu, etkilenmemek pek mümkün değil. ya da final sahnesi... her neyse, e be miko tüm bunları böyle anlatıyorsun ama filmi sevmedim diyorsun, turşu perhizinden bi' kurtulamadın diyecekleriniz için şöyle açıklamaya çalışayım, film ne bir aşk hikayesi ne bir septik anlatı ne bir suç filmi. tam bir gayesi yok. her şey önce çorba yapılıp sonra açıkça anlatılıyor, dram yönünden çok zayıf; kavuşamayacak olan aşıkların "hikayesinin" duygusunu hakkıyla geçirilemiyor, gizem ögesi nerdeyse hiç işlenmemiş, sadece seyirciyle oynamayı seçmiş yönetmen, o da kısa sürelerle, suç motivasyonu, senaryodaki boşluklar sebebiyle yeterince açıklanamıyor, haliyle gerilim de tırmandırılamamış, gibi gibi... yani kötü desen değil ama asla da iyi değil. bence pek anlatamadım da idare edin. kafam dolu. belki editlerim sonra. 6/10.
devamını gör...
3.
oyuncuklar, sinematografi, kurgu ve senaryo iyiydi. filmin müziklerine gelince, özellikle bunu belirtmeliyim; çok hoşuma gitti. koreliler sağlam adımlarla ilerlemeye devam ediyor. aklımda kalan: “beni sevdiğini söylediğin an aşkın bitti. senin aşkın bittiği an benim aşkım başladı.”
filmin en sevdiğim parçasını paylaşayım,
buradan
filmin en sevdiğim parçasını paylaşayım,
buradan
devamını gör...