dindarların en büyük sorunu

dindar bir müslüman olarak şöyle anlatayım;
aralarında ahmaklıkla mü'minliği birbirine karıştıran insanların bolluğudur galiba. dinle sağlaması yapılmış her türlü fikrin, hamlenin, eylemin doğru olduğuna hükmederler. cahil olduklarını asla kabul etmezler. onlar için dinin üste çıkması adaletten, itidalden ve irfandan daha önemlidir. halbuki ahmak anlamaz ki eğer itidalli olursa dinin yer yer zarar göreceği doğrudur ama itidali terkederse dinde yıkılır (tıpkı bugün türkiye'de olduğu gibi. toplum için ne derseniz deyin bilmem ama toplumun itidalsiz grupları yavaş yavaş kapı dışarı etmek gibi bir huyu vardır (bkz: kemalistler) ). yine bu itidalsizlikleri bunları en aşırı noktalara sürükler; vahşileştirir. ya işid'çi olurlar ya da koyu akp'li. bu vahşi karakterleri insanları da dinden soğutur. ülkemizde yaşanan dinden uzaklaşma trendinin en büyük sebeplerinde birinin de bir grup dindarın dava adamı vahşiliği olduğu kanaatindeyim.

dindarı olduğu dini bilmemeleri.

sübhaneke okuyamayan amca aklıma geldi yine kendi kendime güldüm

din aleyhine söylenen her şeyi "dine hakaret" kapsamına almaları. dinin eleştirilemez bir olgu olduğunu düşünmeleri ve bir biçimde sürekli olarak mağdur olmayı başarabilmeleri.

herkesi kendi inandıklarına inandırmaya çalışırlar. hatta bunun için öyle argümanlar kullanırlar ki insanın aklı almıyor. inanmayan bir insanı inandırmak için kur'an ayeti ya da peygamber hadisi kullanmak ne kadar akıllıca? insan zaten o söylediklerine inansa tartışmayacaksınız.

o yüzden bırakınız herkes istediğine inansın, onu yüceltsin. istemediğine inanmasın, onu yersin.

genel olarak oksimoron sorunlardır.

(bkz: tarikatçı müslüman)
(bkz: demokrat müslüman)
(bkz: laik müslüman)
(bkz: cumhuriyetçi müslüman)
(bkz: atatürkçü müslüman)

ayrıca; dinci, siyasal islamcı, mezhepçi gibi sorunlardan soyutlanıp, sadece (bkz: müslüman) olduğu zaman sorun falan kalmaz.

hangi birini sayayım? çoğu sorunlu işte.

aslında dindar olmamaları.

her şeyi kitaba bağlamaları ama aslında kitaba bağlı olmamaları.

dinini yaşayan insan desek daha hoş olur. insan kusurludur islam kusursuzdur.

dindar olduklarından haberdar olmamaları

konu derin, yüzyüzeyken konuşuruz

düşünmemeleri.

inandıkları dini bilmemeleridir. hele ki ilk emri oku olan dine inananlar nasıl bir paradoks çıkarıyorlar ortaya şaşırıp kalıyorum.

sorgulamamaları.

herkesin kendi dinlerine iman etmelerini beklemeleri. kendi doğrularını bütün dünyaya dayatmaya çalışmaları. ileri boyutunda tehlike devreye giriyor ve kendileri gibi olmayan "kafirleri" öldürmeyi arzuluyor, baskı kurup bazen gerçekten de zarar veriyorlar. keşke herkes kendi inancını kendi içinde yaşasa, dünya çok farklı bir yer olurdu o vakit.

dindarların sorunu yoktur. sorun dincilerde.

siyasete kaymalarıdır, isteyerek ya da istemeyerek.
dindar olmak iyi bir şey, siyasi bir görüş olmadan. ben çok karışık bir inanca sahibim mesela ama asla dindar olmadım.
ama severim gerçekten dinine kalbiyle bağlı insanları, yok değil hani gerçekten de varlar kısmen.

dindarlar demek yanlış olur. dinciler veya yobazlar mı denir artık, fanatik olarak aşırıya kaçan söylemlerle takılanlar. kendini peygamber sanıp, din yaymaya çalışanlar. kendini fetva verecek seviyede görenler falan sorun.

kraldan çok kralcı olmaları..