deprem bölgesine gönüllü başvuru yapan öğretmenler

bir hafta boyunca yatmaktansa gidip iki çocuğun gönlünü almayı şiar edilmis, öğretmenlik mesleginin ruhuna göre iş yapan karakterli kişilerdir.

her il ogretmenler icin gönüllü başvurusu aliyor.

degerli öğretmenler bir kişi bir kişidir önemini bilirsiniz. yatacaginiza başvurun yemek dağıtın paket dağıtın insanlarla konusun. faydali olma zamanimiz.

edit: okullara yazi geldi. müdürler usulü biliyor.

bu tür dönemlerde son derece dikkatli hareket etmek gerekiyor. öğretmenler de, senin benim gibi kurulu düzeni olan insanlar, kiminin çocuğu var, kiminin bakması gereken yaşlı insanları. "gönüllük" esasını mesleki bir unvan ile ortaya koymak doğru değil, elbette gönüllü olmak isteyen, gerçekten işe yarayacak insanlar olabilir fakat bu sadece öğretmenlerle ilgili değil.

diğer yandan bu noktada yarar-zarar hesabı iyi yapılmalı, yardıma diye gidip yardıma muhtaç hale gelip, sisteme yük olabilirsiniz. genelde eğitim alan insanlar, bu tür durumlarda ise yarıyor.

dediğim gibi bu gibi durumlarda duygusal hareket etmek çok doğru değil, boyle dönemler çok trolluk kaldırmaz. öğretmen etiketi doğru degil

maalesef oradaki adliyeden tut cezaevlerine belediyelere kadar zor durumda olduğu için , memurların aileleri enkaz altında olduğu için oralarda yeterli sayıda çalışan yok. bu yüzden gönüllü olan memurların bir kısmı o bölgelere gidiyor. insanlar işe gidiyor ama ailesi zor durumda. kalacak yerleri yok. bizden de 10 kişi gitti şimdi. en az bir buçuk ay orada kalacaklar.
arkadaşlar siyasileri partileri eleştirelim ama olaylar hakkında bilip bilmeden yorum yapmayalım. insanlar çalıştıkları kurumlarda yatıp kalkıyor aileleriyle birlikte. ve insanlara hizmet vermeye çalışıyor. özel sektör degilki kapat gitsin.

evde durmak olmazdı, olmadı.

insan bir işe yaramak istiyor. iki gündür çadırkentler oluşturmak için çabalıyoruz. ama yine az geliyor sanki yaptığımız şeyler.

yetkili insanların rahatlığı ve keyfiliği beni delirtmek üzere. böyle bir başıboşluk olamaz ama yine de burdaki insanların bir "hoşgeldin"i, bir teşekkürü her şeye değiyor.

çadır kurmak, yardım dağıtmak bir şey değil. kolay işler. yorucu ama daha çok çalışmak istiyor insan.

şu an sigara molası verdim. kan ter içinde kaldım ama çalışmaktan değil. az önce depremde evleri yıkılmış yirmi kadar çocukla top oynadık kuracağımız yeni çadırların gelmesini beklerken. bir sürü yeni arkadaşım oldu. sonuçta serde öğretmenlik var.

maçı gönüllüler kaybetti bugün. çocuklar kazandı. pek fairplay olmadı maçta. çok tekme yedim, bir kere düşürdüler beni. ama çok güldüler, çok eğlendiler. hep gülsünler.

çok isterdim gitmek

(bkz: epsilondelta 3.1 harder better faster v1.) sanırım bölgeye gitti. kafa iznine almıştı ilk gün. sağ olsun.

klavye başında öğretmenleri eleştirenler umarım utanır biraz.

öğretmenlerimizin ellerinden öperim de.
sahada daha etkili olacak ve görünce moral bulacak askerimizi niye kışlamızda tutuyoruz.
disiplin ve koordinasyon bakımından çok üstün olan bir kurum yerine niye imece usulu kurtarma yapıyoruz?

2. kol ordu yetmiyor işte, şehir dışında ki yerlere gidilemedi.