derdini anlatan arkadaşa sarılmak istemek

üstümüze de rahat bir şeyler giyelim bari...

biz böyle yaklaşanlardan hep sakındık...

ilişkimiz bitti, ayrıldık, ettik, sindirdik, sonra da konu açıldı arkadaşlara anlattık.
anlatmaz olaydık.
geldi bir tanesi dedi ki “çok üzüldüm ben sana dur bir sarılayım?!”
neye üzüldün tam olarak? bitiren benim. yetersiz geldi ilişki bitti işte. ben senin kadar üzülmedim.
artık anlatmam.

ilk etapta sarılmak aklıma bile gelmiyor. biri bana derdini anlattığında o insana dönüşüyorum, sorun her neyse benim başıma gelmiş gibi bir ruh haline bürünüyorum. duygular da devreye girmiyor hemen. beynim "çözüm bul!" alarmı veriyor.

arka planda da george michael carles whisper caliyorsa tamamdır.