dertlerinizi küçük gören insanlar

küçük çünkü.

fındık kabuğunu doldurmayacak şeyler için dertlenip duruyorsunuz. bu kadar üzüntü bünyenize fazla. vücudunuza yazık. geçecek bir şey için hem kendinizi hem bizleri sıkıyorsunuz.

dertlerini devleştiren insanlar kadar terbiyesizdirler.

kaldı ki derdi büyük olanın dili bağlanır.
herkesin derdi kendine bence. o yüzden susmak en doğrusu. ben bu dertten ne kazanırım ona bakmak gerekir.
bu dert bana ne katacak?

hiçbir suretle kendilerine "ne kadar büyük dertleriniz" olduğunu anlatmamanız gereken insanlardır çünkü anlamayacaklardır. zaten halihazırda bir derdiniz varken üstüne bir de "anlaşılamamanın verdiği acıyı" katarak ikinci bir dert daha edinmenin bir anlamı yok...

herkesin derdinin en büyük dert olmasından ve bunu sadece kendisinin bilmesinden kaynaklı gelişen, insan hali.

dertlerden daha "tesirli" olan şey, dertlerin kişide bıraktığı duygusal etkidir. sizin sinek ısırığı gibi gördüğünüz bir dert başkası için intihar sebebi olabilir. herkesin dertlerine saygı duymak gerekir. elbette "derdini s...yim" diyebiliriz birine takılmak için ama birilerinin dertlerini asla ciddi bağlamda küçümsememeliyizdir bence.

tanım: yanlış yapan kişilerdir.

herkesin kendine göre derdi var.
şimdi örneğin ben her ay krediler, araba , tekne, ev vs derken bin tane dertle uğraşıyorum.
iş anlamında her gün 50 tane insanı ve dertlerini idare ediyorum.
bana kalkıp "bilmem ne dersinin vizesinden 5 almışığğm" - "yha sevgilim beni aldatıyor" falan dersen, kusura bakma ama suratına doğru hiç eğip bükmeden "senin ben derdini küçümseyeyim" derim.

dertlerinizi neden anlatıyorsunuz ki ? kimsenin umurunda değil.

mevlana'nın sözü akıllara gelir:
"dert çük gibidir. herkes en büyüğünün kendisininki olduğunu düşünür"

dertlerinizi basit gören ve önemsemeyen, bu nedenle de destek olmayan insanlardır.