destân-ı karıların şerr-i belâsı

bir ermeninin başına gelen olayı hacı i̇brahim efendi'nin derleyerek yazılı hale getirdiği destandır.

karısıyla tartışan ve sonucunda yanarak ölen bir adamın hikayesini anlatmaktadır.

olayın başı şöyledir:

o hali meraka olmağa kadir,
bir yandan söylenir, sofra kaldırır.
homur homur söylenir, o yezid hınzır.
anladım ki, tutmuş o çıfıt damarı.

meramın söyle derim, söylemez.
çocuk ağlar, süt verip de dinlemez.
söz söylerim, kulak verip dinlemez.
ben de hırsa geldim, kalktım, kalktım vurdum şamarı.


sonrasında evde su bulamadığı için anasının evine gider adam. suyu alır eve gelir. devamında:

geldim, eve girdim, bardağı koydum.
sedirin üstünde tekrar uyudum.
bir mahvelden sonra yanar duydum.
tutuşturmuş, kaçmış ol yezit karı.

olaydan sonra adam yanarak ölmüş. öldükten sonra olayı anlatışı ve karılara dair serzenişi:

duyup yetişmişler, iş işten geçmiş.
anam der: vah oğlum, evladım pişmiş.
kimisi dedi: onun işi bitmiş
her biri, bir guna kıldı nazarı.

karındaşlarım karalar bağlasın.
refiklerim ismim ansın, ağlasın.
gözyaşları ırmak gibi çağlasın.
döksünler daima ab-ı didarı.

karı şerri böyle, yaran-ı sefa,
helalimden diye inanmayın ha,
bunların şerrinden saklasın mevla.
olmaz hınzırların piri, pazarı.