delirmek

yazarın sosyoloji hocasıyla tanışmak istiyorum.kendisine sormak isteyeceğim şeyler olabilir.
neyse canıtın şimdi...

niyet ettim temizinden er kişi niyetine.

acılarla dolu bir yaşamı standardize edip düzene sokmak işidir. beyin yapar. artık sizi hiçkimse ve hiçbir şey haketmediğiniz şekilde üzmeyi başaramayacaktır. delirmiş insanların aklı başında olan insanlardan daha kötü durumda olduklarına inanmıyorum. daha farklı bir durumdalar sadece. doğanın dengesine inanıyorum ve bunu görüyorum.

en kısa sürede yapacak olduğum, akli melekelerini yitirme durumu.

özgürleşmektir.

sağolsun sayesinde delirdim.

bu video denk geldi önüme, yemek yerken izledim.
çıksan bile hasarlı kalıyorsun bence ya.
davranış düşünce bakımından yer yer eski sevgilimi gördüm.
wow.

bazen durduk yerede delirebiliyor insan aynı şuan olduğu gibi.her şey yolunda giderken bir anda pat diye avaz avaz bağırabiliyor insan görüldüğü gibi.aslında durduk yere dediğime bakma patlama noktasına getiriyorlar sizi ve sonra herhangi bir tepkide bulunduğunuzda "sen delirmişsin"diyorlar.bende tepkisel olarak şu cevabı verme hakkına sahip oluyorum delirtmeyin o zaman.

bana göre delirmek belli bir süre grip olmak gibi hastasın yorgunsun ve gerçekten delisin. bir kere yaşadım bu durumu açıkçası çok ağır geçti. kimse yaşamasın dilerim.
delirmek değilmiş en kötüsü . delirmeni sana karşı kullanan , bundan keyif alan her açığında o zamanları hatırlatan ve yüzüne vuranların çevremde var olmasıymış.iyileşmene hiç izin vermeyen. en çok destek olmasını beklediğin dostunun bir gün sana bunu yapması. en kötü gününde destek olmaması köstek olmasıda cabası. yanında olmak yerine yüzünü çevirip arkasını dönmesi. en güçsüz olduğun anda sana kötülük yapması.hayat inişlerle çıkışlarla doludur. bir daha iniş yaşadığında ben yok olacağım. belkide hayat dersi böyledir. belkide benim hayat dersimde budur. daha karanlık günler mi var bilemem ancak yalan her daim ortaya çıkar. birden çok kez şahit oldum . yine şahit olmak umuduyla.

öyle her babayığidin harcı değildir delirmek. bugün bu seviyeye ulaşmak yıllarımızı aldı*

delirmek aklını kaybetmekten daha çok aklının sınırlarını zorlamak gibidir bu yüzden deliler olarak adlandırdığımız toplum aklını kullanmaktan aciz kendine dayatılanı koşulsuz şartsız kabullenmeyi daha kolay bulan insanoğlu tarafından dışlanılır şimdi düşününce kim etrafında bilgeli düşünen birinin olmasını istemez ki denilebilir ama başka bir bakış açısında ise aklın ötesi sınırları zorlayan bir toplum düşündüğümüzde bunların toplumdan ayrılmaması etrafı kaosa çevirecektir herkes aklın sınırlarını zorluyor, gerçekleri görmeye başlıyor, büyük bir aydınlanma yaşıyor ve en sonunda sorularının cevabını alamayıp çıkmaza girenlerin hepsi birer birer yıkılıyor etraf kendine bir cevap arayan cesetlerle doluyor izdiham alanına dönüyor dünya. yani özetlemek gerekirse 'delirmek' tam olarak aklının sınırlarına ulaşıp cevap alamadığın soruların çıkmazında hapsolmaktır bana göre.

çok düşünmek delirtir biz çok düşünürler birer deliyiz zaten sözlük

belki de her şeyin farkına varmaktır.

kim bilir?

özellikle yaşadığımız topraklarda öyle bir deliriyor ki insan, dönüşümün farkına bile varmıyor; ne o ne de diğerleri. bu da benim sırrım olsun istiyor ama söyleyemiyor; söylese de anlayamayacakları besbelli. kendi dipsiz çukurunda bir başkasını gömüyor. yavaş yavaş, acı bir alışkanlıkla.

bir insan acıdan delirdiginde ,diğerleri onun acısını değil ,sadece deliligini görürler

bugün odamda iki farklı ilaç buldum, birisi fazla, diğeri daha az, fazla olan şizofreni ilacıymış, adı ''paligis 6mg'' diye bir şey, diğeri de ''sulinex 150gr'' adında, majör depresyon tedavisinde kullanılan bir ilaçmış.
hatırladığım kadarıyla odama en son eski sevgilim girdi. düşünüyorum, bu ilaçları kullanabilecek kimse girmedi daha önce bu odaya. bildiğim kadarıyla yani.. acaba ben delirdim de, diğer karakterim mi kullanıyor bunları emenike.

şu sıra iyi anlamda yaşadığım. git gide istediğim salaşlığa dönüyorum.

her şey gözüme bulanık görünürdü ama gerçeği hiç olmadığı kadar yoğun bir farkındalıkla yaşadığımı hissederdim. bulanıklık yavaştan geçer ve zaman normal hızına döndüğünde gerçeklikten geriye sadece sanrılar kalmış olurdu.
sanırım geçen bir iki haftada yaşadığım şeyi böyle özetleyebilirim delirmek konu başlığının altında.

acının son raddesi olduğunu düşünüyorum delirmenin. bir insanın daha fazla canı yanamaz gibi, istese de artık yanmaz gibi geliyor. zaten herkesin bildiği deliren birini görüp hikayesini duyduğunuzda anlarsınız ya ne kadar acı olaylar yaşadığını, o misal.

dehanin esas yolu. cogu dahi topluma gore delidir zaten. oyle addedilirler. ki bence de dahiler hafif delimsi kisilerdir.